7 กันยายน 2549 16:35 น.
ใบไม้สีชมพู
เมื่อเคลือบแคลงในไมตรีที่ยื่นให้
ยอมลาไกลลาลับมิกลับหลัง
เมื่อต่างใจต่างช้ำเหลือกำลัง
ต่างผิดหวังยามค้นตัวตนจริง
เมื่อต่างฝ่ายซึ้งใจในมิตรภาพ
ว่าได้อาบพิษยาน่ากลัวยิ่ง
ต้องรีบตัดเยื่อใยไม่ประวิง
ทำใจนิ่งยอมลาไกลไม่กล้ำกลาย
เมื่อหมดสิ้นสิ่งดีดีที่หยิบยื่น
ขอรับคืนสิ่งให้ไปไร้ความหมาย
ไม่เรียกร้องอะไรให้มายมาย
แค่ตัดสายสัมพันธ์วันเรรวน
ขอสมัครยอมแพ้จบแค่นี้
รู้สึกดีมีให้จะไม่หวน
ต่างฝ่ายต่างสบายคล้ายหลุดตรวน
ขออย่าครวญอาลัยในมิตรเทียม
4 กันยายน 2549 17:30 น.
ใบไม้สีชมพู
ประสบการณ์ผ่านผันถึงวันนี้
พบทั้งดีและร้ายมีหลายหลาก
บางเรื่องนั้นไม่งามก้าวข้ามยาก
ไม่ง่ายหากฝ่าฟันถึงบั้นปลาย
หากมัวท้อถดถอยอยู่บ่อยครั้ง
คงสิ้นหวังเร่งรุดสู่จุดหมาย
อย่าปล่อยใจให้เศร้าเหงาเดียวดาย
ฝันสลายกี่ครั้งยังต้องเดิน
ก้าวจะกล้าต่อไปอย่าไหวหวั่น
มาปลอบขวัญด้วยแรงใจไม่ขาดเขิน
สู้เพื่อฝันสัจธรรมชีพดำเนิน
แม้ขาดเกินบางคราอย่าอ่อนแรง
พบอุปสรรคระหว่างทางกลางวิถี
ล้าฤดีปลุกขึ้นใหม่ให้เข้มแข็ง
เก็บความหลังเป็นบทเรียนเพื่อเปลี่ยนแปลง
เตรียมตัวแข่งซ้อมมือรับกับชะตา
อย่าอยู่อย่างร้างใจไร้ความฝัน
จงมุ่งมั่นอย่ากลัวปัญหา
ภาพ-นอก-ใน -แตกต่างพรางมายา
จงเดินหน้าถดถอยน้อยใจตน
หนึ่งชีวิตผ่านผันตราบวันนี้
สุข-ทุกข์-มี มากมายอีกหลายหน
สู้ต่อไปกว่าชีพสิ้นต้องดิ้นรน
หลุดวังวนเวียนว่ายวุ่นวายเอย....
หน้าส่วนตัว
2203
