27 สิงหาคม 2547 23:41 น.
ใยไหม
๏วงเวียนวนว่ายเวิ้ง.................บุญกรรม
ด้วยเกิดจากผลกระทำ...........แน่แล้ว
สละซึ่งสิ่งน้อมนำ.................ในจิต
หมั่นมุ่งธรรมไม่แคล้ว............จักพบนิพพาน๚
๏ขอความสงบเกิดด้วย............จิตดล
สละซึ่งความสับสน...............หม่นไหม้
ชั่ว-ดีอาจวกวน.....................ปนอยู่
ฟ้าสั่งให้มั่นไว้......................แห่งห้วงกรรมดี ๚๛
16 สิงหาคม 2547 14:45 น.
ใยไหม
๏อ่อนไหวใจหวั่นแล้ว...................พี่เอย
มองยิ่งมองใจเลย............................เร่าร้อน
งามยิ่งแค่เพียงเชย...........................ให้อ่อน นาพ่อ
แต่ปรี่ด้วยรักซ้อน...........................ยากแท้กลับสนอง๚
๏พี่คงมีหนึ่งแล้ว..................................เคียงครอง
ในหทัยมีคนจอง..................................มั่นแล้ว
คงแค่คิดใฝ่ปอง....................................ด้วยจิต แท้นอ
เพียงเริ่มรักคงแคล้ว.............................หากร้อยความเฉลย๚
๏ปองคงได้แค่นี้...............................ให้ระกำ
ด้วยว่าจิตน้อมนำ.............................พี่คล้อง
แด่ขาดซึ่งความคำ............................จากจิต สู่เอย
ดุจดั่งขาดบทร้อง..............................เมื่อได้กรองสนาน๚๛
3 สิงหาคม 2547 16:29 น.
ใยไหม
๏ฝากรักเพื่อห่มเจ้า...............เคียงขวัญ
ด้วยเสกสร้างรำพัน............รักแล้
ซาบซ่านผ่านคืนวัน............ช่วยบ่ง บอกนา
ขอต่อเติมรักแท้...................ที่ให้อยู่เสมอ๚
๏ดวงตะวันล่วงแล้ว.............ฟ้าไกล
มิไช่เพื่อลาไป......................ห่างรั้ง
เพียงจากแค่อึดใจ...............คงแค่ ข้ามคืน
แล้วกลับหวลอีกครั้ง............เผื่อเจ้าจักสนอง๚
๏ปองจิตปองแต่เจ้า..............อยู่นาน
หากแต่ด้วยหมู่มาร............ฉุดไว้
จึงไร้ซึ่งขับขาน.................รักบอก ไปแฮ
ด้วยอดีตจึ่งห่างไซร้............ใช่ร้างไมตรี๚
๏บัดนี้ลุล่วงแล้ว....................เส้นทาง
จึงอยากสรรค์คำวาง...............อกเจ้า
ว่ารักกว่าใดปาง......................เทียบเปรียบ ได้แฮ
แค่จิตรับจักเฝ้า.......................ดั่งพร้อมดูแล๚
๏ฝากรักด้วยถักร้อย.................คำโคลง
มอบเพื่อจะจรรโลง.................จิตแจ้ง
มองถึงซึ่งความโยง..................ในจิต มั่นแฮ
รักจักไม่แห้งแล้ง.....................ชั่วฟ้าดินสลาย๚๛
1 สิงหาคม 2547 22:03 น.
ใยไหม
๏ลมรำเพยแผ่วพริ้ว............เพียงลม
พัดผ่านความซ้ำตรม..........หม่นไหม้
ยังเยือกยิ่งอารมณ์.............คงอยู่
ยากกู่เมื่อผ่านไซร้............ไป่สิ้นตรมตรอม๚
๏วันคืนที่ผ่านแล้ว..............เลยไกล
ไม่กลับหวลมาใหม่.............อีกครั้ง
ดวงใจที่แหลกไป................ยากจัก กลับแฮ
ปล่อยล่วงเพราะยากรั้ง.........กลับห้วงใจเอย๚
๏ยังรักดุจฝั่งฟ้า.........เคียงครอง
แต่ต่างด้วยครรลอง.......ห่างไร้
จึงยากจักเคยปอง.........ดังเจตต์
ดับซึ่งเปลวเทียนไว้.......กลับมืดดังเดิม๚
๏คงเพียงคนโง่ด้วย.............กายใจ
แม้ห่างไกลอาลัย................ไป่เว้น
เคยหักซึ่งความใน................ไม่เอ่ย ออกมา
แต่สุดจักเฝ้าเฟ้น..................เนื่องด้วยโง่งม๚๛
30 กรกฎาคม 2547 12:55 น.
ใยไหม
๏ขอไปหาสุดนี้.....................เส้นทาง
แม้ขวากหนามกั้นกลาง........ด่าวดิ้น
ดำรงอยู่บนละวาง................แห่งจิต มั่นแฮ
เพื่อขจัดไปให้สิ้น................หมดแล้วความกลัว๚
๏ดั่งประทานจากฟ้า..............สู่ดิน
ใจที่แหลกดับดิ้น....................แห่งข้า
ได้รับซึ่งปราณิน.....................ด้วยเดช เบื้องบน
เห็นสว่างล้ำเมื่อล้า..................เหนื่อยสิ้นเอนกาย๚
๏เรื่องผ่านมาเหนื่อยล้า.............มากมี
ขจัดไม่หมดสักที......................สุดท้อ
มีขวากผ่านชีวี...........................มากเดช
จนจิตคิดไม่ป้อ..........................จากนี้รับกรรม๚
๏หนักหนาสาหัสแล้ว...............ใจเอย
ขอเถิดขอคนเคย........................อยู่ข้าง
กลับมาเพื่อเคียงเชย....................มอบสิ่ง เพื่อใจ
จะมุ่งมั่นไป่ร้าง..........................เพื่อพร้อมสู้ทน๚
๏กำลังใจเพื่อสู้...........................ฤทธา
ชนะเหตุเวทนา...........................หมดแล้
หากเกตุเจตทำมา........................เสริมส่ง
ขอเจอะเจอมิตรแท้.....................ที่ให้ใจสนอง๚๛
หน้าส่วนตัว
907
