19 กันยายน 2550 12:12 น.
ไผ่ดำ
...แค่เพียงเห็น น้องเดินผ่าน บ้านพี่มา
ส่งสายตา หวานซึ้ง ตรึงใจมั่น
เทพองค์ใด ส่งเธอให้ ได้เจอกัน
ใจไหวหวั่น ตกไป ในภวังค์
...ได้ยินเสียง เจื้อยแจ้ว แล้วมีสุข
ลืมสิ้นทุกข์ ยามใกล้น้อง ต้องมนต์ขลัง
คราแย้มยิ้ม เอมอิ่ม ริมปากบาง
ทั่วสรรภางค์ หอมเรื่อ เจือมนทา
....ได้สัมผัส กลิ่นอาย จากกายน้อง
ยามเคียงครอง ชิดใกล้ ให้โหยหา
ได้แอบอุ่น อิ่มรัก..ยาก..พรรณา
ยกพารา แลกเธอไป ไม่ต้องการ
...เพราะเธอนั้น มีค่า กว่าทุกสิ่ง
เป็นยอดหญิง ที่ใจ หมายปองมั่น
เมื่อตัดใจ รักแล้ว รักนิรันดร์
ไม่ต้องการ ของมีค่า มาทดแทน
...จะขอรัก หากเธอ นั้นคงมั่น
ไม่แปรผัน มีพี่ นี้แนบแน่น
จะพาเธอ ท่องไป สู่ดินแดน
วิมานแมน แห่งรัก จากนี้ไป...
17 กันยายน 2550 07:26 น.
ไผ่ดำ
...อันดวงแก้ว แพรวพราย ประกายแสง
หรือจะแข่ง ความความดี ที่ใจสาว
บริสุทธิ์ สัตย์ซื่อ ยึดถือเอา
ความรักเจ้า ให้เพียงหนึ่ง ตรึงใจกาย
...ทั้งเพชรนิล บุษรา ค่าสูงส่ง
หมดค่าลง เทียบเทียมเธอ ก็หาไม่
เพราะเธอเด่น งดงาม ที่น้ำใจ
พี่จึงให้ เจ้าเป็น ยอดมณี
...เพชรที่ไหน ว่าดี มีในโลก
พี่ก็ยก เจ้าเหนือกว่า ในใจพี่
หนึ่งในร้อย ดวงใจ ยากเต็มที
ที่จะมี เหมือนเจ้าได้ ใช่เยินยอ
....มีอภัย ให้แก่คน ที่พลั้งพลาด
ใสสะอาด กิริยา กว่าใครหนอ
พี่ซาบซึ้ง เจ้าครบถ้วน นวลละออ
พี่จึงขอ มอบรักให้ ด้วยใจจริง
....เจ้ายอมเจ็บ กลืนกล้ำ ล้ำเลิศกว่า
พี่ศรัทธา เจ้าเปรียบ ดังยอดหญิง
ในร้อยหนึ่ง เจ้างามล้ำ พูดความจริง
หายากยิ่ง มีเพียงเจ้า เท่านั้นเอย...
15 กันยายน 2550 15:06 น.
ไผ่ดำ
...ความเพียงพอ ใช่แต่ แค่เป็นอยู่
แต่ควรรู้ ลู่ทาง ที่สร้างสรรค์
เราคนเมือง หาได้มี ไร่นากัน
ขอเพียงวัน อย่าปล่อยว่าง ให้สร้างงาน
...เวลาที่ มีอยู่ ควรรู้ค่า
มีเวลา ก็ทำ โน่นนี่นั่น
อย่าปล่อยทิ้ง ให้หมด ไปวันวัน
เพียงแค่นั้น ก็เพียงพอ ต่อชีวี
...อีกทั้งยัง รู้จักใช้ ให้พอเหมาะ
อย่าเทียวเลาะ เดินห้าง อย่างเศรษฐี
มีเงินน้อย ก็แบ่งใช้ ให้พอดี
อย่าสร้างหนี้ มีบัตรรูด ดูดเงินเรา...
หน้าส่วนตัว
705
