งมเข็มในทะเล..

ไม่ใช่ความเป็นจริง

  การเริ่มต้นของความรักนั้นมันช่างหวานชื่น แต่พอนานไปมันก็เหี่ยวเฉา  เหมือนเป็นสัจจธรรมของชีวิตอีกข้อหนึ่งแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม
คนเราจึงยอมที่จะเจ็บในขณะที่มีรัก..คิดดูแล้วมันเหมือนเรื่องน้ำเน่า หากใครไม่ได้เจอคงไม่รู้หรอกว่า  มันรู้สึกเจ็บแสบเช่นไร..การที่เรารักใครสักคนแล้วดูเหมือนเค้าไม่มีความรู้สึกใดๆ กับเรามันลำบากยิ่งกว่า  หากคนรักแล้วต้องเจ็บ เพื่อนๆ ยอมมั๊ย???.. เจ็บทั้งๆ ที่ยังรัก โดยที่เราพยายามถอนตัว  ถอนใจขึ้นมาจากจุด ๆนั้น แต่มันก็ทำได้ยากลำบากมากทีเดียว  บางครั้งมันทำให้เรานึกถึงการวิ่งไล่ ไขว่คว้าสิ่งที่เรามองไม่เห็นไม่รู้ว่าวันใดที่เราจะจับต้องสิ่งนั้นได้สักที..มันแสนทรมานกับเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ เคยพยายามหลีกไกลจากคนๆ นั้น แต่มันก็ทำได้ไม่นาน  มีสิ่งมาคอยทดแทนแต่มันก็ทดแทนกันไม่ได้...ความรักของฉันเหมือนคำที่เค้าพูดกันว่า"รักแล้วตาบอด ก็อย่ารักเลยดีกว่า"..
ขอบคุณเพื่อนๆ มากที่กรุณาอ่านบทความนี้...