25 พฤษภาคม 2550 07:54 น.
ไผ่ดำ
...ทอดสายตา ออกไป จากนอกชาน
สุดฟ้านั้น ฉันเห็น แสงอ่อนอ่อน
อาทิตย์ขึ้น ริมขอบฟ้า กาบินว่อน
เจ้าขึ้นร่อน ร้องกา..กา ช่างน่าฟัง
...หมู่วิหค ผกผิน บินขึ้นฟ้า
เจ้ามุ่งหน้า หากิน ด้วยความหวัง
บินเรื่อยเรื่อย จนลับ กับฟ้ากว้าง
ไม่เคยสร้าง ความลำบาก ยุ่งยากใคร
...มองในน้ำ ฉ่ำเย็น เห็นมัจฉา
ว่ายไปมา ผลุบโผล่ ผิวน้ำใส
แสงแดดส่อง กระทบน้ำ ได้กลิ่นไอ
ของวันใหม่ สดชื่น ระรื่นทรวง
...เห็นผักบุ้ง ผักปอด ชูยอดสวย
ยังมีกล้วย กอไผ่ ใบโรยร่วง
มะพร้าวน้ำ..หอมเย็น เป็นพวงพวง
บ้างก็ล่วง ลอยไป ไม่มีค่า
...ที่ริมริม ตลิ่งชัน นั้นปลูกผัก
มีหลายหลาก มากพันธุ์ มัน-ขิง-ข่า
ตะไคร้-พริก มะกรูดย้อย ห้อยลงมา
มีลูกว้า เก็บขาย ตามใจเรา
...นั่งมองดู ที่นอกชาน บ้านริมน้ำ
แสนชุ่มฉ่ำ สุขใจ หาใดเท่า
นี่แหล่ะคือ ความหวัง ชีวิตเรา
สุขใดเล่า เท่าบ้านนี้ ที่..ไทยแลนด์..
24 พฤษภาคม 2550 05:57 น.
ไผ่ดำ
...มองเห็นเงา ลางเลือน เหมือนความฝัน
หลายคืนวัน ยังเห็น เป็นเช่นนี้
เมื่อไหร่หนอ จะได้เห็น เด่นสักที
ให้เธอมี ใจกาย มิใช่เงา
สัมผัสได้ กายกลิ่น ได้ยินเสียง
ได้อยู่เคียง ปลอบใจ ให้คลายเหงา
ณ.ตรงนี้ ..ที่มี เพียงสองเรา
ได้แนบเนา อิงซบ อบอุ่นกาย
ได้สุขสันต์ สัมผัสรัก ระรินรื่น
ทุกวันคืน ไม่ห่าง หายไปไหน
ตะวันส่อง จนลับ กับวันไป
แล้วจันทร์ฉาย ก็มาทำ หน้าที่แทน
เพื่อให้มี แสงส่อง มองเห็นเจ้า
เป็นเพื่อนเงา เคล้าคลึง ซึ้งสุดแสน
ได้โอบกาย เชยชิด ติดแนบแน่น
เพื่อตอบแทน เงารัก ทีภักดิ์ดี.
23 พฤษภาคม 2550 17:09 น.
ไผ่ดำ
....วันนี้เรา ยังมีกัน มั่นในรัก
แม้ต้องจาก กันไกล ไม่เห็นหน้า
อยากเชยชิด สนิทแนบ แอบกายา
อยากซบหน้า อกอุ่น หนุนกอดนอน
...ยังรักเธอ มากมาย ไม่เคยเปลี่ยน
ยังพากเพียร ห่วงใย ไม่ไถ่ถอน
ยามหลับตา ยังฝันเห็น เป็นบทตอน
ใจออดอ้อน นอนละเมอ เพ้อในฝัน
...กระซิบข้าง หูเธอ ว่าคิดถึง
ยังซาบซึ้ง ไม่เปลี่ยนใจ ให้โศกศัลย์
ยังซื่อตรง ด้วยจิต นิจนิรันด์
เพราะว่าฉัน มีใจ ให้เพียงเธอ...
23 พฤษภาคม 2550 16:39 น.
ไผ่ดำ
...ฉันต้องทน รอคอย ช่างน้อยเนื้อ
หรือเขาเบื่อ จึงหาย ไม่มาหา
เฝ้านับคืน นับวัน นับเวลา
หวังเพียงว่า ตัวเขา จะเข้าใจ
...เพราะฉันรัก เขามาก อยากจะบอก
เธออย่าหลอก ฉันเลย เข้าใจไหม
ฉันไม่เคย สักนิด คิดเปลี่ยนใจ
แล้วทำไม เธอทำ ช้ำโศกตรม
....ฉันคิดถึง เธอมาก อยากให้รู้
ฉันอยากอยู่ เคียงเธอ เพ้อสุขสม
อย่าปล่อยให้ ใจฉัน นั้นระทม
แม้ตรอมตรม ยังคิดถึง ยังซึ้งเธอ....
23 พฤษภาคม 2550 06:22 น.
ไผ่ดำ
เมื่อหัวใจ ใฝ่ปอง ประครองรัก
อุปสรรค ใดใด ไม่ไหวหวั่น
แม้ต้องรอ เวลา อีกเนิ่นนาน
หรือคืนวัน ผันผ่าน นานเท่าไร
ก็จะยัง ตั้งมั่น สัญญารัก
มิแปรพักต์ ลืมวาจา ที่ขานไข
จะอดทน แม้ว่า ต้องเดินไป
เพื่อให้ถึง จุดหมาย ของใจตน
ภูเขาสูง ทะเลกว้าง ยากขวางกั้น
ทางไกลนั้น ไม่หวั่น ขอดั้นด้น
ได้อิงแอบ แนบใจ ของหน้ามล
จะอดทน ทุกอย่าง เดินทางไป
ตามหารัก ที่อยู่สุด ขอบฟ้า
ต้องเดินป่า ทุกข์หนัก มากแค่ไหน
ก็จะไม่ ยอมแพ้ แม้ต้องตาย
เพราะหัวใจ ใฝ่ถาม ติดตามเงา
ความคิดถึง ห่วงหา ที่เคยมอบ
หวังเพียงปลอบ ให้หาย คลายโศกเศร้า
จะขอตาม ให้เจอ เธอคือเงา
ที่ตัวเรา ฝันหา ทุกราตรี....
ขอมอบบทกลอนนี้แด่ทุกท่าน..
หน้าส่วนตัว
2726
