18 กันยายน 2549 21:00 น.
ไพร ป่าดง
หากเสียงเรียกดังกังวาลไปจนได้ยิน
น้ำตาเอ่อไหล เมื่อเสียงขานรับดังขึ้น
แม้ว่า...วันคืนที่ผ่านไป ในแต่ละเวลา
จะเงียบเหงา วังเวง จับใจ แม้ในนิทรา
เสียงเรียกที่ตะโกนออกไป ตอนจะหลับไหล
ใช่เรียกให้กลับหลังจากการเดินทางไกล
เพียงจะบอกว่ารัก ยังรัก และรักตลอดไป
หากแม้จะเดินหลีกลี้หนีไปไหน
ก็จะยังรัก รักเธอ อย่างที่เคยได้รัก รักตลอดไป
อย่างไรก็รัก ยังไงก็รัก แม้จะจักถูกผลักใส
จะรัก รักเธอ ต่อไป มิวายวาง...ลง
"จักรอ"
16 กรกฎาคม 2549 00:38 น.
ไพร ป่าดง
นอนแปลไกว ๆ ที่ผูกไว้ใต้หนำ
ทบทวนความดื้อ
ดื้อเพื่อดำรงตน
หรือ...
ดื้อเพื่อเอาชนะใจใคร
ตกลงว่าดื้อเพื่ออะไร
ใช่จะตอบได้
รู้แต่ว่าดื้อไปเพื่อปวงชน
ดื้อเพื่อรักษาตน เพื่อชนชาวนา
ดื้อเพื่อรักษาปวงประชาที่ด้อยโอกาส...ต่อไป
14 กรกฎาคม 2549 22:23 น.
ไพร ป่าดง
หนำน้อยที่มุ่งสร้างปัญญาพุท(ธิ)
หนำที่พักพิงใจ ร้อยใจ ถักทอสายใย
หนำที่ยกย่องเชิดชูภูมิปัญญาไทย
หนำเพื่อทำหน้าที่ยกชูวิญญู ญาณ
หนำหลังนี้ที่เคยร่วมฝัน
หนำหลังนั้นที่ฝันฟันฝ่า
หนำร้างรัก รอเวลา
หนำหนามิได้หนำใจ
หนำใด ๆ จะร้าย(หล็องแหล็ง)เท่าหนำนี้
หนำรักพักใจ เพื่อวันใหม่ที่ใสสด
หนำรันทด สลดหดหู่ใจ
หนำนี้ไร้ซึ่งคู่อยู่ชมชื่น ระรื่นจิต เลยเหงา...ใจ
30 มิถุนายน 2549 17:56 น.
ไพร ป่าดง
ชีวิต ถือกำเนิดมาด้วยพันธนาการรัก
ผ่านสายสะดือที่เลี้ยงชีวิต
ห่อหุ้มไว้ด้วยน้ำคร่ำที่อบอุ่น
กันกระแทกด้วยท้องแม่
ที่แทนลูกได้ด้วยชีวิต
ชีวิต ผ่านพ้นจนได้หายใจเอง
เมื่อเรียกหาอิสระ จากการกดกั้น
แต่หากยังซุกไซร้ในอ้อมกอดแทน
ยังร้องเรียกหา ยามโดดเดี่ยว ร้อน หิว หรือ แฉะ
อิสระที่ไหนจริงแท้ ไม่มีแน่ให้แลเห็น
ชีวิต เมื่อเติบโต มองความห่วงหาอาทร
เป็นการปิดกั้น ปิดโอกาส
อึดอัด ใจแคบ โบราณ...บ้าง
แล้วแต่จะสรรหามาต่อว่า
ไม่เห็นน้ำใจ ในความห่วงใย ของแม่-พ่อ
ชีวิต
กับความเป็นอิสระของชีวิต
ชีวิตที่อิสระในความประมาท
แต่กลับยอมศิโรราบต่อกรอบสังคม
โดยดุษฎี ไม่มีเพ่งพิจ
29 มิถุนายน 2549 21:57 น.
ไพร ป่าดง
บึงบัว ใบบาน สระใหญ่
บึงใจ ใบรัก สะพรั่ง
บึงน้อง ใส-ใส ชุ่มฉ่ำ
บึงน้ำ คำรัก รัญจวน โหยหวน...จิต
สระน้อย คอยรัก จากพี่
คนดี ไม่หนี หายห่าง
คนรัก จักรอ มิวายวาง
มิร้าง ลาห่าง ไปไกล ใจ...ยังอยู่
หากจาก จริงแน่ แท้แล้ว
แม่ดอก แก้วหอม พยอมรัก
จักแด ดิ้นสิ้น ลมใจ
อยู่ไป ก็คง อยู่"ตาย"...มลายตน
รักแรก รักที่ พักมา
รักแท้ แน่หนา ว่าหมาย
รักเธอ ละเมอหา มิวาย
รัก"ตาย" ที่ว่า แน่...แท้ กว่า รัก "กิน"
หน้าส่วนตัว
812
