11 ธันวาคม 2546 10:54 น.
ใยฝ้าย
อยากรู้จังว่าเป็นอย่างไรบ้าง
อยู่ทางนั้นเอจะเหงามากไหม
รู้หรือเปล่าคนทางนี้แสนเดียวดาย
อีกนานไหมกว่าที่เธอจะกลับมา
ฉันจะรออยู่ทางนี้นะคนไกล
นานแค่ไหนยังคงมั่นและรักษา
ทุกคำพูดที่เราเคยสัญญา
จะรักษาทุกนาทีไว้กับใจ
11 ธันวาคม 2546 10:34 น.
ใยฝ้าย
แม้นานแสนนานเพียงไหน
หัวใจยังมั่นและะรักษา
ทุกคำพูดที่เราเคยสัญญา
ไม่ว่าจะนานนักหนาเราไม่ลืม
ถึงตอนนี้เราจะต้องไกลห่าง
ความอ้างว้างไม่เคยทำให้ห่างเหิน
ขอเพียงแค่ตัวเธอนั้นเหมือนเดิม
ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็จะยอม
11 ธันวาคม 2546 10:19 น.
ใยฝ้าย
อย่าฝืนทนเพื่อคนไร้ความหมาย
ความเจ็บปวดเกิดขึ้นกับคนโชคร้ายได้เสมอ
บอกกับฉันเหมือนบอกมันกับหัวใจของเธอ
แม้น้ำตาล้นเอ่อจะฟังมัน
หากเหตุผลที่เธอจะลา
นั่นเพราะความไร้ค่าเกิดขึ้นกับฉัน
จะบอกใจให้พร้อมรับฟังมัน
แม้ต้องเจ็บต้องช้ำก็จะยอม
3 ธันวาคม 2546 14:23 น.
ใยฝ้าย
หัวใจเธอก็เหมือนเลขศูนย์
เอาอะไรคูณเข้าไปก็เท่าเก่า
ต่อให้ห่วงใยเธอเท่าไร ก็จางเบา
ไม่เห็นค่าเท่าที่ให้ไป
ที่เธอเอ่ยบอกว่าเธอรัก
ฉันว่าก็แค่ความรู้สึกมักง่าย
ความเป็นศูนย์ ทำให้จูนกันไม่ลงที่หัวใจ
เวลาไม่ช่วยอะไร
นอกจากจะยิ่งทำร้ายให้ร้าวราน
24 พฤศจิกายน 2546 11:23 น.
ใยฝ้าย
อย่าฝืนทนเพื่อคนไร้ความหมาย
ความเจ็บปวดเกิดขึ้นกับคนโชคร้ายได้เสมอ
บอกกับฉันเหมือนบอกมันกับหัวใจของเธอ
แม้น้ำตาล้นเอ่อ จะฟังมัน
หากเหตุผลที่เธอจะลา
นั่นเพราะความไร้ค่าเกิดขึ้นกับฉัน
จะบอกใจใหพร้อมรับฟังกัน
ขอเพียงเธอบอกฉันตามความจริง
ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งว่ารัก
ไม่ต้องถนอมน้ำใจนักก็ได้
มันไม่มีประโยชน์อะไร
นอกจากยืดเวลาให้เสียใจมากกว่าเดิม
หน้าส่วนตัว
910
