5 กันยายน 2551 16:41 น.
ไพรน้ำผึ้ง
ตะวันคล้อยลอยผ่านวันผันเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนจากวันวานสู่วันใหม่
ทุกเวลานาทีที่ผ่านไป
ยังฝังใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ไม้กระทบกลบเพลงบรรเลงเดือด
กลิ่นคาวเลือดเปื้อนเปรอะเลอะเสื้อผ้า
กี่ร่างคนเปื้อนเรื่องราวคาวน้ำตา
เซ่นศรัทธา ถูกผิดคิดต่างกัน
จงเป็นเพียงตำนานในวันเก่า
รวบรวมเหล่าถูกผิดคิดเสกสรรค์
ประชาธิปไตย มิหมายเช่นเข่นฆ่ากัน
เลือดไทยนั้นหลั่งไปใยให้อายคน
ล้างกระแสทุกข์ยากอิ่มปากท้อง
มัวปกป้องเผด็จการพาลสับสน
อำนาจอยู่อย่างไรถ้าไร้คน
เชิญปวงชนประชาไทยได้ตรองดูฯ
2 กันยายน 2551 12:07 น.
ไพรน้ำผึ้ง
ไร้เรี่ยวแรงร้อนรุ่มสุมในอก
ดั่งนรกแผดเผาเร่าร้อนเหลือ
ไฟคุลามตามลมโถมถั่งเชื้อ
อวลเลือดเนื้อรุมเร้าเข้าโรมรัน
คือเหตุการณ์หดหู่ ต่างรู้เห็น
คืนฟ้าเด่น คนกลับ มิหลับฝัน
ร่างสลอนซ้อนสลับทับเรียงกัน
หนึ่งชีพนั้นที่กระเด็นก็เป็นไทย
คืนอดสู สู่เหย้า เด็กเฝ้าบ้าน
ในเหตุการณ์ มารเยือนดินถิ่นอาศัย
เป็นกังวลในวิสัยไทยห่วงไทย
จึงอาลัย ให้มวลหมู่ ผู้จากลา
ขอพรพรหมห่มร่างอย่างแช่มชื่น
ท่ามกลางคลื่นฝืนใจสุดไขว่คว้า
ลอยเรือนกายไหลหลับกับพสุธา
เซ่น ประชา ธิปไตย ให้เกิดมี
หน้าส่วนตัว
1971
