ปฏิหารย์

ไม่ใช่ความเป็นจริง

   "การรอคอยที่นานแสนนานได้สิ้นสุดลงแล้ว  เมื่อเธอกลับมาตรงนี้  ความในใจมากมายที่มี  อยากจะบอกให้รู้ ไม่มีคำไหน  ขอบใจที่เธอกลับมา"  การรอคอยที่ชั้นคิดว่ามันนานมาก มันได้สิ้นสุดลงเมื่อ คนที่ชั้นรอคอยได้กลับมาหาชั้น อาจจะเรียกได้ว่าเป็นของขวัญในวันปีใหม่นี้ ทุกวันและทุกคืนชั้นเฝ้านั่งอธิฐานเหมือนคนบ้า "ขอให้คนที่ชั้นรอคอยกลับมา" ไม่เคยนึกว่าคำขอของชั้นจะเป็นผลสำเร็จ...คนคนนี้ที่ความหมายสำหรับชั้นมากถึงแม้ว่าเค้าจะทำให้ชั้นเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม..ฟังดูมันอาจน้ำเน่าไปแต่ถ้าใครไม่ได้เจอกับตนเองก็คงไม่รู้ถึงความรู้สึกนี้..ทั้งความรู้สึกที่เสียใจและความรู้สึกที่ดีใจ พอมานั่งนึกดูก็เหมือนเป็นการพิสูจน์ความแข็งแกร่ง  ความอดทน..ว่าจะสามารถทนมันแค่ไหนกัน  ขอบคุณเพื่อนๆ ที่คอยเป็นกำลังใจให้ชั้น...และต่อไปนี้ชั้นจะอธิฐานให้สำหรับคนที่ยังไม่พบสิ่งที่สมหวัง..จงเชื่อในปฏิหารย์ แล้วเพื่อนๆ จะพบกับมัน..ชั้นจะเป็นกำลังให้นะ..สู้เค้าค่ะ........ 

                                รักเธอเสมมอนานเท่าไร ยังรักเธอ เหมือนแต่ก่อนเป็นมาเสมอ..แม้ว่าเธอจากฉันไป..