29 มิถุนายน 2549 09:33 น.
ใบไม้สีชมพู
นาทีสุดท้าย *ตรงนี้* เราเคยร่วมฝัน
ความสัมพันธ์เราสองต้องบาดหมาง
ความรักของเราไปไม่ถึงครึ่งทาง
เธอกล่าวอ้างเพราะรักเอ็งมันเฮงซวย... (ห้ามลอกเลียนแบบนะจ๊ะ ม่ายดี)
เสียงเธอดังกริ้วกราดคอยบาดหู
บอกให้รู้ว่ารักกับฉันนั้นมันฮ่วย
อีกทั้งรูปร่างอ้วนต่ำดำไม่สวย
แถมไม่รวยทรัพย์สมบัติคอยมัดใจ...
เหตุผลฟังแล้วเก็บมาเจ็บปวด
มัน*ปวด*รวดร้าวเกินคนจะทนไหว
เหตุข้อเดียวเพราะจนยากจึงจากไป
ฉันทำได้...แค่รับกรรมและทำใจ...
.
25 มิถุนายน 2549 11:10 น.
ใบไม้สีชมพู
แม้หากเกิดเป็นหินผาที่ว่าแกร่ง
โดนลมแรง...ถาโถมโหมเข้าใส่
ยังกร่อนตามแรงลมถล่มไป
แล้วจิตใจ...ใครจะทนคนนินทา...
คำของคนให้ร้ายคอยป้ายสี
นั้นมากมี...คอยพูดคอยสรรหา
เจรจาอย่างไม่คิดพิจารณา
พูดอย่างหมา...คอยฟัดกัดทั่วไป...
คงต้องปลงคอยปล่อยวาง
ปล่อยเขาสร้าง...กระแสมิแก้ไข
ใครเขาจะว่าร้ายทำลายใคร
ปล่อยทำไป...อย่าไปสนคนปากทราม....
.
หน้าส่วนตัว
1263
