29 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น.
ใยไหม
รอยหนึ่งประทับตรึงซึ่งในอก
เพ้อพกในดวงจิตคิดโหยให้
เหว้ว้าทุกทุกคราข้าเศร้าใจ
รู้บ้างไหมคนห่างไกลใจอยากเจอ
ราตรีที่ผ่านนานกังวานแว่ว
เรไรส่งเสียงแจ้วแน่วเสมอ
กู่ร้องเหมือนจะฟ้องก้อง... รักเธอ
ใช่พี่เพ้อละเมอเก้อเดียวดาย
ใจน้องยังคงภักติและรักอยู่
เคียงคู่รู้ในใจไม่ห่างหาย
คอยวันพบเจอกันอย่าพลันกลาย
รักนี้อย่ามลายคล้ายคำลวง
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:17 น.
ใยไหม
....ฉันมาเขียนด้วยนิยามความพันธ์ผูก
เพื่อสานปลูกต่อเติมกันไม่หวั่นไหว
คำว่า เพื่อน จะงดงามตลอดไป
ดุจความในสานมั่นฉันสัญญา
แรกพานพบคบเพื่อนกันในวันก่อน
ให้อาวรณ์เมื่อคิดจิตโหยหา
ความเป็นเพื่อนคงเตือนกันมั่นศรัทธา
จนสิ้นฟ้าจนสิ้นใจไม่สิ้นลง
ยังคงมั่นเสมอไปใม่ไหวอ่อน
ไม่สั่นคลอนขอมีกันอย่าพลันหลง
ขอจงเตือนใจนั้นจงมั่นคง
อย่าลืมหลงเป็นเพื่อนกันคู่กัลป์กาล...
หน้าส่วนตัว
876
