3 สิงหาคม 2547 19:29 น.
ไฟหนาว
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างรอบกาย
ไม่อาจงดงามได้ถ้ามีแค่ฉัน
เหมือนวันที่ดอกไม้ไม่อยู่คู่แจกัน
โลกก็กลับเงียบงันอย่างน่าเสียดาย
อย่าถามเลยว่าเท่าไหร่ที่เธอสำคัญ
เพราะฉันตอบคำถามนั้นให้เธอไม่ได้
เป็นเพราะฉันเองไม่รู้จะหาถ้อยคำใด
มาบรรยายความรู้สึกนั้นได้ให้เท่าทัน
ถึงแม้ไม่ได้สบตากันอย่างใกล้ชิด
แต่ลมหายใจในชีวิตยังเชื่อมั่น
ไออุ่นยังส่งถึง...ทุกความคำนึงยังผูกพัน
แม้คืนเหงาเงียบงัน แค่รู้ว่ายังมีกันก็อุ่นใจ
เพราะเธอเป็นทุกอย่างในความรู้สึก
ในความฝันลึกๆ ยามหลับใหล
พอตื่นมานึกถึงเธอทีไร
ก็คิดถึงคนใกล้ที่อยู่ไกลทุกที
ทุกความรู้สึกที่สื่อถึงกัน
จนก่อเกิดเป็นความผูกพันในใจดวงนี้
ยังคงเชื่อมั่นในความรักที่เรามี
สัญญาได้เลยคนดี
ความรู้สึกนี้จะไม่มอบให้ใครนอกจากเธอ
3 สิงหาคม 2547 19:17 น.
ไฟหนาว
นทีนี้ทิไหลเอื่อย ระรินเรื่อยฉะนี้นาน
ทวีภพทิทุกวาน ชะเฉกฉานพนาไพร
ประตูแย้มรพีส่อง ฤทัยล่องกมลใส
นภากาศสกาวใจ ณ เนตรในสุขาราญ
สกุณาวิหคเหิน กรีเดิน ณ ไพรสาน
สุมาลีผิแย้มบาน มิทันทานจะเด็ดดม
พระอาทิตย์ซะสาดแสง นภาแกล้งพระสาดสม
สกุณานภาพรม วิหคสมฤทัยปอง
ผกามาศคณานับ พระพายยับพิเพกผอง
ทิพเนตรสุธาทอง มัจฉานองชลาลัย
มิเคยเปลี่ยนสภาพนี้ มิเคยหนีละไปไหน
จะอยู่คู่ตลอดไป สถิตย์ในหทัยชน
3 สิงหาคม 2547 17:22 น.
ไฟหนาว
ฝนตก ฟ้าร้อง เสียงดัง
ทำให้เธอลืมความหลังไปหมดสิ้น
เธอตกใจใช่ไหม๊? กับเสียงที่ได้ยิน
เธอจึงโผผินบินจากไป
เมื่อลมฝนท้องฟ้า ต่างสงบ
เธอจะพบกับความจริงที่หลับใหล
มิตรภาพที่เราช่วยกันก่อร่าง สร้างขึ้นในหัวใจ
เธอจะกลับมาใช่ไหม๊? เมื่อถึงเวลา
ฉันยังคงรอเธออยู่ตรงนี้นะ
มีปัญหาอะไรก็มาพูดคุยกันซึ่งๆ หน้า
อย่าให้เรื่องราวต่างๆ มันค้างคา
เพราะฉันคนนี้ยังคงรอเธอกลับมา..
..เพื่อมาต่อเวลาความสัมพันธ์ของเรา
3 สิงหาคม 2547 17:15 น.
ไฟหนาว
ฝนตก ฟ้าร้อง เสียงดัง
เธอคงไม่อยากจะฟังเสียงเหล่านั้น
ในวันที่เธอเงียบเหงากับคืนวัน
จงจำไว้เธอจะยังมีฉันอยู่ข้างกาย
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเจอพายุฝน
ทำให้เธอหมดความอดทนเหนื่อยล้า
หรือเมื่อยามเคว้งคว้างไร้ที่พึ่งพา
ฉันคนนี้จะเป็นที่ปรึกษาให้เธอเอง
จะคอยเป็นกำลังใจเคียงข้างเสมอ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ใกล้ไกลแค่ไหน
เชื่อได้เลยความผูกพันระหว่างใจ
จะไม่มีใครตัดมันได้หากเรายังมีกัน
อาจจะเป็นเพียงช่วงเวลาที่สั้นๆ
ที่จะสานสัมพันของเธอฉัน
แต่ความรักความหวังดีที่ผ่านมาในวานวัน
มันกลับกลายเป็นคำว่า เพื่อน ที่เราต่างมีมา
และอาจจะเป็นเพียงคำสั้นๆ
ที่กรองกลั่นออกมาจนล้ำค่า
คำว่า เพื่อน สื่อผ่านได้ทางแววตา
แค่เพียงเธอรับรู้มันด้วย ความจริงใจ เท่านั้นพอ
หน้าส่วนตัว
880
