12 กรกฎาคม 2547 13:03 น.
ใยฝ้าย
ถ้าขออะไรได้
จะขอให้หัวใจไม่รู้สึก
ถ้าลบอะไรได้
จะลบภาพลึก ๆ ที่ยังถูกฝัง
ถ้าลืมอะไรได้
จะลืมว่าเคยรักใครอย่างจริงจัง
ถ้าทำอะไรได้
จะทำให้ไม่ต้องตื่นมาอีกครั้ง
เพื่อรักเธอ
12 กรกฎาคม 2547 12:52 น.
ใยฝ้าย
เพราะมีเธออยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้างไม่เคยหวั่น
เพราะมีเธอเป็นเพื่อนกัน
ฉันจึงยอมฝ่าฟันแม้ต้องเจอกับอะไร
12 กรกฎาคม 2547 12:40 น.
ใยฝ้าย
บุญคุณต้องทดแทน แค้นก็ต้องชำระ
วันพระไม่ได้มีปีละหน
วันนี้จับไม่ได้ไล่ไม่ทันคน
แต่สักวันก็ต้องวนมาพบกัน
ก็โลกนี้มันกลมนี่น่า
ตามทฤษฎีเขาก็ว่าไว้อย่างนั้น
ญาติสนิทเธอคนไหน
ขอประกาศไว้ล่วงหน้าโดยทั่วกัน
เตรียมดอกไม้จันทร์ไว้เผาเธอ
คนละอันได้เลย
12 กรกฎาคม 2547 12:25 น.
ใยฝ้าย
แม้สายน้ำที่ไหลไป
ไม่เคยไหลย้อนกลับ
แต่ตะวันที่เลือนลับเหลี่ยมขอบฟ้า
จะกลับมาในวันใหม่
บางสิ่งที่พลั้งพลาดไป
ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้
แต่ด้วยแสงสว่างแห่งกำลังใจ
จะสาดส่องความมืดมนให้สดใส
สิ่งที่แล้วให้ผ่านเลยไป
สู้ทนฝ่าฟันจนถึงวันใหม่
ที่เปี่ยมด้วยความสดใส
แห่งแสงตะวัน
12 กรกฎาคม 2547 12:13 น.
ใยฝ้าย
จะเป็นเพียงเม็ดทรายเม็ดหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของแก้วเจียรไนอันงดงาม
จะเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของท้องทะเลอันกว้างไกล
จะเป็นเพียงโน๊ตตัวหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของบทเพลงอันล้ำค่า
จะเป็นเพียงกรวดหินก้อนหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของภูผาอันยิ่งใหญ่
จะเป็นเพียงดวงดาวดวงหนึ่ง
แต่เป็นส่วนหนึ่งของหมู่ดาวประดับฟ้า
จะเป็นเพียงคนธรรมดา
แต่เป็นส่วนที่มีค่าของสังคม
หน้าส่วนตัว
930
