2 มิถุนายน 2550 12:40 น.
ไผ่ดำ
....เธออาจเกลียด รูปฉัน ทิ้งมันได้
เธออาจไป ทั่วแหล่ง ทุกแห่งหน
เธออาจบอก ใครใคร ได้ทุกคน
ว่ารักท้น แน่วแน่..พลันแปรปรวน
.....เธออาจจะ เมินหน้า คราฉันผ่าน
เธออาจพาล ฉันเศร้า เฝ้ากำสรวล
เธออาจทิ้ง ฉันเพ้อ ละเมอครวญ
แล้วเรรวน จากไกล ไม่เหลียวแล
....เธอไม่อาจ ห้ามหัก ความรักฉัน
ที่คงมั่น เพียงหนึ่ง คะนึงหา
เป็นรักแท้ แด่เธอ เสมอมา
และมีค่า ซึ้งจิต นิจนิรันดร์
....เป็นสิ่งเดียว สิ่งหนึ่ง ซึ่งฉันรัก
เกินเธอจัก ทำได้ ดั่งใจฝัน
แม้เธอเกลียด เหยียดหยาม ความสัมพันธ์
ไม่มีวัน ห้ามใจ ใฝ่รักเธอ..
.....อย่าเอารูปพี่ทิ้งเลย..นะจ๊ะๆๆ...เห็นแววตาพี่มั้ย ช่างใสซื่อบริสุทธิ์.....อะจ๊ากกกส์..
1 มิถุนายน 2550 07:46 น.
ไผ่ดำ
....หนีจนสุด ฟากฟ้า ยังมาพบ
จะเร้นหลบ ร่างลง ที่ตรงไหน
จะซบหน้า คนอาภัพ กับอกใคร
จึงพ้นภัย รักล่า คอยราวี
.....ความเจ็บช้ำ อับอาย ที่ได้รับ
หากจะนับ แผลใจ ก็หลายที่
ยังมีลม หายใจ ในวันนี้
ก็เผื่อหนี ให้พ้น คนใจดำ
....กราบวิงวอน รักหนอ เจ็บพอแล้ว
รักฝากแนว กลางกมล เสียจนหนำ
ทั้งที่รู้ ที่เห็น เป็นคนทำ
ยังจะช้ำ เพราะไร้เศษ ความเมตตา
....เกิดมาเป็น ผู้ชาย คล้ายมีโชค
บนพื้นโลก ดูเหมือน จะมีค่า
ต่างกับหญิง ที่อ่อนแอ แพ้เรื่อยมา
ถูกกล่าวหา แล้วย่ำ เหยียบทำลาย
.....ตะวันดับ ลับลา จากฟ้ากว้าง
ความอ้างว้าง มืดดำ เริ่มร่าย
ลำนำแห่ง หริ่งหรีด ร่ำกรีดกราย
เป็นเพลงพ่าย กล่อมเห่ คนเซซัง
..... หนีจนสิ้น หนทาง จะก้าวแล้ว
เจ็บเป็นแนว หวาดผวา น้ำตาหลั่ง
หนีอย่างไร จึงพ้นรัก อีกสักครั้ง
คงต้องฝัง ร่างลง ตรงนี้เอย...
...มอบบทกลอนนี้ สำหรับ ผู้ที่ หนีรัก..... ทุกท่าน
31 พฤษภาคม 2550 14:27 น.
ไผ่ดำ
....เธอรู้แต่ เธอรัก สลักจิต
จึงยอมผิด ประเพณี ที่สืบสาว
ชิงสุกก่อน ห่ามมี ราคีคาว
เกิดเรื่องราว เหลื่อมล้ำ ธรรมดา
.....เวลาและ วารี ไม่มีหยุด
ไม่สิ้นสุด เรื่องราว ให้กล่าวหา
สาวน้อยนอน สะอื้น กลืนน้ำตา
อนิจจา ท้องก็ใหญ่ ลูกในครรภ์
....ลูกชายกำ...เนิดมา กำพร้าพ่อ
รูปร่างหล่อ....เหลาราว ชาวสวรรค์
เป็นทายาท ชายชู้ รู้รู้กัน
ทุกสิ่งอัน เหมือนพ่อ ที่ก่อกาย
....ความเจ้าชู้ ถอดแบบ แนบเนียนนัก
มองความรัก เหมือนละคร ทุกตอนหมาย
เล่นหลายฉาก มากเล่ห์ เพทุบาย
ฉากสุดท้าย เป็นชายชู้ ผู้สำอางค์
.....สาวต่างบาง มอบกาย ให้ชายชู้
พ่อสาวรู้ เกิดอาฆาต เหตุบาดหมาง
ยิงชายชู้ ประตูดิน สิ้นชีพวาง
ติดตะราง วางปืน ยืนระอา
..... เวลาและ วารี ไม่มีหยุด
ไม่สิ้นสุด เรื่องราว ให้กล่าวหา
สาวน้อยนอน สะอื้น กลืนน้ำตา
อนิจจา ท้องเริ่มใหญ่ ลูกในครรภ์...
31 พฤษภาคม 2550 06:54 น.
ไผ่ดำ
....ทุกวันนี้ ฉันอยู่ เป็นผู้แพ้
โดนรังแก เจ็บช้ำ กับคำหลอน
หมดเยื่อใย เสน่หา และอาวรณ์
สิ้นอาทร ฉันแล้ว หรือแก้วตา
..... รักคนที่ อยู่ไกลไกล เอาใจยาก
แฟนเขามาก มองไม่รู้ ดูไม่เห็น
รักของเรา ช่างเหมือนลม พัดยามเย็น
เขาไม่เห็น หน้าเรา เขาก็ลืม
...กลอนบทนี้ขอเขียนแทนคนอื่นเพื่อ สะท้อนความรักของคนที่มีหัวใจอยู่ไกลไกล..
30 พฤษภาคม 2550 09:22 น.
ไผ่ดำ
...เมตตาธรรม นำหนุน ค้ำจุนโลก
ขจัดโศก บรรเทาทุกข์ สร้างสุขสันต์
เลิกอิจฉา ริษยา เลิกฆ่าฟัน
ร่วมสัมพันธ์ ร่วมรัก สามัคคี
.....ให้ทุกคน มีธรรม ประจำจิต
ทำ-พูด-คิด ถูกต้อง ไม่หมองศรี
แพ้-ชนะ รู้อภัย สร้างไมตรี
เหมือนน้องพี่ ร่วมท้องของมารดา
.....เป็นผู้ใหญ่ ให้เอ็นดู ต่อผู้น้อย
โปรดอย่าคอย แต่คิด ริษยา
เป็นผู้น้อย รอเศษ ความเมตตา
ไม่แก่นกล้า จนผู้ใหญ่ ไม่เอ็นดู
....ทั้งผู้น้อย ผู้ใหญ่ ร่วมใจรัก
ยึดถือหลัก ยุติธรรม ประจำอยู่
ผู้ใหญ่ดี ผู้น้อยเลิศ ร่วมเชิดชู
ให้โลกรู้ ว่าคนไทย น้ำใจดี
.....ตัดกิเลส ตัณหา ลงมาบ้าง
เพราะทุกอย่าง มันไม่เที่ยง สุดเลี่ยงหนี
อันเกิดแก่ เจ็บตาย วายชีวี
ทุกข์อย่างนี้ หลีกไม่พ้น ทุกคนไป
..... จงนึกถึง ความตาย คลายกิเลส
จะวิเศษ มั่งมี เศรษฐีใหญ่
ยามชีพดับ สลาย หยุดหายใจ
คงมิได้ แม้น้ำหยด ที่รดมือ...
หน้าส่วนตัว
841
