30 กรกฎาคม 2547 12:55 น.
ใยไหม
๏ขอไปหาสุดนี้.....................เส้นทาง
แม้ขวากหนามกั้นกลาง........ด่าวดิ้น
ดำรงอยู่บนละวาง................แห่งจิต มั่นแฮ
เพื่อขจัดไปให้สิ้น................หมดแล้วความกลัว๚
๏ดั่งประทานจากฟ้า..............สู่ดิน
ใจที่แหลกดับดิ้น....................แห่งข้า
ได้รับซึ่งปราณิน.....................ด้วยเดช เบื้องบน
เห็นสว่างล้ำเมื่อล้า..................เหนื่อยสิ้นเอนกาย๚
๏เรื่องผ่านมาเหนื่อยล้า.............มากมี
ขจัดไม่หมดสักที......................สุดท้อ
มีขวากผ่านชีวี...........................มากเดช
จนจิตคิดไม่ป้อ..........................จากนี้รับกรรม๚
๏หนักหนาสาหัสแล้ว...............ใจเอย
ขอเถิดขอคนเคย........................อยู่ข้าง
กลับมาเพื่อเคียงเชย....................มอบสิ่ง เพื่อใจ
จะมุ่งมั่นไป่ร้าง..........................เพื่อพร้อมสู้ทน๚
๏กำลังใจเพื่อสู้...........................ฤทธา
ชนะเหตุเวทนา...........................หมดแล้
หากเกตุเจตทำมา........................เสริมส่ง
ขอเจอะเจอมิตรแท้.....................ที่ให้ใจสนอง๚๛
23 กรกฎาคม 2547 17:20 น.
ใยไหม
๏โดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายน้ำ
ท่ามกลางความเวิ้งว้างเพราะร้างหา
ล่องลอยอยู่ลำพังดั่งวิญญา
จะหาใครเคียงข้าถ้าสิ้นใจ
อดทนบนความภักดิ์ที่นานเนิ่น
รอใครมาแต่งเติมเสริมรักให้
คงไม่มีอีกแล้วแคล้วกันไป
สิ้นหวังขอจากไปไกลเสียที
ด้วยรักที่ผ่านมาน้ำตาหลั่ง
พินพังจนหัวใจต้องเปลี่ยนสี
คงพอแล้วพอกันพอเสียที
ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วแก้วหลุดลอย
ปลดพันธะปลดกันเรื่องวันก่อน
แม้ต้องใจสั่นคลอนร่อนถดถอย
จากกันวันนี้รักที่คอย
น้ำจากบ่อน้อยน้อยค่อยค่อยริน๚๛
หน้าส่วนตัว
933
