17 กันยายน 2544 07:04 น.
ใบไม้
ก่อเกิดความรัก
ในวัฏจักรของสายฝน
สายรุ้งได้ปรากฎตน
7 สีบนฟ้างดงาม
ด้วยลำแสงแห่งตะวัน
7 สีจึงสีสันแสงอร่าม
มิตรภาพอาบรักจึงเกิดตาม
ฟ้าครามงามด้วยรุ้ง ฝน ตะวัน.
17 กันยายน 2544 06:50 น.
ใบไม้
ยาวนานผ่านเวลา
ช่างช้าน่าเหนื่อยหน่าย
เพียงผืนภพกลบฝังกาย
สิ่งร้าย-ร้ายคงหายไป
หยุดคิดสักนิดก่อน
ผัดผ่อนใจอ่อนไหว
รับผิดชอบ...คำตอบใจ
สำนึกไว้ให้คิดยาว
คิดยาว-คิดสั้น
คิดหยุดวันอันร้อนหนาว
สู่ภพหน้าฟ้าสีพราว
เพียงบางคราวเพราะร้าวราน
โลกหน้าสีฟ้าใหม่
แน่ใจไหมว่าสีหวาน
หยุดคิด-คิดนานนาน
เพียงให้ผ่านจุดนั้นไป
ยังอยู่ต่อไปเถิด
หนึ่งกำเนิดนั้นยิ่งใหญ่
หนึ่งชีวิตสิทธิของใคร
จงอยู่ใช้สิทธิของตน
จงสนุกสุขในสิทธิ
ใช้ชีวิตด้วยสุขล้น
รับผิดชอบความเป็นคน
ฟ้าหลังฝนอดทนรอ.
17 กันยายน 2544 06:22 น.
ใบไม้
มองฟ้า...ว่างเปล่า
ไร้แม้เงาดาวพราวแสง
ไร้จุดหมาย อ่อนแรง
ล้าแล้ง ณ แห่งใจ
ไม่มีความฝัน
ความรู้สึกที่มีนั้นหวั่นไหว
ไม่มีจุดหมายจะไปอย่างไร
ทางไหนทิศไหนไม่รู้ทาง.
17 กันยายน 2544 06:10 น.
ใบไม้
โลกกว้างทางไกลมีไว้เดิน
ผู้รู้เคยเผชิญรู้ทุกข์เข็ญ
อาบน้ำมาก่อนทั้งร้อนเย็น
รู้-เห็นมาก่อนจึงสอนเรา
พรุ่งนี้ความคิดต้องเติบโต
อย่าโง่ทำเก่งเปล่งความเขลา
รับฟังไว้ก่อนค่อยคิดเอา
ดีร้าย หนักเบารับไว้ฟัง
ผู้รู้ผู้เคย-เคยมาก่อน
ผู้ตามฟังคำสอนเพราะรู้หลัง
เคยรู้ย่อมรู้ผ่อนเพิ่มกำลัง
ฟังคำเพิ่มความหวังประสพชัย.
9 กันยายน 2544 08:06 น.
ใบไม้
วันนี้ฉันค้นพบ
จุดจบคนช่างฝัน
สุดท้าย...น้ำตาคือรางวัล
ตอบแทนความมุ่งมั่นอันไร้ค่า
ไม่เคยเลยจะคิด
ชีวิตวันนี้ที่ค้นหา
สุดท้ายรางวัลคือน้ำตา
ตอบแทน"ผู้กล้าแห่งความฝัน"
หรือเพราะชีวิตจริง
ที่ทอดทิ้งปล่อยไว้แต่วันนั้น
และเดินทางมากับคืนวัน
เต็มไปด้วยสีสันของฝันดี
ความฝันงดงามเกินไป
ฉันจึงปล่อยใจไปกับฝันอย่างนี้
ลืมชีวิตและลมหายใจที่มี
หลงแสงสีหลงฝันตลอดมา.
หน้าส่วนตัว
1125
