27 มิถุนายน 2548 16:21 น.
ใยไหม
ด้วยหญิงหนึ่งขาดแล้ว.........................สำคัญ
จึงไม่อยากแม้หัน................................มองชม้าย
มอบเพื่อนเพื่อได้ฉันท์.........................ครบหมู่ นะเหวย
ด้วยไม่เอาจึ่งร้าย..................................เพื่อพ้นมือตน
หาทางเพื่อแหวกหญ้า..........................ให้เดิน
หวังว่าเธอเพลิดเพลิน...........................ค่งได้
ลืมตนซึ่งเคยดำเนิน...............................รักอยู่ นาพ่อ
มาสนุกกับเพื่อนไซร้................................พี่ได้ชิ่งหนี
เหตุผลคนไม่ต้อง......................................การเรา
คงคิดว่าโง่เขลา........................................มากด้วย
จึงกระทำอย่างใจเหมา..............................คิดอยู่
คนที่ร้ายขอม้วย.......................................จบแล้วชั่วสนอง
*****โอม....มะลึกกึ๋กกึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
27 มิถุนายน 2548 13:41 น.
ใยไหม
๏ คนเราหากขาดแล้ว.........................น้ำใจ
จักกระทำแม้สิ่งใด................................หมดแล้
ขาดซึ่งหนึ่งน้ำใน..................................หทัยอยู่ นะเหวย
คงมินานเนิ่นแท้...................................มิตรแพ้การกระทำ ฯ
.
๏ กวีหากขาดไร้.................................ใจงาม
คงก่อเกิดผลตาม................................ไป่ได้
บางคนยิ่งใจทราม..............................หยามลู่ กวีนา
หาเหตุที่พ้องไซร้...............................เพื่อได้ทำลาย ฯ
๏ไม่มีใครเล่นลิ้น................................พลิกแพลง
หากจิตเจ้านักเลง................................มุ่งร้าย
ขานบอกเพื่อนกันเอง..........................ร้ายอยู่ หทัยเวย
รู้คิดแค่คลับคล้าย................................ก็ย้ำเรื่องจริง ฯ
๏หาหลักฐานพิสูจน์แม้..........................เป็นจริง
ใช่แค่เพียงอ้างอิง..............................เชื่อแล้ว
คนฉลาดย่อมไม่ชิง.............................สุกก่อน ห่ามเฮย
นางเอกอย่างท่านแคล้ว......................คิดรู้สิ่งเห็น ฯ
๏ตา-ใจ-สมอง หากรู้.............................ด้วยกัน
เป็นซึ่งหลักฐานอัน................................มั่นแม้น
ตัวเองคิดเพียงวัน.................................ใช่ว่า ฉลาดเฮย
หากคิดใช่เพียงแค้น..............................ย่อมรู้สิ่งไหน ฯ
25 มิถุนายน 2548 12:54 น.
ใยไหม
๏ รอยรักเคยร่ำร้อง.....................ในใจ
จนบัดนี้อาลัย..................................ขาดวิ้น*
หนาว ฝนผ่านเลยไป...................ห่อนหยุด นิ่งเฮย
ช่วยรักษาใจสิ้น...............................แหลกแล้วใจงาม ๚
๏ งดงามยามจิตนี้...........................รักเอย
ระส่ำยามแย้มเปรย..........................รุ่มร้อน
ผกผินจากถิ่นเคย.............................ปรากฎ งามนอ
รักจักพรากไม่ย้อน..........................กลับแล้วเป็นฉไน ๚
๏ เรไรหริ่งหรีดร้อง.........................ก้องพนา
แว่วแว่วเสียงสกุณา..........................ขับร้อง
กังวานยิ่งตรึงตรา.............................ในจิต เราเฮย
หวานแว่วเสียงแผ่ก้อง......................ทุ่งท้องทุกคราว ๚
๏ วับวาวคราวที่น้อง............................เคียงกาย
ร้อนรุ่มเหมือนใจชาย............................ผ่าวแล้ว
เพียงโอษแม่แย้มพราย........................สิ่งต้อง การนอ
พี่เร่งรีบไม่แคล้ว.................................เพื่อน้องสุขใจ ๚
๏ ใดใดในโลกล้วน.............................อนิจจัง
รักที่เคยหยัดยัง...................................เสื่อมได้
ใช่เพียงพี่ผิดดัง.....................ดวงจิต แม่เฮย
เรามิใช่คู่ไซร้......................................จึ่งต้องห่างเหิน ๚
๒๕ มิถุนายน ๒๕๔๘
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าส่วนตัว
906
