27 มกราคม 2546 09:11 น.
ไม้กางเขน
อยู่คนเดียวคิดถึงและห่วงหา
อยู่ไหนหนาบอกให้รู้หน่อยได้ไหม
อยู่กับใครเขาสนิทหรืออย่างไร
อยู่หรือไปบอกให้รู้จะได้ปลง
หรือว่าฉันคิดไปเองไม่เข้าเรื่อง
หรือว่าเคืองกันอยู่ไม่มาหา
หรือว่ารักหมองแล้วจึงหนีลา
หรือว่าฉันหมดความหมายจึงจากไป
ไม่ต้องการสิ่งใดเพียงคำตอบ
ไม่ต้องการสิ่งใดถ้าแปรผัน
ไม่ต้องการถ้าจิตไม่ผูกพัน
ไม่ต้องการกันและกันตอบฉันที///
27 มกราคม 2546 08:57 น.
ไม้กางเขน
ยามท้อแท้เหนื่อยล้ามีเธออยู่
ยืนเคียงคู่ไม่ห่างและถ้อถอย
ยามหมดหวังจิตใจฉันเฝ้าเหม่อลอย
เธอประคองเดินสู้ กู้ หยัดยืน
ขอขอบคุณกำลังใจที่เธอให้
ยิ่งกว่าได้ทรัพย์สินมหาศาล
ขอขอบคุณการเวลามีให้กัน
มิแปรผัน ถ้าฉันได้ ก้าวลุกยืน///
26 มกราคม 2546 08:34 น.
ไม้กางเขน
คุณเหมือนแสงสว่างในใจผม
คำนี้คมบาดใจให้คณึงหา
อยากจะบอกให้ได้รู้ทุกเวลา
คำมีค่าให้ต่อสู้และอดทน
ยามท้อแท้มีเธอคอยอยู่ใกล้
เธอผู้ให้ความคิดที่สดใส
ยามฉันเหงาเธอปลอบแนบอุ่นใจ
เป็นเหมือนเงาไม้ใหญ่คอยคุ้มครอง///
25 มกราคม 2546 09:17 น.
ไม้กางเขน
ตะวันลับเริ่มคําลงอีกแล้ว
สายลมพัดกระทบกกดังไสว
เราทั้งสองก้าวเดินอย่างมั่นใจ
จุดมุ่งหมาย ณ. ที่ห้างปลายทุ่งนา
เราเริ่มจุดตะเกียงให้สว่าง
แสงนวลจ้าของชีวิตเราเปรียบเหมือน
ขอให้รักของเราดั่งแสงเดือน
ที่คอยเตือนให้เราอยู่คู่นิรันดร์///
24 มกราคม 2546 15:26 น.
ไม้กางเขน
ยาม...ใดที่เหงาและว้าเหว่
ยาม...ใดที่คิดถึงคนึงหา
ยาม...ใดที่เห็นหน้าสุขอุรา
ยาม...ยามใดที่หลับตาแสนทรมาน
รัก...ที่ให้มันล้นเกินดวงจิต
รัก...ที่ให้แนบชิดสนิทสนม
รัก...ที่ให้ยิ่งกว่าสายธารวน
รัก...ที่ให้เธอเกินกว่านับเม็ดทราย
เธอ...รักฉันบ้างหรือเปล่าวอยากถามไถ่
เธอ...รักฉันบ้างไหมอยากถามหา
เธอ...รักฉันหรือแกล้งหลอกตอบออกมา
เธอ...รักฉันหรือว่าชังจะได้ไป///
หน้าส่วนตัว
1100
