อยากเป็นดาว

ใบไม้สีชมพู

อาวรณ์

ใบไม้สีชมพู

ทำขึงขังดั่งว่าโกรธ
มิยกโทษคนสับปรับ
ไม่คิดถึงใจไม่ยอมรับ
คอยกำชับใจไม่คิด...

ปากคอยบอกว่าไม่
แต่หัวใจข้างในคิด
มีแต่เธอในดวงจิต
อยากใกล้ชิดเพียงเธอ...เสมอไป...
				

ผิวเผิน

ใบไม้สีชมพู

ทำได้เพียงแค่คิดจิตส่งถึง
ห้วงคำนึง...ของฉันมั่นเสมอ
คิดถึงเธอเท่าที่ใจอยากเพ้อ
คอยละเมอ...คิดไปจนไกลเกิน...

รู้แน่แท้ตนมีสิทธิ์คิดแค่ไหน?
คนห่างไกล....คล้ายนั้นมันผิวเผิน
เราผ่านมาคบหรือพบแค่บังเอิญ
เธอจึงเมิน...ไม่สนใจใครคิดถึง...


   				

รักมั่น

ใบไม้สีชมพู

เธอเปรียบเสมือนเดือนบนฟ้า
เกินจะคว้า...มาเก็บไว้ได้เคียง
อยากจะสื่อสารขับขานสำเนียง
ขอแค่เพียง...เดือนซึมซับรับรู้...

เป็นเพียงดาวดวงนี้ที่แสนไกล...
อยู่แห่งไหน?  ห่วงใยเจ้ายอดชู้
เพียงได้เห็น  อย่างห่าง ห่างที่เป็นอยู่
แม้ไม่ได้คู่เคียงกับเดือนฉาย..
				

มั่นคง

ใบไม้สีชมพู

เมื่อรักแล้วไม่แคล้วใจรัก
ผูกสมัครสลักมั่นไม่หวั่นไหว
ถึงแม้ระยะทางนั้นห่างไกล
แต่เราใกล้เพียงคิดถึงซึ่งกัน

มีเธอร่วมเรียงคอยเคียงข้าง
ในหนทางข้างหน้าไม่ไหวหวั่น
ถึงห่างอย่างไรมั่นคงตรงสัมพันธ์
จะมีฉันและเธอเสมอไป

ก็รักเธอ  รักแน่ไม่แปรผัน
แม้ว่าวันคืนหมุนผ่านห่างหาย
ความรักสองมั่นคงไม่มลาย
ชีพสลายยังมีเธอรักทุกลมหายใจ