30 ธันวาคม 2551 08:35 น.
ไผ่ดำ
เสียงเปิดหวูด เรียกให้คน ที่ไร้รัก
เพื่อถามทัก ว่าจะไป ไหมเที่ยวนี้
ลาคานทอง นิเวศน์ไป ไกลเสียที
นี่สิ้นปี แล้วหนา ช้าอยู่ใย
ขบวนนี้ มีคน ที่ว่างรัก
ให้รู้จัก ทั้งหญิงชาย ไปด้วยไหม
เผื่อโชคดี มีคนที่ เราถูกใจ
จะได้ไป ด้วยกัน สู่วันหวาน
ทั้งสาวใหญ่ หนุ่มใหญ่ ใจเหว่ว้า
ได้เฮฮา สู่เส้นทาง สร้างความฝัน
ลืมให้หมด กับเรื่องเศร้า ของคืนวัน
ที่เนิ่นนาน ต้องหดหู่ อยู่คนเดียว
แม้เที่ยวนี้ จะเบียดแน่น ยังโหนได้
ถ้าไม่ไป อยู่กับเหงา และเปล่าเปลี่ยว
เหมือนดังข้าว เฝ้าแต่ชม รอคมเคียว
จะมาเกี่ยว อีกเมื่อไหร่ ไร้วี่แวว
เพราะขบวน รถเที่ยวนี้ เที่ยวสุดท้าย
รีบเปลี่ยนใจ อยากเชิญชวน จวนสายแล้ว
ความสวยงาม เคยใสสด ลดพราวแพรว
เหลือเพียงแวว ของอดีต มันกรีดใจ..
4 ธันวาคม 2551 07:36 น.
ไผ่ดำ
พี่ถูกฟ้า ส่งหัวใจ มาใกล้น้อง
แม้จะต้อง อยู่ห่างไกล ใช่ปัญหา
เพียงรอให้ วันหนึ่ง ถึงเวลา
จะไปหา ชิดใกล้ ได้ดูแล
ด้วยแรงจิต อธิษฐาน ของน้องนั้น
สวดทุกวัน ฟ้าให้พี่ มาช่วยแก้
ปัญหาใจ ดวงน้อย คอยเทคแคร์
ให้ดวงแด หายเหงา ร้าวอารมณ์
ต่อแต่นี้ ชีวิต มีทิศทาง
ไม่อ้างว้าง วังเวง และขื่นขม
รหัสกรรม ถึงเมื่อไหร่ หายระทม
ได้ชิดชม เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน
แม้วันนี้ ต้องอยู่กัน คนละทิศ
ขอให้จิต สองเรา นั้นคงมั่น
อย่าโกรธเกลียด ขาดหาย สายสัมพันธ์
ร่วมฝ่าฟัน ใช้กรรมเก่า ที่เรามี
ต่อแต่นี้ เราทำบุญ ที่แห่งไหน
ก็จะใส่ ชื่อเราสอง ไว้ทุกที่
เพื่อกุศล ได้ผูกพันธ์ สานไมตรี
น้องกับพี่ ได้อยู่ใกล้ ไปขั่วกาล.
หน้าส่วนตัว
1732
