11 สิงหาคม 2554 18:00 น.
ไทคำต่อ
เธอผู้นี้ มีแต่ให้ ไม่หมดสิ้น
ให้ชีวิน ฟูมฟัก เฝ้ารักใคร่
เป็นแม่พระ แม่นม บ่มนิสัย
เป็นตำรวจ คุ้มภัย มิให้มี
เป็นสายลม พรมพัด คอยปัดป้อง
สิ่งเลวร้าย ทั้งผอง ต้องพ่ายหนี
เป็นแม่ครัว ยามหิว กิ่วเหลือที
เป็นพี่เลี้ยง อย่างดี ป้อนข้าวนม
เป็นราวไม้ ให้จับ เมื่อแรกก้าว
เป็นครูเฝ้า ชี้ทาง อันเหมาะสม
เป็นหมอเมื่อ ยามป่วย เจ็บระบม
เป็นผ้าห่ม ยามหนาว ปวดร้าวกาย
เป็นผ้าเช็ด น้ำตา คราร้องไห้
เป็นแรงใจ ให้มุ่งหวัง ยังจุดหมาย
เป็นแรงผลัก หนุนหลัง มิห่างคลาย
เป็นธนาคาร เบิกจ่าย ได้ทุกวัน
เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ให้กับเรา
ตราบจนกว่า จะก้าว ยืนหยัดมั่น
แม้แกร่งแล้ว ก็ยังห่วง มิแปรฝัน
เป็นใครกัน หนอเออ เธอคือใคร..
หน้าส่วนตัว
1796
