ใจสารภาพ

ไผ่ดำ

แค่สมมุติ  ว่าเราสอง ต้องหันหลัง
เหมือนชิงชัง เลิกกันไป ใจสั่นหวิว
คล้ายเป็นไข้ ต้องการหมอ รอเข้าคิว 
เพื่อจะหิ้ว คนร้าวใจ ไปฉีดยา
ถ้าความจริง เราต้องห่าง ร้างลารัก
ก็คงจัก หมดหนทาง ที่รักษา  
เพราะเธอเป็น เหมือนยาใจ ให้เรื่อยมา
หากต้องลา รักลางเลือน เหมือนขาดใจ
เมื่อความรัก เริ่มก้าวผ่าน ซ่านซึ้งจิต
ใจเคยปิด ก็แจ่มจ้า คราชิดใกล้  
เปลี่ยนจากเพื่อน เป็นคนดี ที่รู้ใจ 
หากวันใด ต้องห่างกัน ฉันคงตรม 
ฉันจะขอ สารภาพ ให้เธอรู้
ใจหดหู่ คิดวุ่นวาย ไห้ขื่นขม
แค่รับสาย ช้าไปบ้าง ร้างอารมณ์
กลัวอกตรม เพราะห่างไกล ไม่เห็นเธอ
ที่ผ่านมา หากฉันทำ ให้เธอโกรธ
โปรดยกโทษ อย่าปล่อยให้ ใจพร่ำเพ้อ 
อย่าโกรธนาน เหมือนห่างไกล ไปจากเธอ 
กลัวเธอเผลอ ปล่อยให้ฉัน นั้นร้าวราน