31 สิงหาคม 2549 18:14 น.
ใบไม้สีชมพู
วาดภาพฝันของสองเราเฝ้าถนอม
เราต่างพร้อมจะก้าวไปสู่จุดหมาย
สองหัวใจจะรักกันมั่นมิกลับกลาย
ฝันสลายเมื่อทางรักแปรต้องแก้ไข
จุดประสงค์ ล้มลงครืน โดยปิดทาง
เลือกระหว่าง ครอบครัวกับเขาเลือกใคร
เพราะความต่างทำเหินห่างเกินใกล้
แยกทางไปเพราะค่าเรานั้นมันต่างกัน...
เพราะเป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดา
ดูไร้ค่าเหมือนต่างเกินจะเดินร่วมฝัน
ทางเดินเราเป็นเส้นขนานวางกางกั้น
ไม่มีวันจะมาบรรจบได้พบเจอ...
คงต้องจบลบภาพรักของเราสองแล้ว
ไร้วี่แวว...จะสานต่อฝันคล้ายมันเพ้อ
ภาพความรักหวานที่ผ่านเพียงละเมอ
ขอเก็บเธอ...ให้ลึกสุดในหัวใจฉัน...
27 สิงหาคม 2549 15:10 น.
ใบไม้สีชมพู
อยากจะถามท้องฟ้าเคยเจอคนรักฉันไหม?
อยู่ ณ ที่ใดทำอะไรอยู่จึงดูเหมือนเขาจะเงียบหาย
ฉันก็เพียงอยากรู้ ว่าเขานั้นมีความสุขสบาย
คงพอคลายความกังวลของฉันบ้างข้างในใจ
หากท้องฟ้ากว้างรู้ว่าเขาอยู่ดีมีความสุข
เขาไม่ทุกข์ขอโปรดบอกฉันหน่อยจะได้ไหม?
เพียงอยากรับรู้บ้างในความเป็นไป
ฉันห่วงใยอยู่ ห่าง ห่าง ขอเป็นเช่นดั่งเงา
อยากจะฝากดวงดาวกระซิบบอกไปถึงเธอ
คิดถึงเสมอรอเธอยู่ตรงนี้ ณ ที่เก่า
จะรอคอยเพียงเธอฉันจะรอคำว่า*เรา*
ยังคอยเฝ้าพร่ำเพ้อรอเธอ*คนดี* หวนคืน
ฝากดาวย้ำคำ *คิดถึง*ของฉันให้ชัดชัด
อยากให้เขาสัมผัสด้วยหัวใจอย่าได้ฝืน
มีความรักต่อกันมั่นคงมิแปรเป็นอื่น
ความรักชื่นของสองเราฉันเฝ้าคอยให้หวนกลับ.....ฯ
23 สิงหาคม 2549 16:37 น.
ใบไม้สีชมพู
ก่อนนั้นเราเคยเคียงเพียงสอง
ร่วมประคอง...ความรักสลักมั่น
ทุกข์ยากเย็นแสนเข็ญจะฝ่าฝัน
ร่วมสานฝันไปถึงซึ่งปลายทาง...
แต่วันนี้ไร้แม้นเงาเขาเคียง
หลงเหลือเพียงฉันกับฝันร้าง
ถูกปล่อยไว้บนถนนที่ว่าง
ถูกทิ้งขว้างไร้เยื่อใยไม่เหลียวแล...
หัวใจอดทนแม้นหม่นเศร้า
เขาทิ้งเราหัวใจใยแยแส
ดีแล้วล่ะหัวใจไม่โดนรังแก
คนแย่แย่...ปล่อยไป...ไปไกลไกล...
21 สิงหาคม 2549 15:31 น.
ใบไม้สีชมพู
ในหัวใจว้าวุ่นร้อนรุ่มหนัก
เหตุเพราะรักเข้าตาพาสับสน
ความรู้สึกใหม่หวามไหวใจกังวล
เหมือนร้อนรนเพราะศรรักปักใจ...
แค่เพียงได้สบสายตาอุราหวั่น
หลงเพ้อฝันปล่อยใจลอยล่องไป
คอยคิดถึงพร่ำเพ้อละเมอไกล
ส่งฤทัยติดตามความสัมพันธ์...
ใจคอยส่งความคิดถึงคะนึงหา
ในทุกคราหลับตามีเธออยู่ในฝัน
หลงรักเธอแล้วแน่วแน่มิแปรผัน
จะคงมั่น...ต่อความรักเราเฝ้าติดตาม
หน้าส่วนตัว
1615
