28 พฤษภาคม 2547 11:27 น.
ใยฝ้าย
เธอไม่ใช่อากาศธาตุออกซิเจน
ไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตฉัน
ที่ผ่านมาเป็นแค่ยาเสพาติด
ที่ฉันหลงเข้าใจผิดว่าต้องการ
และเมื่อเธอจากไป
เมื่อเวลาแห่งความเสียใจได้พ้นผ่าน
ฉันจึงเข้าใจว่าความรักไม่มีอะไรยืนนาน
และความทรมานก็ไม่มีอะไรยั่งยืน
ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่และรับรู้ว่ายังมีสิ่งอื่น ๆ
ขอบคุณโชคชะตาที่พาเธอไปไม่ย้อนคืน
และปลุกให้ฉันตื่นจากฝันลวง
28 พฤษภาคม 2547 10:59 น.
ใยฝ้าย
รอ ไม้หันอากาศ กอ รัก
คำที่ฉันเคยนึกทักว่ามากค่า
แต่สุดท้ายวันเวลา
ก็ทำให้ฉันรู้ว่ามันไม่ได้มีค่ามากมาย
รอ ไม้หันอากาศ กอ รัก
ช่างสั้นนักใครอยากเอ่ยก็เลยง่าย
มีค่าแค่ฝุ่นลบ-ถ่มน้ำลาย
เป็นคำอุทานง่าย ๆ ของ
ผู้ชายคนดี
12 กุมภาพันธ์ 2547 20:22 น.
ใยฝ้าย
วาเลนไทน์คือวันแห่งความรัก
วันที่เรารู้จักกันเหลือล้น
ไม่มีใครไม่รู้จักเลยสักคน
เพราะคือวันที่ตนได้เปิดใจ
บอกพ่อแม่ว่ารักว่าเคารพ
บอกที่รักว่าอยากพบและห่วงหา
บอกเพื่อน ๆว่าห่วงใยเสมอมา
บอกพี่น้องไปเลยว่า
Happy วันวาเลนไทน์
12 กุมภาพันธ์ 2547 14:26 น.
ใยฝ้าย
เพื่อนกันยังไงก็คือเพื่อน
ไม่มีวันลบเลือนหรือเลือนหาย
เพื่อนจะมีกันและกันตราบวันตาย
ไม่มีวันสลายตามกาลเวลา
จะยังไงฉันก็ยังขอมีเพื่อน
ให้คอยเตือนเสมอไม่ห่างหาย
ขอมีเพื่อนที่รักกันตลอดไป
เพราะว่าเพื่อนคือสายใยแห่งการเวลา
12 กุมภาพันธ์ 2547 13:59 น.
ใยฝ้าย
เธอจะรักใคร ๆ ฉันไม่ว่า
เธอจะมีใครใหม่ฉันไม่สน
ขอเพียงฉันนั้นได้มีตัวตน
อยู่ข้างกายเธออีกคนก็พอใจ
ไม่ต้องการสิ่งใดมากกว่านี้
รักฉันมีไว้ให้เธอเสมอ
รักฉันมีไว้เพียงเพื่อเธอ
เพราะฉันรักเธอเสมอตลอดกาล