26 ตุลาคม 2547 20:40 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
อันอกหักยากนักจะรักษา
แต่ใครว่าจะหมดทางนำแก้ไข
แต่มีเพียงน้อยสิ่งที่เข้าใจ
ว่าทำไมยากนักจักกู้คืน
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำได้
สิ่งนั้นไซร้คือเวลาน่าฉะฉาน
ไม่มีใครไม่รู้จักเวลากาล
มีเพียงกาลเวลาที่เข้าใจ
เราต้องใช้กาลเวลาให้รู้ค่า
เข้าใจว่ากาลเวลาช่วยรักษา
แต่ความจริงสิ่งแท้ที่ยืนนาน
ไม่ใช่กาลที่รักษาดวงใจเรา
กาลเวลาอาจเป็นสิ่งนำประกอบ
ที่ประกอบดวงใจขึ้นมาใหม่
แต่ดวงใจเกิดมาด้วยฉันใด
นั่นคือใจที่แข็งแรงและมั่นคง
เราจะต้องมุ่งมั่นนำรักษา
จงคิดว่าใจเรานั่นน่าสงสาร
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวมาช้านาน
ต้องปณิธานกับตัวว่าจะไม่ยอม
จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายอีก
จะไม่ทำให้ใจช้ำเข้าใจไหม
เพราะดวงใจอยู่กับเราตลอดไป
ใครคนนั้นเพียงชั่วคราวไม่ถาวร
หากต้องทำให้ใจเจ็บเพราะคนนั้น
นั่นคือบาปที่เราทำสุดยากเข็ญ
ยิ่งกว่าตกนรกสุกลำเค็ญ
นั่นคือตายทั้งเป็นแน่นอนเอย
21 ตุลาคม 2547 08:44 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
อันไม้ดอกช่างออกดอกสวยใสว
อันดวงใจของข้านี้มีเจ้าอยู่
อันดวงใจของเจ้านั้นข้าไม่รู้
อันที่รู้อยู่แก่ใจข้ารักเจ้า
หน้าส่วนตัว
1100
