14 พฤศจิกายน 2550 22:20 น.
ไผ่ดำ
คำโบราณ กล่าวไว้ ให้เราเห็น
ว่าการเป็น คนดี อยู่ที่ไหน
จะสวยเด่น น่ารัก สักเพียงใด
ก็หาใช่ คนดี ที่งดงาม
กิริยา มารยาท เป็นเครื่องชี้
ภาษาที่ พูดไป ไม่เพ้อพร่าม
จะกริ้วโกรธ ระงับไว้ ให้พองาม
ใช่ปล่อยตาม อารมณ์ จมวังวน
โดยเฉพาะ นักการเมือง ที่เรืองฤทธิ์
มีจริต ใฝ่ต่ำ ทำสับสน
พูดกลับกลอก ปลอกปลิ้น ลิ้นหลอกคน
แล้วยกตน ว่าเลอค่า กว่าใครใคร
ถึงเรียนรู้ ดูเด่น กว่าใครเขา
ก็อย่าเอา มาข่ม ใครที่ไหน
ชอบอวดเบ่ง ใจต่ำ ทำปากไว
ควรฝากไว้ ซึ่งคุณงาม และความดี
อย่ามัวแต่ พูดพ่น จนลืมหลง
แล้วหลุดโค้ง ต่อว่าใคร ไม่เลือกที่
ฟังโบราณ ท่านสอนสั่ง บ้างก็ดี
ใช่ทู่ซี้ ยกหาง อยู่ข้างเดียว
สำเนียงส่อ ภาษา ว่าดีชั่ว
จงมองตัว อย่าตั้งแง่ ลืมแลเหลียว
สังคมเรา ไม่ใช่อยู่ เพียงผู้เดียว
อาจโดดเดี่ยว เพราะกิริยา ที่บ้าบอ..
11 พฤศจิกายน 2550 07:05 น.
ไผ่ดำ
เสียงไพร่ฟ้า กึกก้อง สองทางลาด
กราบพระบาท ปลื้มหทัย หาใดเท่า
พระบุญญา บารมี มิบางเบา
ต่างน้อมเกล้า เหล่าพสก ยกบูชา
เสียงร้องลั่น น้ำตาไหล แค่ได้เห็น
ท่านทรงเป็น ดั่งดวงใจ ไทยทั้งหล้า
แม้อยู่คน ละทิศกัน ดั้นด้นมา
ต่างบูชา ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ
เราเป็นไทย ใช่อยู่ที่ ศาสนา
ได้เกิดมา บนขวานทอง ต้องสรรเสริญ
พระองค์ให้ แผ่นดินไทย มากเหลือเกิน
อย่ามัวเพลิน จนลืมรัก สามัคคี
ไทยจะแกร่ง ด้วยแรงไทย ใจเหนียวแน่น
เป็นปึกแผ่น มีความสุข ทุกถิ่นที่
ช่วยกันป้อง ชาติอย่าให้ ใครราวี
มาย่ำยี หรือยุให้ ไทยฆ่ากัน
ใครจะเป็น เช่นไร ก็ช่างเขา
ขอให้เรา ยึดเหนี่ยว พระองค์ท่าน
จงร่วมแรง รักษาไทย นี้ด้วยกัน
เพื่อรูปขวาน มีชาติไทย ไปชั่วกาล..
10 พฤศจิกายน 2550 17:18 น.
ไผ่ดำ
เมื่อเป็นคน ของสังคม ระวังบ้าง
อย่าพูดอย่าง บ้าบิ่น สิ้นสำนึก
ใส่อารมณ์ ข่มขู่ใคร ไม่ตรองตรึก
ให้รู้สึก ชั่วดีบ้าง อย่างผู้คน
ทำโผงผาง วางกล้าม ซ้ำหยามเหยียด
ไม่ให้เกียรติ เขาน้อมไหว้ กลับไม่สน
แล้วจะให้ เด็กที่ไหน นับถือตน
อย่าให้คน เขาว่าแย่ แก่เกินแกง
ผมที่หงอก บนหัวไม่ ใช่เครื่องชี้
ว่าจะเป็น ผู้ใหญ่ดี ที่รู้แจ้ง
น่าเคารพ เพราะโปร่งใส ไร้เคลือบแคลง
ควรชี้แจง เหตุผลได้ ใช่ปิดบัง
เที่ยวทำโกรธ หัวหมุน ขุ่นเคืองแค้น
ขู่อาฆาต มาดแม้น ชวนแบ่งข้าง
เดินนอกกรอบ ชอบนอกลู่ อยู่นอกทาง
เก่งเสียจัง เรื่องโง่เง่า เผาตัวเอง
ถ้าจะเป็น ผู้ใหญ่ ให้เคารพ
นิ่งสงบ อย่าพูดพร่อย คอยปากเก่ง
หากตั้งท่า ท้าทาย แบบนักเลง
คนสิ้นเกรง เปลี่ยนชื่อให้ จะอายคน
อย่าคิดว่า เป็น สอสอ เหมือนพระเจ้า
แล้วลืมเงา คนเลือกไป ทำไม่สน
เสียงที่ได้ นั้นก็คือ ประชาชน
อย่าวกวน ยอกย้อน ก่อนล้างบาง..
7 พฤศจิกายน 2550 23:55 น.
ไผ่ดำ
บ้านเมืองเรา เล่าร้อน ด้วยคนต่ำ
ขาดศีลธรรม นำพาจิต คิดฉ้อฉล
โกงกินบ้าน ผลาญแผ่นดิน ถิ่นของตน
กอบโกยผล ประโยชน์ไว้ ในกำมือ
อาศัยผ่าน การเลือกตั้ง อ้างเหตุผล
เพื่อให้คน หลงเข้าใจ ว่าใสชื่อ
แต่ในใจ หวังอำนาจ อยู่ในมือ
เพื่อมายื้อ ทรัพย์แผ่นดิน กินกันเพลิน
เคยพูดไว้ อย่างไร ก็ลืมหมด
ผลประโยชน์ เย้ายวนใจ ไร้เคอะเขิน
แบ่งกันกิน เกือบสิ้นชาติ หวาดเหลือเกิน
แล้วจะเดิน กันต่อไป อย่างไรกัน
อยากวอนขอ ชาวประชา อย่าขายเสียง
อย่ายึดเพียง เงินที่เขา ให้เรานั่น
เพราะเป็นเหยื่อ ให้เรากิน สิ้นพงศ์พันธ์
ถึงวันนั้น เขาถอนทุน ชาติวุ่นวาย
อย่ายึดตัวบุคคล มาเป็นหลัก
ให้ตระหนัก พ่อหลวงเรา ต้องยิ่งใหญ่
มาร่วมสร้าง ทางประชา ธิปไตย
เพื่อคนไทย อยู่เย็น เป็นสุขกัน
ให้จำไว้ ใครโกงอย่า เลือกมาอีก
จงเลี่ยงหลีก อย่าให้เขา เข้ามานั่น
มาร่วมแรง สอดส่อง ต้องช่วยกัน
อย่าให้วัน เลือกตั้งเป็น "ลากตั้ง"..เลย
5 พฤศจิกายน 2550 23:52 น.
ไผ่ดำ
สิ้นวสันต์ โปรยปราย หายจากฟ้า
ลมหนาวมา เยือนให้ ใจวาบหวาม
สายลมแผ่ว เงียบงัน ผ่านนิยาม
อยากไถ่ถาม ถึงใครหนึ่ง เคยซึ้งกัน
เดี๋ยวนี้เธอ ไปอยู่ไหน ไม่เห็นหน้า
ลืมแม้คำ สัญญา ว่ารักมั่น
ห่างเพียงเดือน เหมือนหนึ่งหาย ตายจากกัน
หรือลืมวัน เคยอิงแอบ แนบชีวี
ใต้ร่มโศก แห่งนี้ ที่นัดพบ
ไม่อยากลบ รอยสัมพันธ์ ไว้ที่นี่
แม้นสัญญา ถูกเลือนหาย จนไม่มี
แต่ใจพี่ ยังคงมั่น สัมพันธ์เรา
ลมหนาวมา ครั้งใด ให้หนาวเหน็บ
ใจเคยเจ็บ ต้องกลัดหนอง ทนหมองเศร้า
มีความเงียบ คอยคุกคาม ตามเหมือนเงา
อีกนานเนา แค่ไหน ไม่รู้เลย
ได้แต่นั่ง นับวัน ที่ผ่านพ้น
ต้องฝืนทน เก็บน้ำตา ไม่กล้าเผย
จากนี้ไป คงไม่มี เหมือนดั่งเคย
ใจเจ้าเอ๋ย เก็บน้ำตา ห่มผ้าแทน..
หน้าส่วนตัว
12443
