18 กุมภาพันธ์ 2546 17:43 น.

ทะเลซึ่งไม่เคยหลับ

น้ำเขียวครามกว้างสุด ณ ขอบฟ้า
หมู่เมฆาลอยล่องตามสายลม
อีกทั้งเสียงเกลียวคลื่นมาผสม
ดูน่าชมมิน้อยดอยกว่าใคร
พร้อมหาดชายทรายขาวราวกับนุ่น
หอมไอกรุ่นกลิ่นทะเลที่กว้างใหญ่
มีสายน้ำอันอุ่นชุ่มฤทัย
ห่อหุ้มให้ได้โลกนี้เกิดขึ้นมา
ยังมีแสงตะวันที่สาดส่อง
ให้ปุยฟ่องของเมฆบนเวหา
รวมละอองกลุ่มก้อนรอนดั่งตา
สู่นภาอันกว้างที่แสนไกล