28 ตุลาคม 2553 20:16 น.
ไบเซ็บ
แทนเฟรดดี้ ได้จัด เตรียมสิ่งของ
ที่อาจต้อง นำมาใช้ เมื่อเรียกหา
แล้วเร่งออก เดินทาง ตามกันมา
เข้าพนา ตามชายหนุ่ม มิรู้กล
ชายหนุ่มบอก ให้รอ อยู่ตรงนี้
แล้วตรงรี่ หายลับไป อย่างลุกลน
แทนเฟรดดี้ มองหน้ากัน อย่างฉงน
เห็นกลุ่มคน ถือมีดดาบ เดินเข้ามา
หมอผีเฒ่า ชี้หน้า แล้วเอ่ยบอก
พวกแกหลอก ให้คน ไม่เชื่อข้า
จนเดี๋ยวนี้ ไม่มี ใครนำพา
มาให้ข้า รักษา แม้สักราย
แทนรีบพูด ข้าไม่เคย คิดเช่นว่า
เพียงนำพา ช่วยชีวิต มิได้หมาย
มิอยากให้ ผู้ใด ได้เจ็บใจ
เพียงหวังให้ ผู้คน รอดชีวา
จะอย่างไร ข้าจำ ต้องกำจัด
ทำให้เจ้า วิบัติ มิกังขา
เจ้าจะต้อง ถูกทำลาย วายชีวา
มิต้องมา ร้องขอ ให้ข้าฟัง
แทนกระซิบ บอกเฟรดดี้ ออกไปว่า
จงอย่าขอ ความเมตตา เราอย่าหวัง
พลางล้วงหยิบ ปืนโปรตอน เตรียมระวัง
หากพวกมัน ไม่ยั้ง คงต้องยิง
หมอผีเฒ่า ชี้นิ้ว พลางหัวร่อ
อะไรหนอ ในมือเจ้า น่ากลัวยิ่ง
เร็วพวกเรา รีบฆ่ามัน อย่าเฉยนิ่ง
อย่าให้วิ่ง หนีไปได้ แม้สักคน
พลางกลุ่มคน ค่อยย่าง เดินเข้าหา
หวังทำลาย ชีวา โดยบัดดล
แทนจึงยก ปืนโปรตอน หมายยังคน
มิร้อนรน ยิงออกไป ในทันที
เปรียะๆๆ เสียงปืนดัง แสงพุ่งออก
เหมือนถูกหอก คนถูกยิง มิอาจหนี
ต่างพากัน ล้มลงสิ้น สมประดี
มิอาจที่ จะทำร้าย อีกต่อไป
หมอผีร้อง อย่าอย่า ข้ากลัวแล้ว
คงไม่แคล้ว ถูกทำร้าย มิสงสัย
ท่านมีฤทธิ์ ทำให้ ผู้คนวาย
ขออภัย โปรดยกโทษ ให้สักครา
แทนร้องว่า อย่ากลัว อย่าเกรงข้า
ข้าไม่ฆ่า ไม่ทำร้าย ใครหรอกหนา
พวกของท่าน เพียงสลบ ล้มกายา
อีกไม่นาน ชีวา จะกลับมา
เราร่วมกัน ช่วยคน ผู้มีทุกข์
ให้มีสุข โรคหาย กันเถิดหนา
หมอผีเฒ่า ก้มกราบ รีบวันทา
แล้วรีบพา พวกตน รีบถอยหนี
ไม่ช้านาน มีข่าวลือ ทั่วเขตขาม
ทหารจาม จะบุกมา ยังเมืองนี้
เราทั้งหลาย ต้องรีบ จรลี
ต้องรีบหนี ไปวิมาย ปุระพลัน
คืนวันหนึ่ง ทั้งสอง ได้นอนพัก
แทนเหนื่อยนัก จึงหลับ แล้วนอนฝัน
แทนฝันเห็น นักรบขอม ที่คล้ายกัน
ที่เคยฝัน เมื่อครั้งก่อน ที่ในยาน
นักรบขอม เดินเข้าหา แล้วจับบ่า
ในที่สุด ตัวข้า ได้พบท่าน
ข้าจำต้อง ขอให้ท่าน เป็นสะพาน
เพื่อป้องกัน ผู้รุกราน แผ่นดินเรา
นักรบขอม พูดพลาง เดินเข้าหา
เอากายา ประกบ กับกายเขา
แล้วฉับพลัน ร่างนักรบ กลายเป็นเงา
ดูเหมือนเรา กลายเป็นคน คนเดียวกัน
16 ตุลาคม 2553 18:18 น.
ไบเซ็บ
แล้วนำมา ดื่มกิน เพียงสามครั้ง
โรคก็จัก หยุดยั้ง ดังใจหมาย
อาการเจ็บ ป่วยไข้ จะมลาย
มีร่างกาย แข็งแรง ดังกาลก่อน
เมื่อหมอกลับ ชายหนุ่ม รีบจัดยา
ให้บิดา ดื่มกิน ตามคำสอน
แต่ไฉน อาการ มิได้ทอน
มิอาจนอน ด้วยเจ็บท้อง สุดจะทน
ชายหนุ่มพลัน คิดได้ว่า มีคนบอก
มีหมอจาก ภายนอก เก่งพหล
รักษาได้ เหมือนดั่ง มีเวทย์มนต์
เหมือนฝึกฝน มาจาก เทวดา
จึงเดินทาง ไปพบ หาหมอแทน
อย่าดูแคลน ตัวข้า มาเสาะหา
โปรดไปช่วย บิดา อย่าได้ช้า
ด้วยพ่อข้า แสนปวดท้อง แทบขาดใจ
แทนเฟรดดี้ ออกเดินทาง ไปรีบช่วย
ไปยังบ้าน คนป่วย ดังใจหมาย
เมื่อไปถึง ก็รีบตรวจ ดูทั้งกาย
พบโรคร้าย จึงหันมา ถามเฟรดดี้
ชายผู้นี้ พบเป็น โรคร้ายยิ่ง
เป็นไส้ติ่ง อักเสบ จนเป็นฝี
เราจะทำ อย่างไรดี ในตอนนี้
มิอาจมี ยารักษา อาการได้
ที่จริงแล้ว ต้องผ่าตัด เพื่อรักษา
เอาไส้ติ่ง ออกมา ก็จะหาย
แต่ตอนนี้ มิอาจ ทำดั่งใจ
เพราะเครื่องมือ ใดๆ ก็ไม่มี
เฟรดดี้บอก ไอนั้น เคยได้รู้
ยาบางอย่าง มีอยู่ ในราสี
แทนร้องอ๋อ ยาเพ็นนิส ซิลินจี
พบว่ามี ในเชื้อรา สีน้ำเงิน
แทนจึงบอก ญาติคนเจ็บ เร่งเสาะหา
รีบไปขอ จากทุกบ้าน อย่าได้เขิน
ข้าวตากแห้ง มีเชื้อรา อย่าได้เมิน
ขอให้ได้ กองพะเนิน ในหนึ่งยาม
ได้ข้าวแห้ง มาแล้ว ใช้ไม้เขี่ย
เอาที่เสีย มีรา มาใส่ชาม
นำมากด บดละเอียด อยู่ชั่วยาม
พอดูงาม แล้วเติม สุราไป
จึงนำมา คนต่อ จนละลาย
ค่อยๆกลาย แลดู เป็นน้ำใส
แล้วค่อยริน เอาน้ำ ออกมาใส่
ลงในชาม ส่งให้ ชายหนุ่มไป
พลางกล่าวว่า จงนำ ยาชามนี้
แบ่งมากิน วันละสี่ ก็จะหาย
ต้องแบ่งกิน สักห้าวัน โรคมลาย
จะกลับกลาย มีกำลัง ในเร็ววัน
ไม่ช้านาน ชายชรา ก็หายป่วย
หมอแทนช่วย ให้หาย ใจสุขสันต์
ผู้คนขาน เป็นหมอ เทพประทาน
ให้มาผลาญ โรคร้าย ให้หมดไป
หมอผีเฒ่า ได้ยิน แล้วพิโรธ
แสนจะโกรธ ที่ถูกทำ ให้เสียหาย
มันแก้โรค ที่ข้า มิอาจคลาย
ต้องทำให้ มันมลาย ข้าสุดทน
จึงวางแผน กำจัด หมดเสี้ยนหนาม
ที่มันหยาม ตัวข้า ทุกๆหน
มิเช่นนั้น มิมีสุข แสนทุกข์ทน
ใจร้อนรน ด้วยทุกข์ ถมทวี
เช้าวันรุ่ง มีคน เข้ามาตาม
หาหมอแทน ผู้ลือนาม ไปทุกที่
โปรดไปช่วย ผู้บิดา อย่ารอรี
ด้วยเพราะมี ไข้รุม หลายทิวา
11 ตุลาคม 2553 20:30 น.
ไบเซ็บ
พลางรีบเร่ง เข้าไปดู ที่คนป่วย
รีบอำนวย ช่วยเหลือ อย่าไถล
ขาและตัว โผล่ออกมา จากภายใน
ถ้าช้าไป เด็กอาจ จะถึงตาย
จึงรีบหยิบ มีดออก ผ่าฝีเย็บ
คงจะเจ็บ เพราะอยากให้ ช่องขยาย
หัวของเด็ก จะได้ออก อย่างง่ายดาย
แล้วรีบใช้ แขนสอด เข้ากลางตัว
แยงนิ้วกลาง เข้าไป ในปากเด็ก
กดคางเล็ก ชิดคอ แล้วดึงหัว
หัวของเด็ก ก็หลุดออก จากแม่ตัว
เสียงเด็กร้อง ระรัว ดังจับใจ
สายสะดือ ใช้มีด ตัดให้ขาด
ใช้เชือกมัด ให้แน่น กันเลือดไหล
ส่งเด็กให้ เฟรดดี้ รีบเอาไป
ล้างตัวให้ สะอาด เสร็จพอดี
สองลุงป้า ทรุดกายลง แล้วก้มกราบ
ข้าแสนซาบ ซึ้งใจ และสุขศรี
ท่านเหมือนดั่ง เทวดา สุธาสินี
ช่วยบรรเทา ผู้ที่ มีเคราะห์กรรม
หลังจากนั้น ผู้คน ก็รู้จัก
ต่างพูดไป ปากต่อปาก ทั่วเขตขาม
ว่าหมอแทน คือหมอเทพ คนเอ่ยนาม
ผู้ช่วยคน เมื่อยาม เจ็บกายา
มีคนเจ็บ มากหลาย ทั้งไกลใกล้
ด้นดั้นให้ หมอแทน ช่วยรักษา
จนหมอผี ประจำเมือง แสนโกรธา
ที่แทนมา แย่งคนเจ็บ จากเขาไป
มันทำให้ ผู้คน ไม่เชื่อข้า
ไม่มาให้ ข้ารักษา ช่วยแก้ไข
ต้องหาทาง กำจัดมัน ให้ไปไกล
ให้มันตาย สูญหายไป ในพนา
ทันใดนั้น มีคน มาเรียกขาน
ข้าขอวาน พ่อหมอ ไปรักษา
บิดาข้า ปวดท้องมา สามทิวา
โปรดอย่าช้า ไปช่วย พ่อข้าที
หมอผีเฒ่า รีบเร่ง จัดเตรียมของ
ที่อาจต้อง เรียกหา ในยามนี้
แล้วพากัน เร่งรีบ จรลี
ตรงไปที่ คนเจ็บอยู่ ไม่รอช้า
เมื่อเดินทาง ไปถึง ยังตัวบ้าน
หมอผีพลัน หยุดลง ที่ข้างหน้า
พลางเพ่งตา บริกรรม คำคาถา
เดินเข้าหา คนเจ็บ หวังได้ยล
หมอผีเฒ่า มองดู เพ่งพินิจ
ตั้งดวงจิต หลับตาลง อย่างหวังผล
ยกมือขึ้น ค่อยๆวาง แล้วหมุนวน
พลางเอ่ยมนต์ แล้วร่ายลง บนนาภี
โอม..ม..ม เทวะบันดาล
โรคะโดยพลัน มลายทันที
พละพลัง กลับมากลับมี
กายาสวัสดี มิมีโรคา
หมอผีเฒ่า ร่ายมนต์ ไปสามจบ
หวังสยบ โรคร้าย ด้วยคาถา
แล้วล้วงมือ ลงย่าม หยิบตัวยา
นำออกมา วางไว้ ที่ข้างเตียง
เจ้าจงนำ ยานี้ ไปต้มสุก
ให้ไฟลุก เบาๆ ในเชลียง
พอประมาณ หนึ่งยาม หรือใกล้เคียง
เทใส่ถ้วย ตั้งเรียง สักสามใบ
6 ตุลาคม 2553 12:56 น.
ไบเซ็บ
ครั้นตกเย็น ก็ถึง เมืองชำนิ
จึงรอรี หยุดพัก ด้วยใจขอ
แสนเหน็ดเหนื่อย จึงนั่งพัก มิรีรอ
เมื่อไรหนอ จึงจะถึง ที่หมายไป
พลางได้ยิน หญิงชาย ที่นั่งข้าง
เราจะจ้าง หมอตำแย ได้ที่ไหน
ลูกสาวเรา จะคลอด ได้อย่างไร
ถ้าไม่ได้ หมอตำแย มาช่วยเรา
หมอตำแย ที่เคยมี หาอยู่ไม่
เดินทางไป ช่วยคนท้อง ที่เชิงเขา
หรือเราต้อง ทำคลอด ให้ลูกเรา
แต่เราเขลา ไม่รู้ ทำอย่างไร
แทนนั่งคิด ว่าตน ก็เป็นหมอ
ต้องรีบขอ ช่วยคน มิสงสัย
เราต้องรีบ ช่วยเขา ให้พ้นภัย
ตามที่ได้ ร่ำเรียน ฝึกปรือมา
จึงเอ่ยปาก ออกไป ถามขึ้นว่า
คุณลุงป้า ได้โปรด อย่าถือสา
ข้าได้ยิน ว่าท่าน อยากนำพา
หมอตำแย ที่เคยหา ไปช่วยคน
ทั้งลุงป้า รีบตอบ ล่ะล่ำว่า
มีอาจหา หมอพบ ทุกแห่งหน
ไม่รู้ว่า ทำอย่างไร แสนอับจน
สุดร้อนรน จนตัวข้า มิอาจนิ่ง
แทนได้ฟัง ก็นิ่ง แล้วครุ่นคิด
ในอดีต หมอตำแย ต้องเป็นหญิง
ทำอย่างไร ให้เขา เห็นความจริง
ว่าเรานั้น ชำนาญยิ่ง ช่วยให้หาย
จึงเอ่ยปาก ถามไถ่ ออกไปว่า
มีอะไร ให้ข้า ได้ช่วยไหม
ข้ามาจาก หมู่บ้าน อันแสนไกล
ได้ช่วยให้ คนคลอด มาแต่เดิม
ข้านี้ได้ วิชา มาจากแม่
ผู้ที่เป็น หมอตำแย ตั้งแต่เริ่ม
จนข้ามี วิชา มาเพิ่มเติม
จึงได้เสริม ช่วยแม่ข้า ทำคลอดคน
ลุงชรา รีบบอก ออกไปว่า
ลูกสาวข้า เจ็บท้อง ทุกๆหน
นอนเจ็บท้อง สามทิวา แสนทุรน
มิอาจทน ร้องครวญคราง อยู่ทุกวัน
หมอตำแย ในหมู่บ้าน มิอาจช่วย
อาจต้องม้วย วายชีวา จนอาสัญ
ด้วยเจ็บท้อง เด็กไม่คลอด ออกจากครรภ์
แสนสงสาร แต่ไม่รู้ ทำอย่างไร
แทนจึงบอก ออกไป ถ้าเช่นนั้น
ข้าจะขัน อาสาช่วย จะเอาไหม
เพราะข้าเคย ทำคลอด ให้ปลอดภัย
ช่วยแก้ไข เหมือนดั่ง กับรายนี้
หญิงชรา พยักหน้า แล้วตอบว่า
โปรดนำพา ช่วยให้ อย่าเป็นผี
โปรดช่วยให้ ลูกเรา รอดชีวี
โปรดปราณี ช่วยเรา จักเป็นคุณ
แล้วทั้งหมด เดินทางไป ยังที่หมาย
ที่หญิงสาว ร้องบิดกาย ดั่งถูกกุณฑ์
แทนรีบตรง เข้าตรวจดู อย่างละมุน
ใช้มือรุน บนท้อง ไปจนทั่ว
แทนบอกว่า เด็กนั้น อยู่ผิดท่า
เอาส่วนขา ออกมา มิใช่หัว
เราต้องรีบ ทำคลอด อย่างจวนตัว
ตรวจดูทั่ว เห็นขา ยื่นออกมา
แล้วร้องขอ น้ำร้อน มีดสะอาด
สุราแรง อย่าพลาด รีบเสาะหา
นำมีดมา เผาไฟ แช่สุรา
เพื่อให้ฆ่า เชื้อโรคตาย ก่อนจะใช้
25 กันยายน 2553 23:08 น.
ไบเซ็บ
อีกหนึ่งสิ่ง คือเสื้อ ใช้ล่องหน
กำบังตน ไม่ให้เห็น ให้ตัวหาย
เมื่อใส่แล้ว ไม่มีใคร ได้เห็นกาย
แม้ตั้งใจ ไปที่ใด สมฤดี
เหลืออีกหนึ่ง นั่นคือ นาฬิกา
บอกเวลา ที่จะกลับ มายานนี้
เมื่อใกล้ถึง เวลา เครื่องจำดี
ให้เสียงตี รีบกลับ อย่างเร็วรี่
ท่านจงนำ สามสิ่งนี้ ติดไปด้วย
จะได้ช่วย อำนวยให้ เมื่อยามหนี
แต่ขอจง อย่าใช้ ไปต่อยตี
ใช้เมื่อมี ภัยร้าย ไม่มาดี
ทันใดนั้น ประตูยาน ก็เปิดอ้า
แสงเจิดจ้า สาดเข้ามา ต้องเมินหนี
จริงหรือนี่ เรามาถึง ซึ่งบุรี
เป็นเมืองที่ อยู่ใน อดีตกาล
ทั้งสองรีบ หยิบของ มาเก็บไว้
อาจต้องใช้ เพื่อป้องกัน ยามขับคัน
แล้วเพ่งมอง ออกไป ข้างนอกยาน
เพียงพบพาน โดยรอบ ขอบอรัญ
พลางก้าวเดิน จากยาน มาภายนอก
เห็นมีหมอก บางๆ ดูเงียบสันต์
ทั้งสองมอง ซ้ายขวา ยืนข้างกัน
ประตูพลัน เลื่อนปิด สนิทลง
หันกลับมอง ดูยาน เห็นฉงน
ก็ได้ยล เป็นเนินดิน ทำให้หลง
ไม่มีใคร ดูได้รู้ เหมือนเป็นพง
ดูแล้วงง นี่มัน อะไรกัน
เราจะหา รีก้า ได้ที่ไหน
คงต้องไป ค้นหาดู อย่าได้พรั่น
หากเมื่อถึง เวลา ที่ต้องการ
ไม่พบพาน ต้องรีบกลับ มาที่นี้
พลางเห็นแสง แวววับ เหนือยอดไม้
แทนร้องขึ้น มีอะไร อยู่ที่นี่
รีบเดินไป มองดู แล้วรีบชี้
จริงหรือนี่ ปราสาท พนมรุ้ง
เป็นประสาท ฉาบยอด ด้วยทองคำ
พวกเขานำ มาบรรจุ ด้วยเครื่องสูง
ช่วงนี้คง เป็นช่วง ยามแรกรุ่ง
เขาจึงมุ่ง สร้างประสาท ให้งดงาม
แต่ทำไม ไม่มีคน อยู่ตรงนี้
เพราะตามที่ ประวัติศาสตร์ มีล้นหลาม
ผู้ทำบุญ รวมทั้ง ผู้ติดตาม
ทั้งเหล่าคน ผู้เป็นยาม คอยดูแล
อีกทั้งมี นักบุญ ผู้คอยช่วย
คอยอำนวย ผู้คน คอยช่วยแก้
เฟรดดี้บอก มีคนที่จวนแจ
ดูเชือนแช เดินเข้ามา ใกล้กับเรา
แทนรีบวิ่ง เข้าไป แล้วถามว่า
พี่ชายจ๋า ข้านี้ ช่างโง่เขลา
ทำไมจึง ไม่เห็นคน แม้แต่เงา
มีแต่เรา โปรดแจ้ง ให้รู้ความ
ชายหนุ่มจึง รีบตอบ บอกขึ้นว่า
จงอย่าช้า รีบหนี อย่าได้ถาม
เพราะจะมี กองทัพ ของพวกจาม
ที่ติดตาม โจมตี เมืองของเรา
พวกมันรบ โจมตี ตาเมียงแตก
แม้หญ้าแพรก แหลกลาญ ถูกผลาญเผา
มันกำลัง บุกเข้ามา โจมตีเรา
จงรีบหนี รีบเข้า วิมายปุระ
ทั้งสองรีบ วิ่งหนี ไปทางที่
ชายหนุ่มชี้ บอกทาง ไม่ลดละ
เห็นผู้คน หนีภัย ได้พบปะ
แม้หนทาง ขรุขระ ก็ไม่ท้อ
หน้าส่วนตัว
1185
