หน้าส่วนตัว
ซื้อเหล้ามากะกินให้สนุก เพื่อนแม่งบุกมากินไอ้ชิบหาย
สันดานเมาเข้ามาไม่วางวาย โถ่ไอ้ฟายเหล้ากูหมดเลยอดเมา
มาเดินดุ่มซุ่มดูอยู่ดุ่ยดุ่ย หมายพูดคุยสนทนาหาพี่น้อง เห็นมากมายหมายมาคราเมียงมอง พบเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ชอบกลอน ขอทักทายซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง แล้วจึงนั่งเรือนชานบนบ้านก่อน มาเรือนชานกานท์กวีมีบทกลอน อันยอกย้อนแยลยลจนตื่นตา ได้นั่งอ่านสราญเริงบันเทิงจิต จึงครุ่นคิดไถ่ถามตามภาษา หากพลั้งพลาดเกินเหตุโปรดเมตตา เพียงผ่านมาหาใช่สร้างภัยพาล แล้วง่วงหงาวหาวนอนตอนดึกดื่น คงต้องตื่นเช้าตรู่อยู่เฝ้าบ้าน แสนปวดหัวตัวร้อนตอนทำงาน กลับชื่นบานพบกวีมีน้ำใจ
ในวันวานที่เจ็บช้ำเกินรับไหว ใช้เวลารักษาใจให้เลือนหาย ในวันนี้มีเธอมาเพิ่มอีกราย ที่มั่นหมายให้ฉันนั้นรักเธอ อยากให้รอรอก่อนจะได้ไหม เพราะหัวใจยังคงจำอยู่เสมอ เรื่องต่างต่างเลวร้ายที่พบเจอ ยังล้นเอ่อกลัวว่าเธอทำซ้ำรอย หากจริงใจรอได้ไหมอยากให้ตอบ แค่นึกชอบอย่าจริงจังอยากให้ถอย เพราะหากยังดื้อดึงที่จะคอย ฉันคงปล่อยให้เธอนั้นผิดหวังไป หากจะรักรักจริงไม่ชิ่งหนี ขอจงเก็บเก็บท่าทีอย่าหวั่นไหว เพียงไม่นานให้ฉันนั้นมั่นใจ รับเธอไว้ในใจแทนคนลวง
ด้วยภาระหน้าที่มีมากหลาย ไม่อาจกรายมาเยือนเพื่อนที่นี่ หลายเดือนที่จากกันนานเต็มที มาวันนี้แวะมาน่าแปลกใจ คนเก่าเก่าเราเคยคุ้นดูวุ่นจิต เหมือนน้ำมิตรจะราเลือนเบือนหน้าให้ มีชังจันทร์รักจันทร์มันยังไง คงไม่ใช่พระจันทร์เศร้าฯตัวเรานี้ มาฝากคำรำลึกนึกเสมอ อาจเผลอเรอร้างไปใช่หลีกหนี เปิดหัวใจให้กันหันมาซี จะรู้ดีความเป็นเพื่อนยังเหมือนเดิม>
เจ้านกน้อย..เจ้ายังด้อย..แม้แรงปีก มิอาจหลีกภัยผจญ..ที่ขัดขวาง ไม่อาจบินได้ไกลเกินเส้นทาง อย่าหลงพลางในโลกแห่งมายา แรกที่แม่ให้เจ้านั้นหัดบิน ฝึกให้เจ้าโผผินโอ้ปักษา แรงของเจ้าที่มีอยู่ยังอ่อนล้า ถึงเวลาแม่จะเติมเสริมแรงใจ เจ้านกน้อยคล้อยเวียนเปลี่ยนชีวิต จากตัวน้อยเพียงนิดเป็นตัวใหญ่ กายเท่านั้นของเจ้าที่เปลี่ยนไป แต่ดวงใจเจ้ายังด้อยนกน้อยเอย
หลังอาหารเช้าหลายคนแยกย้ายกันออกไปดูนกรอบๆสวน แต่จากเพิงที่นั่งทานข้าวกันเรามองเห็นนกจับแมลงตัวหนึ่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้เตี้ยๆกลางสวน พอวิมุติตั้งกล้องเทเลสโคปเล็งไปยังนกตัวนั้น จึงรู้ว่าเป็น นกจับแมลงคอแดง (Red-throated Flycatcher) พอนกตัวนั้นบินไปแล้ว ผมกับวิมุติจึงคุยกันต่อ แล้วสายตาของผมเหลือบไปเห็นหางยาวๆของตัวอะไรสักอย่างยื่นออกมาจากกอเฟินใบมะขามใต้ต้นชมพู่ใกล้ๆเพิง พอเดินออกไปดูจึงรู้ว่าเป็น สางห่า เจ้าตัวน้อยค่อยปีนตีนเกาะป่าย ขยับร่างส่ายเยื้องย่างหางยาวแหลม ทรงตัวบนต้นเฟินเพลินหญ้าแซม หกเส้นแต้มตลอดร่างกลางหลังเชียว สีน้ำตาลประสานเขียวเลี้ยวไวว่อง สวยน่ามองข้างดำท้องล้ำเขียว ช่วยพรางตัวสลัวไปได้ทีเดียว มิต้องเหลียวหลบภัยให้ระแวง พวกชาวบ้านอีสานนั้นพากันเพรียก หันมาเรียกสางห่าน่าแขยง เข้าใจผิดคิดไปใจระแวง กลัวภัยแรงพิษร้ายกายสัตว์มี เขาชอบแดดแผดเผาส่องเข้าหา เชื่องนักหนาแน่มากยากคิดหนี ยังคงคลานผ่านมาช้าทุกที ธรรมชาตินี้น่าหลงส่งสัตว์มา สางห่า (Six-striped Long-tailed Lizard; Takydromus sexlineatus) เป็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดเดียวในวงศ์ Lacertidae ที่พบในประเทศไทย มีลำตัวผอม ยาวจา
จาก..ยังหลอนตอนละฝันสลาย
ขวัญพี่หายคล้ายฟ้ามืดถล่ม
อัดแน่นอกสะทกนักรักลมลม
เพียงเล่ห์คมปากว่าไร้ค่าจริง
ด า ว เจ้าเอยเคยไหมใครว่าสวย
เ ดื อ น ว่าด้วยนวลผ่องประคองนิ่ง
ฟ้ า กว้างไกลใคร่หามิประวิง
ภาพทุกสิ่งลวงตา..น่าน้อยใจ
ทะเลรายทรายทอดยาวพลอดพร่ำ
หลงดื่มด่ำคำหวานรื่นปานไหน
งามพฤกษ์ผาลดาดาษสะอาดไพร
กระชับมือสื่อใจไปด้วยกัน
รอยคำนึงถึงภาพใครสาปส่ง
อยากปลดปลงตรงหน้ามิน่าฝัน
ใจเจ้างามตามใครได้ผูกพัน
ระหว่างเรา...เท่านั้น....มันบุญน้อย
คงไม่มีที่งามแห่งความรัก
น้ำใจให้ประจักษ์..มิรักถ้อย
สิ่งผ่านมาลาทีมิย้อนรอย
วันคืนปล่อยอารมณ์ขมเดียวดาย
ฝากความนัยใจเขาใจเรานิ่ง
เพียงสื่อสิ่งเคยงามมากความหมาย
วันนี้ไม่มีแล้วแก้วกลับกลาย
สิ่งสุดท้ายจดจำ....สิ้นน้ำใจ
๑๑๑๑๑
ภาพดอกไม้.......ดอกปีบ../..กาซะลอง(เหนือ)
ปิ๊กมาอยู่ บ้านเฮา เหียเต๊อะอ้าย คนไทยบ่ ใจ๋ฮ้าย กั๋นสักเตื้อ ไปอยู่ไก๋ แล้วไผ จะคอยเฟือ ยามตี้หยอด น้ำเกลื๋อ เจื้อน้องน่อย อ้ายหนีไป ลอนดอน ก่อนานแล้ว ปิ๊กมาแอ่ว บ้านพ่อง น้องง่อมหงอย อยากเห็นหน้า อ้ายทัก คนตี้คอย กลับมายื้อ มากอย กั๋นสักวัน น้องจะไป ท่าฮับ ตี้บางกอก แค่อ้ายบอก ว่าจะ บ่ะเหหัน น้องจะได้ เตรียมตั๋ว ไว้หื้อตัน จองรถหรู สักกัน แวะเกาะก(ร)ง น้องฮู้ว่า อ้ายชอบ ถูกแม่นก่อ ลองไปผ่อ สักน่อย เผื่อจะหลง ในความงาม ตี้อาจ ลืมบ่ะลง ณ เกาะก(ร)ง รออ้าย ย้ายกลับมา
แว่วเพลงหวานหัวใจร่ำเรียกร้อง ตามจังหวะลิ่วล่องของลมหนาว โอ้วันนี้ราตรีจุดโคมดาว สุกสว่างพร่างพราวเต็มท้องฟ้า อาจเป็นดาวสักดวงในล้านดวง ตกลับล่วงขีดเส้นพาดผ่านหน้า ให้คนเพ้อในรักเผลอหลับตา สักสิ่งหนึ่งปรารถนาให้คนรัก อาจเป็นใจสักใจในล้านดวง เฝ้าห่วงหวงคนไกลอยู่อย่างหนัก ฝากคิดถึงต่อดาวไปทายทัก และแอบหวังว่าเขาจักได้รับรู้ จึงดีใจคืนนี้ที่มีดาว เพื่อผองผู้ปวดร้าวและหดหู่ และเพื่อใจบางดวงสีชมพู มีดาวเป็นเพื่อนคู่รับรู่รัก
ก่อนจากกัน คืนนั้น ฉันจำได้
เธอร่ำไห้ พรรณนา น่าสงสาร
อาลัยด้วย ต้องร้าง ห่างไปนาน
กว่าพบพาน กันใหม่ คงหลายปี
น้องหมายสู่ อเมริกา ศึกษาต่อ
คืนนี้ขอ มอบกายใจ ไว้ให้พี่
เพื่อยืนยัน ความรัก ความภักดี
เป็นวจี บังอร ก่อนอำลา
จากคืนนั้น ผ่านพ้น จนบัดนี้
ร่วมสี่ปี เข้าแล้ว นะแก้วจ๋า
ทั้งข่าวคราว จดหมาย ไม่ตอบมา
ห่วงจริงหนา ว่ารัก จักคลอนแคลน
จนวันหนึ่ง เธอกลับมา ท่าผึ่งผาย
พร้อมเพื่อนชาย ผมทอง ตระกองแขน
เดินอวดโอ่ ให้เห็น ว่าเป็นแฟน
มองแล้วแสน อึดอัด ขัดนัยน์ตา
นี่หรือ คือสตรี ที่ฉันรัก
พึ่งประจักษ์ แท้จริง หญิงไร้ค่า
ขอตัดใจ กรวดน้ำ เลิกนำพา
คิดเสียว่า คืนนั้น แค่ฝันไป
แม้เป็นนกปีกหักยังรักบิน ยังมุ่งจินต์ ไม่ฟังแม้แต่คำห้าม หมื่นคำปลอบ หรือจะย้ำแสนคำปราม ไม่สนความคำเหล่านั้น ดันทุรัง จะหารักแม้ในที่ไม่มีรัก จะพิงพักในผืนดินที่สิ้นหวัง จะคงรักด้วยเศษใจใกล้ภินท์พัง จะอยู่ยั้งประทังใจไม่ยอมตาย สารรูปสกปรกนกลากปีก หัวอกฉีกใจช้ำชา แววตาหาย ขาดริ้วๆคือเศษฝันพันตามกาย มองไม่คล้ายเป็นสิ่งที่มีหัวใจ ดื่มกินน้ำตาต่างอาหาร ยิ่งร้าวราน ถะถั่งหลั่งรินไหล ยิ่งกินกลับมาเติมตรมสะสมไป จากน้ำใส ในวันนี้มีเลือดปน อย่าปลอบฉันเลยหนา ขออย่าปลอบ ทำความชอบกับคนนี้ไม่มีผล เมื่อสิ้นรักก็สิ้นค่าราคาคน โปรดอย่าสนคนไร้ค่าอย่าได้แล อย่าเหนี่ยวรั้งยั้งไว้ในคำห่วง อย่าเหนี่ยวหน่วงใส่คำหวานสมานแผล อย่าได้ให้หางตามาเหลียวแล เดี๋ยวโรคแพ้รักจะไพล่ไปเปื้อนเธอ
นานมามากแล้ว เกือบสิบปีแล้วสิน่ะ
ตั้งแต่เหตุการณ์ในครั้งนั้น.....มันจบลง
ก็ไม่ได้มีความรู้สึกให้กับใครคนไหนอีกเลย
นานจนคิดว่าคงจะไม่มีความรู้สึกเช่นนั้นอีกแล้ว
จนได้มาเจอเธอ....
รู้สึกหวั่นไหวน่ะ....มากด้วย....
บอกไม่ถูกว่าทำไม
อาจจะเป็นตรงที่ ความเรียบง่าย สงบ สุขุม
ความธรรมดาที่แฝงด้วยเสน่ห์ชวนให้น่าติดตาม
ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
แต่ก็สุขใจที่ได้ชิดใกล้ ได้พูดคุย
ได้แอบฝันถึงเธอแต่ลำพัง....ฉันก็สุขใจ.....
เธอคือคนเดียวคนดีของฉัน ยามยิ้มช่างชวนฝันเสน่หา ผมสวยตาเล็กน่าชื่นชมปรีดา อีกทั้งกิริยาหาไหนเปรียเปรย เธอสดใสไฉไลในวัยสาว ดังสกาวแจ่มจรัสรัศมี งดงามดุจนางกินรี คนทรรพ์อย่างพี่ได้แต่จ้องมอง อยากจะลองเข้าไปคุยไปทัก แต่ก็หักห้ามจิตคิดไฉน เจ้าอยู่สูงเกินจะเอื้อมมือออกไป ไขว่คว้าเธอไว้ข้างกายเรา ยามกินยามนั่งยามนอน หน้าบังอรลอยล่องให้เพ้อหา เจ้าเป็นนางฟ้าหรือปีศาจจำแลงมา ให้พี่ยาลุ่มหลงยากปลงใจ คงมีสักวันที่ดอกฟ้า ล่วงลงมาให้ตัวข้าได้สมหวัง ชีวิตนี้ที่รอคอยมานานวัน อยู่ด้วยกันเคียงคู่ชั่วฟ้าดิน ฝันลม ๆ แล้ง ๆ
อ่านบทกานท์ ขานย้ำ คำคิดถึง ใจก็ตรึง ตราอยู่ มิรู้หาย ชื่นกมล หม่นไหม้ คงใกล้คลาย หวังที่หมาย เคยหมอง มองเห็นแวว บ้านกลอนใหม่ ให้พบ ความอบอุ่น เราเคยคุ้น ผลงาน ที่หวานแว่ว มิตรไมตรี มีมาก หลายหลากแนว ร่วมสร้างแถว แนวสรร วรรณกรรม คิดถึงกัน วันนี้ มีความหมาย คงจะคลาย เสียงเพรียก เฝ้าเรียกร่ำ จะจับจด บทถ้อย ร้อยลำนำ แล้วจารจำ คำหนึ่ง ..คิดถึงกัน
๑ กล่าวถึงหญิงหนึ่งซึ่งชรา ดูสวยงามตา ยิ่งกว่าหญิงอื่นทั่วไป ๑ มีนามตามเรื่องแขไข ทุกอย่างทำไป เพื่อได้ช่วยเหลือผู้คน ๑ จึงเพียรหมั่นฝึกหมั่นฝน ด้วยความอดทน บนความถูกต้องดีงาม ๑ สิ่งใดได้บุญหนุนตาม ไม่รอช้าความ ลงมือกระทำทันที ๑ ด้วยเกียรติด้วยศักดิ์ด้วยศรี พึงทำกรรมดี ไม่ลุ่มไม่หลงอัตตา ๑ เป็นคนซื่อสัตย์นำพา นางกลั่นวาจา อ่อนหวานแลดูเยือกเย็น ๑ ทุกเช้าทุกค่ำที่เห็น นางนั่งบำเพ็ญ เพื่อบ่มสะสมบารมี ๑ ด้วยอานิสงส์ที่มี จากวันเป็นปี กุศลย่อมก่อผลมา ๑ พอถึงเข้าสู่วัยชรา ทุกกาลเวลา ยังงามทั้งจิตทั้งใจ ๑ นางเปรียบต้นไม้ปกใบ ก่อร่างสร้างใย เผื่อแผ่ให้สัตว์พึ่งพา ๑ ทราบข่าวกล่าวถึงเทวดา ปกปักรักษา รอรับนางสู่นิพพาน ๑ ถึงวันนางดับสังขาร เหล่าเทพวิมาน ส่งเทียบเทียมม้ามารอ ๑ ดอกไม้สวยงามละออ โปรยปลิวทิวทอ รองรับกับร่างทิพย์เธอ แก้วประภัสสร 09/09/09
อยากทราบว่า...ปีใหม่...ใครยังว่าง ช่วยกริ๊งกร๊าง ส่งข่าวหน่อยได้ไหม "วงศ์ตะวัน" ต้องการ...คนรู้ใจ มาอยู่ใกล้...เพื่อฉลองกันสองคน ถ้าไม่โสด...โปรดอย่ามาข้องเกี่ยว ขออย่างเดียว ไปกันได้ไม่สับสน เรื่องฐานะ จะยากดี หรือมีจน จะไม่บ่น...จะไม่ว่า...อย่าหลอกกัน หากใครว่าง ยกมือหน่อย ยังคอยอยู่ จะได้รู้...ว่ามีคน...อยากร่วมฝัน รีบหน่อยนะ รับสมัคร...เพียงหนึ่งวัน หลังจากนั้น...................................... .................."ฉัน"...........คงเปลี่ยนใจ
...บาดลึกที่หัวใจ คมมีดร้ายกรีดเป็นแผล เขาเมินเขาไม่แคร์ ฉันคนแพ้ต้องทำใจ ...แม้น้ำตาไหลหลั่ง เขาก็ยังไม่หวั่นไหว ย่ำยีทุบตีใจ ไล่ฉันไปไปตามทาง ...เขายิ้มเขาสะใจ เมื่อเห็นใครใครอ้างว้าง น้ำตาไหลเป็นทาง เขายิ้มพลางสาสมใจ ...เขาช่างโหดเหี้ยมนัก ไยเรารักเขาไปได้ ไยให้หมดทั้งใจ เจ็บปวดไหมที่เขาทำ ...ฉันรักคนใจร้าย แม้ต้องตายต้องเจ็บช้ำ ยังยอมให้เขาทำ ไม่เคยจำ..ไม่เคยพอ..
