15 มกราคม 2551 22:30 น.
ไผ่ดำ
คำสั้นสั้น ไม่เลิศหรู ครูผู้ให้
อุทิศกาย เพื่อให้คน นั้นมีค่า
ตั้งเป้าหมาย เพื่อเสริมสร้าง ทางปัญญา
อยู่ดงป่า หรือหนใด ไม่เกี่ยงเลย
แม้หนาวร้อน กันดาล ผ่านลำบาก
ครูก็จัก ฝ่าฟันไป ไม่นิ่งเฉย
ครูเหมือนเป็น ดั่งพ่อแม่ ที่คุ้นเคย
ไม่ละเลย ห่วงลูกศิษย์ คิดเมตตา
ครูปราบปลื้ม ฉ่ำชื่นใจ ได้เห็นศิษย์
มีชีวิต ที่เติบใหญ่ วันข้างหน้า
มีงานดี มีตำแหน่ง มีหน้าตา
มีคุณค่า มีคุณธรรม นำชีวี
แค่เพียงเห็น ศิษย์มารวม กันพร้อมหน้า
ที่สิบหก มกรา เวียนมานี่
ครูยิ้มแย้ม สดใส ใจเปรมปรีดิ์
ลูกศิษย์มี พานดอกไม้ ไปกราบกราน
ครูผู้ให้ แนวทาง และชีวิต
ชี้ถูกผิด ยากจะเลือน พระคุณท่าน
ทั้งคำสอน ให้เรียนรู้ อยู่ทุกวัน
สาระพัน ความห่วงใย จากใจครู...
11 มกราคม 2551 05:14 น.
ไผ่ดำ
ที่สิบเอ็ด มกรา เวียนมาครบ
ให้ประสพ สิ่งที่หวัง ดั่งใจหมาย
มีความสุข ปลอดโรคา อย่ามีภัย
การงานได้ เลื่อนหลายขั้น บันดารดล
ทั้งเพื่อนพ้อง คนรอบกาย ให้ความรัก
ช่วยปกปัก รักษาขวัญ ทุกแห่งหน
ขอเทวา ที่ลือเลื่อง อยู่เบื้องบน
ปัดเป่าพ้น พาลภัย ให้หายพลัน
ถึงวันนี้ ที่อยากได้ ในทุกสิ่ง
ขอให้เป็น ความจริง สิ่งเคยฝัน
สัมผัสได้ อิงแอบ แนบชีวัน
ให้น้องขวัญ สุขสมหวัง ดั่งใจปอง
ขอให้สวย รวยเงินทอง กองท่วมฟ้า
ทั้งปัญญา จ้าแจ่ม แย้มยิ้มย่อง
ดูโดดเด่น เกินใครใคร ไม่เป็นลอง
ความหม่นหมอง ให้ห่างหาย มลายไป
วันเกิดนี้ พี่มีเพียง กลอนให้น้อง
มอบแทนกล่อง ของขวัญ วันสดใส
แม้คุณค่า จะไม่มาก สักเท่าใด
แต่ตั้งใจ ให้น้องพี่ มีสุขเอย...
5 มกราคม 2551 08:00 น.
ไผ่ดำ
ชีวิตฉัน มีสุขได้ ในวันนี้
เพราะฉันมี น้องสาว เอาใจใส่
ฉันมีทุกข์ น้องก็ถาม ความในใจ
คุยกันไป ตามประสา เอื้ออาทร
น้องสาวที่ แสนดี มีรอยยิ้ม
ใจเต็มปริ่ม ดีมากมาย ช่วยคลายร้อน
ยามพี่ทุกข์ หรือเหนื่อยล้า เธออาวรณ์
บางครั้งอ้อน ตามประสา ไม่ว่ากัน
น้องมีของ มาฝากพี่ นี้เสมอ
เหมือนใกล้เธอ คอยดูแล แม้ในฝัน
ขอให้เป็น น้องของพี่ นี้นานนาน
อย่าลืมกัน แม้พี่ชาย ไร้ตัวตน
อยู่ที่ไหน ก็เป็นพี่ ของน้องได้
ห่วงด้วยใจ น้องของพี่ นี้ท่วมท้น
จะตั้งใจ เป็นพี่ชาย ให้น่ามล
แม้อยู่บน หนทางนี้ ที่แสนไกล
ขอตั้งใจ ยิ้มสู้ กับทุกสิ่ง
จะไม่หลบ หนีความจริง หายไปไหน
ขอเป็นพี่ ให้น้องสาว เราต่อไป
จนกว่าใจ น้องไม่เหลือ เบื่อพี่ชาย..
4 มกราคม 2551 15:47 น.
ไผ่ดำ
ฉันวันนี้ เหมือนรถยนต์ บรรทุกหนัก
ชีวิตฝาก ไว้กับดวง บ่วงคล้องไว้
มีตัวตน แต่ไร้เงา เหงาหัวใจ
เพราะเงาไม่ เคยเกื้อหนุน ให้อุ่นไอ
เหมือนอยู่เพียง คนเดียว บนทางหม่น
ใจสับสน จะเดินต่อ ไปทิศไหน
แสนเหนื่อยหนัก ช่วยตัวเอง อย่างนี้ไป
ครั้นมองหา ทางใหม่ คล้ายถูกตรึง
ด้วยคำมั่น ที่เรา ให้เขาไว้
ผูกมัดให้ ฉันนั้น ต้องหนักอึ้ง
เหมือนมีกรรม ไม่น้อย คอยฉุดดึง
จึงยากถึง ฝั่งฝัน วันสุขใจ
วันนี้เสี้ยว ชีวิต ทีเหลืออยู่
ยังทนสู้ ขอเพียง แค่ยิ้มได้
แม้นยิ้มหมอง น้องพี่ คงเข้าใจ
ส่งยิ้มให้ รับรู้ อยู่ข้างเคียง
หากวันหนึ่ง หลุดบ่วง ที่คล้องไว้
คงหาที่ พักใจ ใช้หลบเลี่ยง
ปลีกวิเวก ใช้ชีวิต แบบพอเพียง
เดินทางเบี่ยง ไม่หันกลับ ลาลับไกล..
หน้าส่วนตัว
1172
