6 มิถุนายน 2549 23:14 น.
ไพร ป่าดง
มาเพื่อคิดถึง...ใครคนนั้น
ที่ฝันหา ทุกทิวาราตรี สีสดใส
เพื่อบอกว่า อยากกอดตรึง รัดรึงใจ
ใครคนนั้น คือคนดี ที่โหยหวง
5 มิถุนายน 2549 23:25 น.
ไพร ป่าดง
ความสวย มักจะมาคู่กับ ความผิดหวัง เสมอ
ทำไมนะผมจึงได้รู้สึกกลัว
อีกครั้งกับสิ่งที่กลัว กลัวว่าจะไม่จีรัง
อยากจะรักและกลัวความสวยงาม
อืม! แท้ที่จริงความสวยงามของผิวเปลือก
ย่อมไม่จีรัง
แต่ความสวยงามของแก่นจิต
ย่อมจีรังกว่า
เธอจ๋า อยากเรียกร้องขอว่า
เธออย่าสวยได้ไหม
กลัวพิษภัยจะทำร้ายใจผม
สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำร้ายกัน
ทำไมผมต้องกลัวความสวยงาม
ผิวเปลือกที่สวยงาม...ทำไม
ทรมาณด้วยรักที่ภักดิ์ เสมอไป
5 มิถุนายน 2549 03:08 น.
ไพร ป่าดง
"จักรอ...นิจนิรันดร์"
คำ ๆ นั้น ถูกส่งผ่านอากาศ
มายังมือถือ สิ้นเสียงเตือน
เมื่อเปิดอ่าน ยิ้ม
แล้วก็ยิ้ม ๆ ยิ้มมากขึ้น
ก่อนหันหน้าออกจากวงสนทนา
แล้วก็ทบทวนใจตน
ทำไมนะ ที่เราถึงมีความสุขจนเปี่ยมล้น
เพราะไม่เคยมีรัก
หรือเพราะไม่เคยได้รับรัก
รักจากผู้ให้ที่จริงใจ
แม้ว่างเปล่า เงาก็ไม่เคยเห็น
ทำไมนะถึงได้รักเขามากขนาดนี้
สิ่งนี้เป็นความหลง หรือความรัก
โอ้รัก...มันมีความสุขได้ขนาดนี้เชียวหรือ
รักที่ว่างเปล่า หวังก็ยังตั้งไม่ได้
รักที่กอดอกเรา แทนกอดเขา
รักที่เขาจูบดินแทนจูบเรา
รักที่เขาห่มไพร แทนห่มใจเรา
รักที่เหงา ๆ ในวันปิติแห่งรัก
ขอบคุณผู้ให้มา
รู้ไหมคุณทำให้ผมรู้สึกว่ารักมีคุณค่ากว่าที่เคยคิด
รักที่คิดว่ารู้จักมาทั้งชีวิต หาใช่รักอย่างที่คุณให้
ณ เวลานี้ ขอบคุณจริง ๆ
4 มิถุนายน 2549 00:36 น.
ไพร ป่าดง
...
คือไม่รู้จบ ของความว่างเปล่า
รักหรือที่แท้คือความว่าง
และปล่อยวางอย่างแท้จริง
ขอให้เชื่อในรักและอย่าทุกข์
กับความว่างในรัก
รักที่แท้ต้องเป็นความว่าง
เชื่อใจ ไว้ใจ และให้เกียรติ
รอแม้ว่าคือความว่างที่จะรอ
ความสุขจะเกิดจากรักที่รอได้แม้จะว่างเปล่า
หน้าส่วนตัว
1111
