24 พฤษภาคม 2546 02:14 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
ขณะที่ทุกคนเดินไปข้างหน้า
ฉันรินน้ำตาให้ความไร้ค่าของคำว่าความหลัง
ทุกคนมีชีวิตที่สุขฉันมีความทุกข์เป็นพลัง
ฉุดและรั้ง ...ก่อนทำทุกอย่างลงไป
ไม่กล้าตัดสินใจเดินหน้าอย่างคนอื่น
ทำได้แค่ลุกแล้วยิน ไม่อยากเคลื่อนไหว
การเดินกับอนาคตหรือถอยหลังเพื่อจำจดสิ่งที่จากไป
แค่คิดน้ำตาก็ไหล..หากต้องเปลี่ยนไปจากจุดที่เป็น
อยากกล้าแต่กลัวที่จะก้าว....
จึงได้แต่ยืนปวดร้าวอย่างที่เห็น
ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงใดๆหากสิ่งที่ทำไปยากเย็น
เลือกจะยืนและเดินไม่เป็น..
หากต้องถอยหลังเพื่อเห็น เดินหน้าเพื่อลืม
12 พฤษภาคม 2546 15:08 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
ต้นไม้ของความฝัน
ชิงช้าใต้พระจันทร์แขวนความผูกพันกับท้องฟ้า
ดาวน้อยใหญ่มองเห็นได้แม้หลับตา
ใบไม้สีฟ้าเป็นมากกว่าใบไม้สีชาของโลกความจริง
ที่นี่ไม่มี คำว่า ถูก...ผิด
มีจินตนาการ ความคิด ทีไม่เคยหยุดนิ่ง
ทุกอย่างเป็นไปได้ อะไรก็เป็นจริง
หากเหนื่อยล้า พักพิงกับชีวิตที่วิ่งเกินไป
ทุกอณูมีความฝันล้อมรอบ
ไร้กรอบมีเพียงอารมณ์ที่เลื่อนไหล
กอดความฝันไว้เรียนรู้อยากอยุ่อย่างไม่เหมือนใคร
ทั้งหมดของชีวิตเคลื่อนไหวอยู่ได้ด้วยจินตนาการ
12 พฤษภาคม 2546 14:50 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
ต้นไม้ของความฝัน
ชิงช้าใต้พระจันทร์แขวนความผูกพันกับท้องฟ้า
ดาวน้อยใหญ่มองเห็นได้แม้หลับตา
ใบไม้สีฟ้าเป็นมากกว่าใบไม้สีชาของโลกความจริง>
ที่นี่ไม่มี คำว่า ถูก...ผิด
มีจินตนาการ ความคิด ทีไม่เคยหยุดนิ่ง
ทุกอย่างเป็นไปได้ อะไรก็เป็นจริง
หากเหนื่อยล้า พักพิงกับชีวิตที่วิ่งเกินไป
ทุกอณูมีความฝันล้อมรอบ
ไร้กรอบมีเพียงอารมณ์ที่เลื่อนไหล
กอดความฝันไว้เรียนรู้อยากอยู่อย่างไม่เหมือนใคร
ทั้งหมดของชีวิตเคลื่อนไหวอยู่ได้ด้วยจินตนาการ
26 มีนาคม 2546 04:35 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
ฉันเหงาไม่เท่าเธอ เธอเหงาไม่เท่ากัน
ขณะที่วิ่งจับความเงียบงัน เราอยู่กันคนละขอบฟ้า
ม้านั่งสองตัวว่างเปล่าใต้แสงดาวที่เคยสบตา
เหลือเพียงหนึ่งคนเหว่ว้านั่งนับน้ำตากับแสงดาว
ฉันเหงาไม่เท่าเธอ เธอเหงาไม่เท่าฉัน
จึงไม่เคยเจ็บปวดเท่ากันในวันที่ฉันปวดร้าว
เป็นเพียงคนเคยสำคัญที่เคยรักกันชั่วคราว
ฉันไล่จับความเหน็บหนาวในขณะที่เธอมีไออุ่นจากใคร
และฉันเหงามากกว่าเธอ เธอไม่เคยเหงาเท่าฉัน
เธอจึงรักน้อยลงทุกวัน แต่ฉันยังคงทนได้
แม้หยดน้ำตาจากที่นี่จะสามารถเลี้ยงความรักให้มีต่อไป
แต่ฉันรักใครไม่ได้ ความเจ็บปวดสอนฉัน เหงาและร้องไห้คิดถึงเธอ
2 ตุลาคม 2545 12:41 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
คิดถึงฉันนะถ้าเธอไม่มีใคร
ถึงฉันเป็นเพียงเศษใบไม้ที่เธอทิ้งไว้วันก่อนนั้น
ร่วงหล่นทั้งหัวใจสิ่งที่เหลือไว้คือซากผูกพัน
เดินจากกันและเธอไม่เคยหันกลับมา
เศษใบไม้ที่เธอเหยียบเศษความรักที่เธอทิ้งขว้าง
จะยังอยู่ทุกอย่างในวันที่เธออ่อนล้า
ใบไม้ที่เธอจากไปยังใช้ความรักกอบหัวใจตัวเองขึ้นมา
เป็นต้นไม้ใหญ่รอเธอพึ่งพา เวลาเธอหันมองมา เวลาเธอไม่เหลือใคร
หน้าส่วนตัว
1916
