30 มิถุนายน 2549 16:05 น.
ใบไม้สีชมพู
รูปภาพประกอบจาก : thaiarc.tu.ac.th
เราต่างพลัดถิ่นสถานบ้านเกิดมา
ข้ามขอบฟ้ามาแสนไกลด้วยใจหวัง
พาร่างกายหยาดเหงื่อและกำลัง
เป็นจับกังอยู่ต่างแดนสร้างผลงาน...
จุดมุ่งหมายแห่งชีวิตที่คิดฝัน
ไม่ต่างกันคือเงินตรามหาศาล
เพื่อครอบครัวอยู่ดีคอยอภิบาล
ให้ลูกหลานไร้ทุกข์สุขสบาย...
เราต่างที่มาต่างร้อยพ่อพันแม่
ที่แน่วแน่ไม่ต่างคือจุดหมาย
สายเลือดคนไทยอย่าให้กลาย
ผูกเป็นสายใยในสัมพันธ์...
สามัคคีปองดองฉันท์พี่น้อง
ร่วมกันคล้องเกี่ยวใจไว้มั่น
แม้ทุกข์ยากร่วมกันสมานฉันท์
เพื่อฝ่าฟันอุปสรรคให้พ้นไปเอย...
29 มิถุนายน 2549 09:33 น.
ใบไม้สีชมพู
นาทีสุดท้าย *ตรงนี้* เราเคยร่วมฝัน
ความสัมพันธ์เราสองต้องบาดหมาง
ความรักของเราไปไม่ถึงครึ่งทาง
เธอกล่าวอ้างเพราะรักเอ็งมันเฮงซวย... (ห้ามลอกเลียนแบบนะจ๊ะ ม่ายดี)
เสียงเธอดังกริ้วกราดคอยบาดหู
บอกให้รู้ว่ารักกับฉันนั้นมันฮ่วย
อีกทั้งรูปร่างอ้วนต่ำดำไม่สวย
แถมไม่รวยทรัพย์สมบัติคอยมัดใจ...
เหตุผลฟังแล้วเก็บมาเจ็บปวด
มัน*ปวด*รวดร้าวเกินคนจะทนไหว
เหตุข้อเดียวเพราะจนยากจึงจากไป
ฉันทำได้...แค่รับกรรมและทำใจ...
.
25 มิถุนายน 2549 11:10 น.
ใบไม้สีชมพู
แม้หากเกิดเป็นหินผาที่ว่าแกร่ง
โดนลมแรง...ถาโถมโหมเข้าใส่
ยังกร่อนตามแรงลมถล่มไป
แล้วจิตใจ...ใครจะทนคนนินทา...
คำของคนให้ร้ายคอยป้ายสี
นั้นมากมี...คอยพูดคอยสรรหา
เจรจาอย่างไม่คิดพิจารณา
พูดอย่างหมา...คอยฟัดกัดทั่วไป...
คงต้องปลงคอยปล่อยวาง
ปล่อยเขาสร้าง...กระแสมิแก้ไข
ใครเขาจะว่าร้ายทำลายใคร
ปล่อยทำไป...อย่าไปสนคนปากทราม....
.
หน้าส่วนตัว
1437
