28 มิถุนายน 2546 00:09 น.
ใยไหม
ทำไมต้องร้องไห้ใจคิดถึง
ทำไมต้องเพ้อรำพึง ฝัน ฝัน หา
ทำไมต้องปวดปร่าคราน้ำตา
ทำไมต้องอ่อนล้าพาสิ้นใจ
เฝ้าพะวงเพ้อพกในอกฉัน
เฝ้ารำพันถึงเธอละเมอหวัง
เฝ้านอนเพ้อเพ้อ ไปใจเกลือบพัง
จนความหวังร้างไปไม่กลับคืน
สูญสิ้นแล้วกำลังใจในทุกห้วง
เหมือนตกบ่วงห้วงเหวลึกหรือไฉน
เฝ้าเพียงหวังหวังมีเขาตรงกลางใจ
สุดท้ายเขาไม่เข้าใจในฉันเลย
เข้าใจผิดเพียงหนึ่งครั้งฉันพลั้งผิด
ก็เลยคิดร้างลาหาคนใหม่
ไม่มีหรอกรักแน่แท้ในใจ
นอกจากใจกลวง กลวง ลวงให้ตรม
.
28 มิถุนายน 2546 00:06 น.
ใยไหม
วันนี้แสนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
ขอหยุดพักกายาก่อนได้ไหม
ในเมื่อไม่เคยคิดจะจริงใจ
แล้วจะสานต่อทำไมคำคนลวง
น้ำตาหลั่งไหลหัวใจล้า
เจ็บปวดหนักหนาแล้วรู้ไหม
คงสิ้นแล้วสิ้นเยื่อขาดใย
จะกลับมาใหม่อีกไหมใจดวงเดิม
ใจที่เคยเข้มแข็งแรงที่กล้า
ใจที่ไม่เคยอ่อนล้า..ไม่ล้าถอย
ใจที่เคยอดทนตั้งตาคอย
ใจที่ไม่เคยซ้ำรอยคอยน้ำตา
วันนี้รักพรุ่งนี้ลาระอาเหลือ
วันนี้ช้ำเหลือเฟือเบื่อรู้ไหม
คงไม่มีอีกแล้วรักจักให้ใคร
ในเมื่อไม่เคยได้รับกลับความจริง
ได้แค่ใจกลวงกลวง ลวงให้รัก
แล้วหาญหักหัวใจให้หมองไหม้
เหน็ดเหนื่อยหนักหนาระอาใจ
สูญไป..รักจริงใจไม่กลับคืน..
22 มิถุนายน 2546 07:35 น.
ใยไหม
เพราะห่างไกลใช่ว่าพรากอยากจะเจ็บ
แสนหนาวเหน็บปวดร้าวอยู่น่ะรู้ไหม
เพราะดึงดันยึดยื้อคือหัวใจ
จึงได้รับกลับมาใหม่ใจอ่อนแอ
แสนปวดปร่าเช้าย่ำทุกค่ำสาย
แสนเจ็บปวดหัวใจยิ่งจริงนะแม่
เพราะเพียงฉันมีจิตคิดอ่อนแอ
จึงพ่ายแพ้ลมลวงห้วงอารมณ์
บอกกับฉันว่ารักเป็นหนักหนา
บอกว่าใจตรึงตราอยู่มิรู้หาย
ฝากคำมั่นว่ารักอยู่มิรู้คลาย
บอกกับฉันใจกายไม่หมายลวง
แท้คำหวานหลอกล่อพอให้หลง
เกลือบปลิดปลงเพราะรักอยู่ไม่รู้หาย
ถึงวันนี้ต้องบอกออกใจกาย
ว่าอย่าหมายหลวกลวงห้วงดวงใจ
หากรักจริงอย่าทิ้งคว้างอย่าร้างหาย
ให้เจ็บปวดหัวใจให้พ่ายแพ้
เจ็บปวดร้าวรู้ไหมใจอ่อนแอ
ที่ต้องแพ้ลมลวงบ่วงอารมณ์
22 มิถุนายน 2546 07:29 น.
ใยไหม
หิ่งห้อยน้อยแสงที่แรงกล้า
สู้มวลหมู่ดาราคงไม่ไหว
หากอยากให้ฉันเป็นดาราคงล้าใจ
ถึงอย่างไรคงเป็นไปไม่เลย
แม้จะเปล่งแสงฉานเพื่อจะสู้
คงหมดแรงแฝงอยู่คงไม่ไหว
สู้จำนนอดทนไม่สนใคร
ใครอยากได้สักเท่าไหร่ไม่สนเลย
ในเมื่อฉันเปล่งแสงแรงแค่นี้
ถึงจะดูริบรี่กว่าที่หมาย
แต่มันคงเป็นได้จนตัวตาย
ฉันเป็นได้แค่หิ่งห้อยที่น้อยแรง
หน้าส่วนตัว
1001
