10 มีนาคม 2546 00:25 น.
ไผ่ม่วง
ใบไผ่พลิ้วปลิวหล่นบนลำธาร
คล้ายเรือน้อยลอยผ่านแม่น้ำใส
ที่พลิ้วลงคงไม่น้อยกว่าร้อยใบ
การเดินทางที่ยิ่งใหญ่ก็ดำเนิน
กระแสเชี่ยวลดเลี้ยวพัดลัดเลาะหิน
เหนือธารรินนาวาไผ่ได้เหาะเหิน
ลมแรงพัดบ้างปลิวห่างต่างทางเดิน
ท่องเที่ยวเพลินจนลืมหลังฝั่งไม่มี
ที่นับร้อยก็เหลือน้อยไม่เกินสิบ
ใบที่อยู่เป็นคู่ชิดก็ห่างหนี
น้ำยิ่งเชี่ยวยิ่งพัดพาห่างทุกที
จะยังมีกี่ใบที่ลอยร่วมทาง
ยิ่งไปไกลธารก็ไหลออกทะเล
ต่างใบไหลให้หักเหเหมือนหมองหมาง
ใบไผ่เอยเจ้าไม่เหลือเพื่อนร่วมทาง
ฟ้าก็ห่างน้ำก็เย็นเป็นอย่างไร
ได้แค่หวังให้น้ำซัดพัดชะตา
พาใบไผ่ไปเสาะหาทางสดใส
รู้ว่าฝั่งนั้นเกินหวังยังแสนไกล
ขอแค่พบไผ่อีกใบ... ไหลร่วมทาง
8 มีนาคม 2546 23:13 น.
ไผ่ม่วง
ของแทนใจเตรียมมาไว้ให้กับเธอ
ขอแค่เพียงแทนเสนอความห่วงหา
ที่อยากให้คือความหมายใช่ราคา
อย่าตีค่าตุ๊กตาตัวนี้เลย
ช่อดอกไม้มากมายที่เธอรับ
มาพร้อมกับคำหวานเอื้อนเฉลย
เธอมองผ่านตุ๊กตาหน้าเชยเชย
ลืมความหมายที่เราเคยร่วมผูกพัน
เลยเสียใจที่ความหมายไร้คุณค่า
เธอคงรักในราคากว่ายิ่งกว่านั้น
คราบน้ำตาคงเลือนรางเมื่อข้ามวัน
เหลือเพียงฉันกับหมีพูห์ผู้ถูกลืม
5 มีนาคม 2546 12:43 น.
ไผ่ม่วง
เคยบ้างไหมคิดอะไรไม่ค่อยออก
ไม่อยากพูดไม่อยากบอกไม่อยากถาม
นั่งเหม่อไปไม่เข้าใจตาลอยตาม
เหลียวมองยามที่ได้ยินเสียงคุ้นเคย
เสียงมือถือเสียงเพจเสียงโทรศัพท์
รีบลุกวิ่งไปรับแล้วกลับเฉย
กลับมานั่งเหงาหงอยเหมือนอย่างเคย
มองข้าวปลาทำหน้าเห่ยกินไม่ลง
อาการนี้เขาเรียกว่าคิดถึง
ยังคาบเกี่ยวนิดนึงใกล้ๆหลง
หากท่านเป็นไม่แนะนำว่าให้ปลง
รีบตกลงแก้ก่อนลามเข้าหัวใจ
หากไม่ทันยี่สิบสี่ชั่วโมงแย่
อาจไม่แน่การกำเริบทนไม่ไหว
ต้องมานั่งเขียนกลอนจนอ่อนใจ
เพราะหวั่นไหวคิดถึงใครแค่หนึ่งคน!
2 มีนาคม 2546 15:37 น.
ไผ่ม่วง
ความรักเอยเป็นอย่างไรฉันอยากรู้
เป็นคำหวานคนเชิดชูอยู่คู่ฟ้า
หรืออาจเป็นลมอุ่นไอในทิวา
เป็นน้ำค้างข้างพฤกษาหวานชื่นใจ
หรืออาจเป็นต้นไม้ใบร่มรื่น
แดดลมแรงก็ยืนฝืนชูช่อไสว
เป็นปุยเมฆขาวฟ่องลอยล่องไป
แล้วกลับเป็นพายุร้ายไม่ปราณี
เป็นหมอกลอยอ้อยอิ่งยามรุ่งสาง
คิดเคียงข้างหมอกเบาบางก็จางหาย
เป็นผีเสื้อชมความงามแล้วทิ้งไป
หมดความหมายเมื่อดอกไม้มาโรยรา
รักเป็นสุขหรือทุกข์ใจอย่างไรแน่
ฤๅมีแพ้มีชนะมีเสาะหา
หากตีค่าความรักเป็นราคา
รักคงด้อยคุณค่ากว่าที่เป็น
อยากให้ลองตีความตามหัวใจ
อย่ามักง่ายวิจารณ์ไปอย่างที่เห็น
ลองคิดดูความหมายรักไม่ยากเย็น
โปรดบอกผมรักนั้นเป็นเช่นสิ่งใด?
1 มีนาคม 2546 18:48 น.
ไผ่ม่วง
หากสายลมสายน้ำมีชีวิต
คงไม่ผิดถ้าฟังข้าจะได้ไหม
ในวันนี้เหมือนอ้างว้างไม่เหลือใคร
คนรู้ใจจะจากไปไม่กี่วัน
ยังไม่รู้จะทำใจอย่างไรดี
สายลมเอยในยามที่ข้าคิดถึง
ที่เธอไปมันแสนไกลเกินคำนึง
สายน้ำอาจไหลไปถึงแต่แสนนาน
สายลมเอยช่วยบอกฟ้าอย่ากว้างนัก
ท่านกั้นกลางระหว่างรักจะสื่อสาร
อยากรั้งเธอมาเคียงใกล้เหมือนวันวาน
ทั้งรับรู้ว่าไม่นานเธอต้องไป
นี่ข้าควรทำอย่างไรดีสายลม
ใช้เวลาร่วมชื่นชมความสดใส
หรือข้าควรตีห่างจากดวงใจ
ให้รักร้างจบลงไปก่อนใจพัง
สายน้ำไยไม่เอ่ยใดเพื่อช่วยข้า
หรือหากหาว่าข้าเขลาจึงหมดหวัง
ไกลสุดไกลแต่ใจใกล้ข้าไม่ฟัง
แค่คำพูดยามลับหลังไม่เหมือนใจ
ใช่ว่าความเชื่อใจไม่เคยมี
ผิดด้วยหรือที่ข้าห่วงจึงหวั่นไหว
ความรักแท้แพ้ใกล้ชิดนั่นยังไง
ไม่ห่วงหวงได้อย่างไรใจทั้งดวง
ไม่อาจคิดไม่อาจฝันไม่อาจรอ
ไม่อยากขอสัญญาใดที่ใหญ่หลวง
ไม่คิดหาคำร่ำลาใดทั้งปวง
จะไม่ห่วงขอแค่เธอโปรดอย่าไป
หากเวลาหยุดได้ในตอนนี้
คงจะดีถ้าหยุดเธอไม่ลาหาย
หยุดอารมณ์ให้หักห้ามความเสียใจ
หยุดน้ำตาลูกผู้ชาย... ที่ให้เธอ
หน้าส่วนตัว
935
