19 มกราคม 2549 21:45 น.
ไผ่จีน
อยากมีเธอ ไว้เรียก ว่าที่รัก
อยากมีเธอ ไว้พัก ใจขื่นขม
อยากมีเธอ ไว้เคียง ข้างดั่งสายลม
อยากมีเธอ ไว้ห่ม ยามหนาวใจ
19 มกราคม 2549 21:36 น.
ไผ่จีน
นิ้วก้อย คืนดี
นิ้วชี้ สั่งสอน
นิ้วโป้ง ตัดกลอน
สามนิ้วรวมกัน คือ I Love You
19 มกราคม 2549 21:33 น.
ไผ่จีน
กุหลาบแดง คือรัก ที่ปักอก
กุหลาบตก คือรัก ที่หล่นหาย
กุหลาบแห้ง คือรัก ที่มลาย
กุหลาบตาย คือรัก ที่ถูกลืม
18 มกราคม 2549 21:14 น.
ไผ่จีน
ความหวานของน้ำตาล
เหมือนความหวานในหัวใจ
ที่ยังคงมีความหวานอยู่เสมอ
18 มกราคม 2549 21:10 น.
ไผ่จีน
แสงตะวันเปิดฟ้ารุ่งอรุณ
ละอองหมอกขาวอรุณละพื้นหญ้า
สายลมหนาวพัดโชยโบกโบยมา
กระแสลมพัดพาจากแดนไกล
ระริกส่ายใบไม่ยามต้องลม
เหลืองปนแสดร่วงหล่นเมื่อกิ่งไหว
กระแสลมพาพัดไปแสนไกล
ประดับไว้ทั้วไปบนพื้นดิน
หน้าส่วนตัว
1555
