26 สิงหาคม 2550 14:40 น.
ใยไหม
๏ ยาวนานปานสุดฟ้า...........ฤดีดาย
วันล่วงคืนผ่านมิวาย.............เจ็บร้าว
วังเวงแว่วแผ่วคลาย................เหงาโศก ใจเฮย
ลึกลึกยิ่งอะคร้าว..................ซ่านซึ้งใจหมอง ๚
๏ เส้นทางผ่านทุกข์ห้วง.........ยาวไกล
ฟันฝ่าอีกเพียงไร...................ผ่านพ้น
โศกยิ่งกว่าโศกใด..................มาเปรียบ
ชลเนตรหลั่งรินล้น..................โศกนี้ยังครอง ๚
๏ ผ่านกาลใช่ผ่านพ้น..............จารจำ
นานเนิ่นที่จิตทำ.......................อ่อนล้า
ประหนึ่งเพิ่งผ่านคำ...................ย้ำโศก
ตะวันอาบฉาบหทัยข้า................อาจสิ้นความหมอง ๚๛
14.20 260807
16 สิงหาคม 2550 13:43 น.
ใยไหม
ระยิบระยับวับวามอร่ามฟ้า
อยากรู้ว่าหมู่ดาราเหว่หว้าไหม
ไม่เงียบเหงาปวดร้าวกันบ้างหรือไร
เหมือนฟ้าทิ้งแรมไกลไปนานแล้ว
แสงอร่ามทาบทาบนฟ้าหาย
แล้วเยี่ยมกรายเสียงเรไรให้เจื้อยแจ้ว
เพื่อรับรู้คืนค่ำย่ำเยือนแล้ว
ไร้วี่แวววันใหม่ไป อีกนาน....
ถึงพลบค่ำความสว่างเริ่มจางหาย
เห็นดาวพร่างกระจ่างพรายกายสะท้าน
เพราะเหน็บหนาวกอดใจให้ร้าวราน
จนคืนผ่านยาวนานจารจำไว้
19.46 130807
................................
9 สิงหาคม 2550 23:01 น.
ใยไหม
๏ ด้วยเหงาจึงใฝ่ฟ้า........................เคียงกาย
ร้าวจิตมิเว้นวาย...............................เหว่ว้า
วังเวงแว่วแผ่วกลาย.........................มาสู่
หทัยวิ่นสิ้นแสงกล้า.........................ปวดร้าวใจสนอง ๚
๏ ฟ้าควรคู่อยู่ฟ้า...............................เทียมกัน
ไฉนจักคู่ควรตะวัน..........................นั่นได้
เพียงใครกล่าวคู่พลัน.........................กระสันบอก มาเฮย
จริง-เท็จหรือหลอกไว้.......................ครั่นคร้ามหทัยเสมอ ๚๛
14.08 020807
หน้าส่วนตัว
1945
