7 ธันวาคม 2553 16:11 น.
ไก่เอยช่างขัน
เกิดเป็นไทยใจรักหนักแน่น
รักแผ่นดินนี้พลีถวาย
มุ่งสืบสานการฟ้อนกรกราย
ที่ปู่ย่าตายายถ่ายมา
จากรุ่นสู่รุ่นคุณทรัพย์
ข้าคือผู้ต่อรับสืบสถา
มั่นใจแล้วจักส่งแก้วแผ่วจินดา
ศิษยาผู้ไทยให้ยืนยง
จะทุ่มเททุกหยาดเสโท
ให้ไทยโลหิตยังตั้งประสงค์
ไม่จืดจางล้างสีไตรรงค์
ด้วยทนงในศาสตร์ชาติพันธุ์
5 ธันวาคม 2553 14:32 น.
ไก่เอยช่างขัน
มีประตูอยู่สองบานต้องพานพบ ปิดประกบทั้งคู่ซ้ายขวา
ประตูหนึ่งแง้มรอเสมอมา มีบิดรมารดาเนาใน
ประตูนี้พ่อให้เจ้าเข้าครอง ดุจเป็นช่องทางออกโปร่งใส
ประตูนี้มีรักอยู่ข้างใน ประตูนี้ไม่มีใครทิ้งกัน
ถ้าเหนื่อยหนักพักก่อนจงผ่อนพัก ถ้าเหนื่อยนักพักเข้าเจ้ายอดขวัญ
ถ้าเหนื่อยอ่อนนอนหนาซะด้วยกัน ให้แรงคืนชื่นชีวันนะขวัญใจ
ประตูนี้พ่อเปิดรับไม่พับปิด ไม่ต้องคิดจนมากล่ำจำไว้
ใคร่พำนักพักตลอดก็ตามใจ อยากออกไปพ่อไม่ขวางกางกั้น
ยังประตูอีกบานจงอ่านโจทย์ เจ้าเคยโปรดปราณอยู่ในฝัน
เป็นประตูสู่ความอัศจรรย์ เป็นประตูสู่วันเสรี
จักเก้าข้ามตามจิตพินิจเถิด ประตูเปิดรอเจ้าเข้าวิถี
จงเดินตามความฝันเคยมี แม้บางทีขวากหนามอย่าขามกลัว
พ่อไม่ว่าถ้าเจ้าจะคืนกลับ ประตูพ่อเปิดรับทูลหัว
อยู่ด้วยกันตรงนี้ไม่ต้องกลัว เจ็บถลอกยอกตัวไม่เป็นไร
พ่อขอเถิดเปิดไว้ทั้งสองบาน ยามเจ้ามีปรีชาญ์ชาญทยานไหว
ออกไปสู้ลูกพ่อไม่กลัวใคร รู้หลบลี้หนีภัยชัยชาญ
พ่อจะภูมิใจเจ้านะลูก ยามพ่อเป็นเถ้ากระดูกสังขาร
พ่อจะได้ไม่พะวงทรมาน เพราะลูกพ่อเชี่ยวชำนาญการดำรงค์
5 ธันวาคม 2553 06:40 น.
ไก่เอยช่างขัน
สุริยันเร่งเร้าเจ้าสาดส่อง แว่วเสียงร้องสกุณาเรียกข้าตื่น
มารับรู้และจำรับกับวันคืน มาทำชื่นแม้ว่าช้ำก็จำเป็น
เกรียวคลื่นคืนเข้ากระทบฝั่ง ทรายก็พังทลายลงให้เห็น
น้ำเซาะทรายทำลายใจไม่ยากเย็น ละลายเป็นธุรีลับเลือนลาง
รอให้มีใครสักคนมาช่วยก่อ มาช่วยต่อพนอนิจสนิทข้าง
จะก่อทรายใช้ปูนอิฐวาง ที่ปลายทางจะเห็นเวียงเคียงทะเล
5 ธันวาคม 2553 05:01 น.
ไก่เอยช่างขัน
เมื่อเยาว์เฝ้าใฝ่ใคร่ยืนต้น แผ่กิ่งบนใบบังแดดฝน
กาลก็ล่วงพ้นเลยเผยพิกล ไฉนตนต้นเตี้ยเพียงเรี่ยดิน
ที่แท้เป็นเนื้อหน่อพ่อไม้เลื้อย ทอดองค์ลงเรื่อยนิจสิน
ใกล้ใครเกี่ยวกวัดประภัสจินต์ แลรัดรอดพอดพิงมิทิ้งวาง
ครั้นไม่มีไม้ใหญ่ให้เกาะ ครั้นสิ้นไร้เสาเหมาะให้ทอดร่าง
รังจักแห้งตายลงวายวาง คงสิ้นทางชูยอดฝันวรรณรวี
5 ธันวาคม 2553 04:14 น.
ไก่เอยช่างขัน
ดารานภาผ่อง ละคละล้อมบุหรั่นเด่น
งามตา ณ จันทร์เพ็ญ นวรัตน์ประดับดวง
ชมเพียง ณ ตรงนี้ ทัศนียดั่งสรวง
งามล่ำประชันดวง สุริยัน ณ ยามเย็น
ทอแสงระยับยับ คละสลับลแลเห็น
แดงแก่ระบายเน้น พิศดูสิคู่ควร
คู่แท้ละครเศร้า ทุรเฉายุรสวน
ไม่เคยยุคลธ์นวล อวสานนฤเคียง
หน้าส่วนตัว
881
