1 เมษายน 2548 23:20 น.
ใยไหม
เบอร์เดิมแต่ก่อนครั้ง.............เคยมา
อยากจักให้โทรฯหา.............เมื่อพลั้ง
ให้คิดหยั่งเสมอนา...............ฉันอยู่ เคียงเฮย
หวงห่วงทุกคราครั้ง...............ผ่านแม้นานวัน
ไม่ยั้งและไม่ยื้อ.......................ติดตาม
รู้อยู่ทุกโมงยาม.......................อยู่ข้าง
มีเขาโอบเคียงคาม..................คล้องคู่ เสมอนา
เมื่อไรใจอ้างว้าง.....................ที่นี้พร้อมเสมอ
แม้ในวันที่ร้าง...........................ห่างหาย
เขาจักไม่สบาย..........................ป่วยไข้
อยากบ่นอยากระบาย................เจ็บปวด ใดเฮย
อยากกอดอยากอยู่ใกล้..............บอกได้ทุกครา
22 มีนาคม 2548 02:54 น.
ใยไหม
ขอ...มอบรักแน่เเล้ว...............นวลเอย
ฝาก...จิตคิดชื่นเชย.................เช่นนี้
รัก...ยังมั่นอย่างเคย..................เคียงแม่
ไว้...เพื่อคล้องไม่ลี้.................ล่วงพ้นยังถวิลฯ
แม้...ห่างไกลใช่ร้าง...................ฤๅหัน
ดวง...จิตมิแปรผัน.....................แผกเพี้ยน
ดาว...ยังส่องเฉิดฉันท์................ฉานอยู่
ดับ...ซึ่งกิเลสเหี้ยน....................ห่อนให้คุกคามฯ
นวลเอย = แทนหญิงอันเป็นที่รัก
เคียงแม่ = อยู่ใกล้หญิงอันเป็นที่รัก
19 มีนาคม 2548 21:47 น.
ใยไหม
อ่อนแรงแสงอ่อนล้า.เดียวดาย
อ่อนจิตยังมิคลาย.คับข้อง
อ่อนใจเมื่อรักกรายกลับยิ่ง ล้าเฮย
อ่อนอกเมื่อนกร้อง.นิ่งรู้เสนาะเสียงฯ
ศัพท์สำเนียงทราบซึ้งซ่านความ
ครวญคร่ำตระหนักนาม.เหนื่อยล้า
วังเวงแว่วลุกลามล้าอยู่ เดียวเฮย
เพียงพิศให้เหว่ว้าวุ่นพร้อมสับสนฯ
7 มีนาคม 2548 06:45 น.
ใยไหม
น้ำตาที่หลั่งไหลลงมาอาบสองแก้มใส
จะมีไหม?...จะมีใครเข้าใจและรับรู้
ถึงความเจ็บปวดรวดร้าวที่เป็นอยู่
เคยเคียงคู่...แต่วันนี้ที่เป็นอยู่ช่างห่างไกล
กลั่นน้ำจากในใจข้างใน ลึก...ลึก
ในสำนึกวนเวียนจนเจียนสั่นไหว
รักแล้ววันนี้ใยต้องห่างและร้างไกล
เจ็บปวดในหัวใจกว่าสิ่งใดทิ่มแทง
กลัวใจไกลห่างแล้ว..............ลืมกัน
กลัวว่าสายสัมพันธ์...............อ่อนล้า
กลัวใครหนึ่งเฝ้าฝัน..............ใกล้อยู่
กลัวจักกลับไปว้า..................จ่นน้องใจสลาย
ใจเจ็บจนหลั่งน้ำ...........................ออกตา
ปวดจิตรักเย็นชา..........................อ่อนแล้ว
เหนื่อยจนหลั่งออกมา....................ปรากฎ
หยดสู่พวงแก้มแก้ว.......................นิ่มน้องกัลยา
24 กุมภาพันธ์ 2548 17:10 น.
ใยไหม
๏ แสงตะวันเฉิดแพร้ว...........งามสรรพ์
กว่าหมื่นกว่าร้อยพัน...............เปรียบได้
เพียงพิศยิ่งเฉิดฉันท์.์.............สลักจิต แม่เฮย
สรรพสิ่งบนโลกไซร้................หยั่งพร้อมดำเนินตาม ๚
๏ วิถีคนสัตว์ล้วน.................พึ่งพา
เพียงส่องแสงลงมา...............เยี่ยมพื้น
สรรพสิ่งต่างเริ่มพา................พร้อมเพื่อ
สุขสมบูรณ์กลับฟื้น...............สู่ครั้งก่อนกาล ๚
๏ เมล็ดพืชเริ่มผลิแล้ว...........บัวบาน
ด้วยอรุณได้ฉาดฉาน.............สู่เจ้า
หมู่ภมรเร่งดอมจาน*..............ดารดาษ แม่เฮย
ด้วยสุขที่คอยเฝ้า................. .จ่นครั้งมาสนอง ๚
๏ หลายชีวิตต่างพร้อม.............ยินดี
คุณค่าอันมากมี........................กล่าวอ้าง
ดังเช่นเฉกในฤดี....................แห้งผาก นาพ่อ
ฉ่ำด้วยหยดน้ำค้าง..................พร่างแพร้วอีกหน๚๛
หน้าส่วนตัว
1046
