26 พฤษภาคม 2547 15:04 น.
ใยไหม
เหมือนเรือลำน้อย
ล่องลอยอยู่กลางธารา
ไม่อาจยั่งได้ว่า
น้ำภายใต้ธาราหนาว-ร้อนเพียงใด
ในธาราอาจมีฝูงปลา
ในธาราอาจมีก้อนหินใหญ่
ในธาราอาจมีอะไรอะไร
เรือไม่อาจรู้สิ่งใดในธารา
เหมือนคนหากไม่เข้าไป
จะรู้ได้อย่างไรคุณค่า
ว่าคนหนึ่งมีความดีเกินกว่า
เกินที่เรามาคาดเดา
หากไม่ได้สัมผัส
จะรู้ได้ไงชี้ชัดว่าเขลา
หากไม่ยอมให้สายใยบางเบา
จะรู้ได้ไงเล่าเค้าจะรับเอาสิ่ง ดี ดี
เมื่อปิดกั้นหนทาง
และทิ้งระยะห่างแบบนี้
แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจสักที
ว่าใจดวงนี้คิดอะไร
ลองเปิด ตา-ใจ ให้กว้าง
แล้วจะรู้ว่าทุกอย่างเป็นจริงไหม
อย่ามุ่งมั่นบอกแต่ว่าเข้าใจ
ทั้งที่ยังไม่ได้ ไม่ได้ทำสิ่งใดให้แก่กัน
แค่เพียงเพราะวันนั้นพลั้งพลาด
วันนั้นฉันจึงไม่อาจต่อเติมฝัน
เพียงขอหยุดใจและไม่ฝ่าฟัน
เพราะเหนื่อยหนักแล้วนั้นเธอกลับพลันไม่ให้อภัย
29 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น.
ใยไหม
รอยหนึ่งประทับตรึงซึ่งในอก
เพ้อพกในดวงจิตคิดโหยให้
เหว้ว้าทุกทุกคราข้าเศร้าใจ
รู้บ้างไหมคนห่างไกลใจอยากเจอ
ราตรีที่ผ่านนานกังวานแว่ว
เรไรส่งเสียงแจ้วแน่วเสมอ
กู่ร้องเหมือนจะฟ้องก้อง... รักเธอ
ใช่พี่เพ้อละเมอเก้อเดียวดาย
ใจน้องยังคงภักติและรักอยู่
เคียงคู่รู้ในใจไม่ห่างหาย
คอยวันพบเจอกันอย่าพลันกลาย
รักนี้อย่ามลายคล้ายคำลวง
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:17 น.
ใยไหม
....ฉันมาเขียนด้วยนิยามความพันธ์ผูก
เพื่อสานปลูกต่อเติมกันไม่หวั่นไหว
คำว่า เพื่อน จะงดงามตลอดไป
ดุจความในสานมั่นฉันสัญญา
แรกพานพบคบเพื่อนกันในวันก่อน
ให้อาวรณ์เมื่อคิดจิตโหยหา
ความเป็นเพื่อนคงเตือนกันมั่นศรัทธา
จนสิ้นฟ้าจนสิ้นใจไม่สิ้นลง
ยังคงมั่นเสมอไปใม่ไหวอ่อน
ไม่สั่นคลอนขอมีกันอย่าพลันหลง
ขอจงเตือนใจนั้นจงมั่นคง
อย่าลืมหลงเป็นเพื่อนกันคู่กัลป์กาล...
23 มกราคม 2547 23:36 น.
ใยไหม
หากว่าเราใจตรงกัน
ขอเธออย่าเหหันห่างหาย
เฝ้าคิดถึงจนแทบวางวาย
อย่าทำร้ายทำลายหัวใจกันอีกเลย
อย่ามองฉันเป็นเช่นเพื่อน
มองฉันเสมือนคนที่เคียงเชย
แล้วขอเถิดขอคำเฉลย
ขอเธอเปิดเผยใจกัน
รักนั้นคือสิ่งสวยงาม
อย่ามาถามคำนิยามจากฉัน
ในเมื่อหัวใจเธอก็เข้าใจมัน
บอกมาเลยแล้วกันฉันจะฝันรอคอย
อย่าปล่อยให้ฉันเฝ้ารอ
ด้วยใจรันทดท้อถดถอย
ขอให้รักงามตามคำเรียงร้อย
อย่าให้ละห้อยหงอยใจอีกเลย
17 มกราคม 2547 10:58 น.
ใยไหม
.....เปรียบไปฉันก้อเป็นเช่นคนโง่
ที่คอยแต่เอ็ดตะโลโวใส่เขา
ทั้งที่รักในใจใช่บางเบา
ยังโง่เง่าว่าเขาไม่สมประดี
เกลียด... เกลียด... ตัวเองที่เกรงไหว
ร้าวฤทัยรักเลยขมตรมอย่างนี้
คิดที่ผ่านเราโง่เง่าเขลาสิ้นดี
ไม่ควรมีรักดีดีที่กลางใจ.....
หน้าส่วนตัว
1220
