8 ตุลาคม 2551 19:45 น.
ไพรน้ำผึ้ง
เธอประทับกับบ่าตาเล็งหรี่
หันปลายชี้ที่หมายกลุ่มชายหญิง
ทีละนัดทีละนัดเธอผลัดยิง
ดุจผีสิงเวียนว่ายจากปลายปืน
รอยกระสุนกระทบเนื้อผ่านเสื้อผ้า
หลั่งเลือดทาพื้นถนนจนสุดฝืน
ร้าวกายาตาไม่เห็นเซ่นควันปืน
คลานสะอื้นปนปะทะเลควัน
รองเท้าหลุดกระจัดกระจายก่ายร่างล้ม
เลือดพร่างพรมเพียงใดใจไม่หวั่น
จะยืนหยัดทายท้าพลิกตาวัน
จะยึดมั่นเปิดโปงพวกโกงกิน
ทีละนัดทีละนัดซัดใส่ร่าง
วิถีทางปราบมิยั้งเหล่ากังฉิน
จะแตกกอทอระยับประดับดิน
เลือดหยาดรินไหลหยดยิ่งงดงาม
ก่อพลังพันธมิตรให้ลือเลื่อง
ให้รองเรืองเหลืองระบือลืออร่าม
แม้เธอถือปืนชูขู่คำราม
เรามิคร้ามแต่จะทนบนทางปืน
5 กันยายน 2551 16:41 น.
ไพรน้ำผึ้ง
ตะวันคล้อยลอยผ่านวันผันเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนจากวันวานสู่วันใหม่
ทุกเวลานาทีที่ผ่านไป
ยังฝังใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ไม้กระทบกลบเพลงบรรเลงเดือด
กลิ่นคาวเลือดเปื้อนเปรอะเลอะเสื้อผ้า
กี่ร่างคนเปื้อนเรื่องราวคาวน้ำตา
เซ่นศรัทธา ถูกผิดคิดต่างกัน
จงเป็นเพียงตำนานในวันเก่า
รวบรวมเหล่าถูกผิดคิดเสกสรรค์
ประชาธิปไตย มิหมายเช่นเข่นฆ่ากัน
เลือดไทยนั้นหลั่งไปใยให้อายคน
ล้างกระแสทุกข์ยากอิ่มปากท้อง
มัวปกป้องเผด็จการพาลสับสน
อำนาจอยู่อย่างไรถ้าไร้คน
เชิญปวงชนประชาไทยได้ตรองดูฯ
2 กันยายน 2551 12:07 น.
ไพรน้ำผึ้ง
ไร้เรี่ยวแรงร้อนรุ่มสุมในอก
ดั่งนรกแผดเผาเร่าร้อนเหลือ
ไฟคุลามตามลมโถมถั่งเชื้อ
อวลเลือดเนื้อรุมเร้าเข้าโรมรัน
คือเหตุการณ์หดหู่ ต่างรู้เห็น
คืนฟ้าเด่น คนกลับ มิหลับฝัน
ร่างสลอนซ้อนสลับทับเรียงกัน
หนึ่งชีพนั้นที่กระเด็นก็เป็นไทย
คืนอดสู สู่เหย้า เด็กเฝ้าบ้าน
ในเหตุการณ์ มารเยือนดินถิ่นอาศัย
เป็นกังวลในวิสัยไทยห่วงไทย
จึงอาลัย ให้มวลหมู่ ผู้จากลา
ขอพรพรหมห่มร่างอย่างแช่มชื่น
ท่ามกลางคลื่นฝืนใจสุดไขว่คว้า
ลอยเรือนกายไหลหลับกับพสุธา
เซ่น ประชา ธิปไตย ให้เกิดมี
27 สิงหาคม 2551 16:28 น.
ไพรน้ำผึ้ง
พ่อแม่สู้ชูธงดูองอาจ
พ่อประกาศล้างอธรรมชำระศึก
ในวันนี้ฐานพลังเรายังคึก
หนูยังนึกอยากแข่งแย่งคว้าไมค์
จงออกไปออกไปไอ้ทรราช
ความเป็นชาติถูกโกงกินสิ้นสลาย
หยาดน้ำตาผองชนล้นกระจาย
หลั่งดังสายท่วมประดังยังไม่พอ
เด็กปอห้าถือหยูกยาพร้อมผ้าห่ม
ช่วยเหลือคนเจ็บป่วยช่วยหาหมอ
พันธมิตรจงสู้ไปอย่าได้ท้อ
ไม่นานหนอแผ่นดินจะสิ้นโจร
26 สิงหาคม 2551 17:12 น.
ไพรน้ำผึ้ง
เสียงลุงหมักประกาศกร้าวในคราวนี้
ให้คนที่หลงใหลไม่ข้องเกี่ยว
ให้ถอนตัวออกมาในคราเดียว
ดูหวาดเสียวภาพที่เห็นเอ็นบีที
ลูกนั่งมองน้ำตาเริ่มรินตก
นึกตระหนกอกสั่นขวัญบินหนี
มองภาพพ่อแม่บุกรุกทีวี
แต่ลูกนี้นั่งเหงาเฝ้าบ้านรอ
โอ้พ่อจ๋าแม่จ๋ากลับมาเถอะ
ถ้าหากเจอะเหตุร้ายอื่นใดหนอ
ลูกเฝ้าบ้านห่วงหาน้ำตาคลอ
รอแม่พ่อกลับมาทุกนาที
หน้าส่วนตัว
2187
