13 กรกฎาคม 2552 14:47 น.
ไผ่ดำ
ถ้าเธอยัง ไม่มีใคร ให้คิดถึง
คำซึ้งซึ้ง ไม่มีใคร ให้สักหน
เธอรู้ไหม มีชายหนึ่ง ซึ้งกมล
อยากเป็นคน หนึ่งในใจ รักใคร่เธอ
ทุกคืนวัน ยังห่วงใย ไม่เคยเปลี่ยน
แม้หมุนเวียน เปลี่ยนเดือนปี พี่เฝ้าเพ้อ
อยากแนบชิด มอบหัวใจ นี้ให้เธอ
อยู่ปรนเปรอ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล
หรือเธอรอ ใครอยู่ บอกรู้บ้าง
อย่าปล่อยฉัน อ้างว้าง เลยได้ไหม
หรือเธอช้ำ จนต้องหนี เพราะมีใคร
กรีดหัวใจ เธอให้แหลก จึงแยกมา
เธออย่าโกรธ ที่ฉัน นั้นพร่ำถาม
เพราะเห็นความ หมองหม่น จนเต็มหน้า
อย่าเก็บไว้ ปล่อยมันให้ ไหลออกมา
เป็นน้ำตา ล้างความช้ำ ความอ่อนแอ
แล้วเริ่มต้น วันใหม่ ไม่รอรี
ฉันคนนี้ จะเป็นยา รักษาแผล
ลืมเรื่องราว ก่อนนี้ไป ไม่ตอแย
เหลือเพียงแค่...ที่สองเรา เข้าใจกัน.