15 พฤษภาคม 2550 08:40 น.
ไผ่ดำ
นั่งเฉย เลยคุณพี่
เดี๋ยวทางนี้ น้องจัดให้
วันนี้ เมนูใหม่
จะทำให้ คุณพี่ชิม
แกงป่า..ครกหินสาก
เป็นของฝาก ของน่าลิ้ม
ระเบิดผัด ทานให้อิ่ม
กับผักจิ้ม น้ำพริกป่า
ส้นตึก ชุบแป้งทอด
ก็สุดยอด เชียวล่ะหนา
มาจ้ะ..พี่เชิญมา
น้องจะหา..ให้รับทาน
วันนี้..ขุนพี่หน่อย
แล้วถึงค่อย ทานหนมหวาน
เปลือกทุเรียน..ไอติมนั่น
น้องจัดการ ไว้รอคอย
อร่อยมั้ย ถูกใจไหม
แล้วทำไม ทำหน้าหงอย
ทานสิ..พ่อเนื้อกลอย
แล้วถึงค่อย กลับไปนอน
ฮั่นแน่ คิดนอกลู่
จึงเปิดดู แบบรีบร้อน
เรื่องนี้ แค่บทกลอน
อ่านเบาเบา..แก้เหงาใจ..
15 พฤษภาคม 2550 06:35 น.
ไผ่ดำ
ฉันไม่เคย เลยสักนิด คิดว่ารัก
ใจฉันจัก ถูกกีดกั้น ถึงปานนี้
ทั้งที่เขา เป็นคน ที่แสนดี
หรือติดที่ เขาไม่ ใช่คนรวย
พ่อถึงไม่ ให้เขา มาครองคู่
ลูกพ่ออยู่ มองทางไหน ก็ไม่สวย
สีดำมืด หมดทางหนี พี่ไม่รวย
แต่เพราะด้วย รักมั่น ฉันสัญญา
พี่จ๋าพี่ น้องต้องลา พี่ไปแล้ว
โอ้ดวงแก้ว ไว้เจอกัน ในชาติหน้า
อยู่ต่อไป ถูกกีดกัน ฉันขอลา
ให้สัญญา ไม่ลืมพี่ ที่รอคอย.
กลอนบทนี้ ขอถ่ายทอดแทนชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่งครับ
14 พฤษภาคม 2550 05:51 น.
ไผ่ดำ
มาวันนี้ พี่มาให้ กำลังใจช่วย
ที่เจ็บป่วย เพราะใจ น้องเป็นแผล
ลืมเขานะ อย่าสนใจ หรือไปแคร์
อย่าขี้แย มีพี่พี่ ที่อาทร
ถ้าให้เลือก ห่วงใย และความรัก
พี่ก็จัก เลือกห่วงใย เอาไว้ก่อน
เพราะความรัก เปลี่ยนง่าย ให้ร้าวรอน
มักกัดกร่อน ใจช้ำ เสียน้ำตา
ความห่วงใย มีค่า มากกว่ารัก
แจ้งประจักษ์ อยู่ใน ใจนั่นหนา
ยามทุกข์ท้อ เป็นเพื่อนใจ ได้นำพา
จึงมีค่า มากกว่ารัก อยู่มากมาย
ไม่เคยมี ข้อแม้ มาขวางกั้น
จนรวยนั้น ก็ไม่ มีความหมาย
จะรูปสวย ไม่สวย แค่ผิวกาย
นี่คือความ ห่วงใย ที่ให้กัน
มิต้องมี อะไร มากำหนด
อยู่ด้วยกัน ได้หมด ไม่มีชั้น
เพราะห่วงใย สูงค่า มหาศาล
ความรักนั้น เป็นรอง ไม่ต้องมี
น้องนับเดือน ต้องทิ้ง สิ่งฝังจิต
เริ่มชีวิต ครั้งใหม่ ต่อไปนี้
ที่ทุกคน ห่วงใย ขอให้มี
พลังที่ ขับเคลื่อน นับเดือนไป
สู่หนทาง สดใส ใหม่อีกครั้ง
พวกพี่ยัง จะไม่ หายไปไหน
จะรอดู และให้ กำลังใจ
น้องคนใหม่ ที่แข็งกล้า มาให้ยล.
14 พฤษภาคม 2550 05:06 น.
ไผ่ดำ
รักทำไม เมื่อหัวใจ เธอแห้งแล้ง
เหมือนดั่งแกล้ง พรมน้ำ ให้ฉ่ำชุ่ม
รักแล้วหลอก ไม่ต่าง ดั่งไฟรุม
พอฉันทุ่ม เทใจ กลับไม่แล
ถึงวันนี้ ฉันเพิ่ง ได้รู้จัก
กับความรัก สกปรก อกเป็นแผล
ใจของฉัน เป็นอย่างไร เธอไม่แคร์
ฉันยอมแพ้ คนอย่างเธอ ที่เผลอใจ
พอเถิดนะ อย่าไป หลอกใครอีก
เธออย่าฉีก สัญญา ชายคนไหน
ที่มอบรัก ให้เธอ ด้วยหัวใจ
เหมือนทำให้ ฉันช้ำ ระกำทรวง.
13 พฤษภาคม 2550 12:41 น.
ไผ่ดำ
วันนี้เธอ มีชื่อเสียง ถึงเบี่ยงรัก
ฉันอกหัก เพราะรักเธอ ยากไถ่ถอน
รักเคยหวาน กลับเปลี่ยนไป ไม่แน่นอน
ใจอาวรณ์ ปวดร้าว เศร้าคนเดียว
ไม่เคยคิด เลยว่า จะต้องช้ำ
เธอใจดำ จากไป ไม่แลเหลียว
ปล่อยฉันอยู่ ทุกข์ทน เพียงคนเดียว
แม้หนึ่งเสี้ยว หัวใจ ก็ไม่มี
เธอคงเพลิน เดินอยู่ สังคมใหญ่
ดูหรือใจ เธอร้าย คล้ายดั่งผี
ดินอย่าฉัน คงไร้ค่า ไร้ความดี
ที่เคยมี ให้กัน ก่อนนั้นมา
ชื่อเสียงเธอ ดังไป ใครรู้จัก
ยกน้ำหนัก จนได้ เหรียญมีค่า
แต่คนที่ เคยรัก กันก่อนมา
กับไร้ค่า ความหมาย ไม่เคยมี
ฉันดีใจ นั่งดู เมื่อรู้ข่าว
แต่ต้องเศร้า เพราะเธอ ตอบแบบนี้
ข่าวถามมี แฟนมั้ย ตอบไม่มี
หน้าร้อนฉี่ นี่นะหรือ คือแฟนเรา
นึกน้อยใจ เหลือเกิน ฉันเมินหนี
พอเสียที ความรัก ที่โง่เขลา
อยู่แบบดิน เป็นก้อนหิน ไปเถิดเรา
จะไม่เอา ไม่ง้อ พอกันที
***กลอนบทนี้เขียนแทนใจใครบางคนนะครับ
หน้าส่วนตัว
1031
