สะพานสวยสีรุ้ง พาดแนวจากคุ้งฟ้า สู่วันใหม่ของวันเวลา เพียงมุ่งหน้าจะก้าวไป แต่ตอนนี้... ความรู้สึกที่มีหวั่นไหว ไม่กล้าก้าวกลัวทางไกล ยากเพียงไหนเกินคาดเดา ขอหยุดตัวตน ยังทนอยู่กับวันเก่า เพื่อปล่อยให้ตัวเรา เหงา เศร้าจนฝังกาย แล้ววันพรุ่งนี้ จะทิ้งทุกอย่างเคยมีไว้ข้างท้าย วันวานเรียนรู้ได้มากมาย วันใหม่ท้าทายค่อยมุ่งไป
หน้าส่วนตัว
2010
