22 กันยายน 2548 15:11 น.
ใยไหม
คิดถึงคน... คนนี้ที่ฉันรัก
ป่านนี้จักเป็นอย่างไรใคร่อยากถาม
คิดถึงฉันหรือปล่าว?คนเคียงความ
ขอเอ๋ยถามตามนิยามความเป็นจริง
ฉันคนนี้คิดถึงอยู่รู้บ้างไหม
พ่อคนไกลอย่าผลักไสน้ำใจหญิง
อยากร่วมทุกข์ร่วมสุขอยากพักพิง
ขอรักจริงได้ไหมให้ฉันที
อยากเคียงใจ-เคียงกาย ไม่ยอมห่าง
เพียงเธอนั้นเห็นค่าความไม่หน่ายหนี
รับรัก ...ไหม... เกิดหนาพ่อคนดี
จะพัดวีเคียงใกล้ไม่ห่างเลย
ขอโทษน่ะ!!!หากเคยทำถลำจิต
ให้คนดีเข้าใจผิดคิดจักเผย
จริงจริงแล้วมีเธออยู่คนเดียวเลย
ยังไม่เคยเปิดรับใครในใจมา
วอนสายลมที่โชยเบาเป่าลมรัก
ที่เหน็ดเหนื่อยมามากนักโปรดห่างหา
อยากมีเธอเคียงอยู่ใกล้ทุกเวลา
ขอได้ไหมให้มีค่าในใจเธอ
โอ้ความรักยากหนักหนาเจอค่าแท้
จะไม่แปลไม่เปลี่ยนไปให้ใจเผลอ
จะยังคงเคียงข้างอยู่ในใจเธอ
ขอพบเจอ "รักฉัน" เท่านั้นพอ ...
9 กันยายน 2548 18:02 น.
ใยไหม
๑) วาดฝันอันหลากล้น........................... ด้วยใจ
กระจัดกระจายหายห่างไป.......................หมดแล้
หมดสิ้นหมดแรงไฟ...............................ในจิต
ขาดซึ่งอีกใจแท้........................................ก่อสร้างทางฝัน
๒) ประหนึ่งใจจะขาดแล้ว.....................แดโดย
เจ็บดั่งโดนแซ่โบย..................................ชั่วช้า
ฟ้าฟาดอสุนีโหย.....................................กระหายสั่น
พังพาบตราบชั่วฟ้า.................................ตราบนี้ใจสลาย
๓) ระลึกถึงคืนผ่านแล้ว........................เป็นมา
ซบอกของพี่ยา.......................................เมื่อพลั้ง
อบอุ่นกว่าใดมา.....................................เทียบเปรียบ ได้เฮย
เหน็ดเหนื่อยหายกายยั้ง.........................ห่างสิ้นเป็นไฉน
๔) คืนผ่านวันล่วงแล้ว..........................หยัดยืน
ในจิตไม่คิดคืน.......................................เหนื่อยล้า
ต่อสู้อยู่แรงฝืน.......................................หายห่าง ไปนา
เผชิญอยู่บนโลกหล้า..............................ค่าล้นความหมาย
๕) มองตัวด้วยมากล้น..........................ค่าทวี
หมายมุ่งสร้างสิ่งดี..................................เพื่อค้น
เสาะหามาแรมปี.....................................ทางมุ่ง สงบเฮย
พบซึ่งสุขใจล้น.......................................อิ่มแล้วเอมใจ
๖) กลับมาพบหนึ่งนี้..............................พี่ยา
ต้องปวดใจหนักหนา..............................ผิดพลั้ง
เป็นห่วงแทบประดา...............................ปราณดับ
กิเลสจึงฉุดรั้ง.........................................คิดให้กลับคืน
๗) ดูแลพี่ดุจแท้....................................ดวงหทัย
แม้กระทำการสิ่งใด...............................พ่ายแพ้
มนุษย์นี้ย่อมมากใน..............................กิเลสอยู่
ต้องฝ่าฟันมั่นแท้.............................จึ่งได้สงบสนอง
๑ กันยายน 2548
หน้าส่วนตัว
1906
