12 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
ใบฟาง
จะให้ฉันทำยังไงอีกล่ะ
ก็ในเมื่อทำมาเกือบจะทุกอย่าง
แต่ทำแล้วมีอะไรที่เธอพอใจบ้าง
คราวนี้คงเหลืออืกอย่าง คือ ้เลิกคบกับเธอ
8 กุมภาพันธ์ 2545 11:31 น.
ใบฟาง
ถ้าจะอ่อน อ่อนให้เป็น ดังเส้นไหม
เอาไว้ใช้ ผูกเสือโคร่ง เพื่อโยงเฆี่ยน
ถ้าจะแข็ง ก็ให้แกร่ง ดังวิเชียร
เอาไว้เจียน ตัดกระจก เจียรนัย
อยากให้ใคร ไหว้เรา ไหว้เขาก่อน
อยากได้ยิน คำสุนทร ต้องอ่อนหวาน
อยากได้รับ ความรักใคร่ ไมตรีการ
ต้องเจือจาน ใจสมัคร รักเขาจริง
8 กุมภาพันธ์ 2545 10:19 น.
ใบฟาง
เหนื่อยเหลือเกินแล้วตอนนี้
แต่ภาระหน้าที่ที่มีมันยิ่งใหญ่
เหนื่อย แต่ก็ต้องอดทนสู้ต่อไป
เพื่อภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่จะจบลง
เหนื่อย เหนื่อยเหลือเกินแล้วตอนนี้
แม้ภาระหน้าที่ไม่ยิ่งใหญ่
แต่ก็ยังเหนื่อย เหนื่อยในกาย
เหนื่อยหัวใจที่ทำไปไร้ความดี
เหนื่อย เหนื่อยเหลือเกินอยากจะพัก
แต่คงทำอย่างนั้นไม่ได้
ภาระหน้าที่ที่มีแม้จะหมดไป
แต่ความฝันที่ยิ่งใหญ่ไม่จบลง
เหนื่อย เหนื่อยเหลือเกินในตอนนี้
คงได้พักสักทีนะใจจ๋า
หยุดความเหนื่อย ความเมื่อยล้า
หยุดความบ้าหามันฝันพิไล
คราวนี้จะนั่งลงเฉยๆ
แล้วมองวันที่เลยผ่าน
มองอดีตที่ผ่านมาเนิ่นนาน
ทำไปนั้นเพื่ออะไรเพื่อใครกัน
เพื่อพ่อ แม่ พี่ น้อง ใช่หรือเปล่า
หรือเพราะความโง่เขลามาขีดขั้น
เพราะความบ้าของเราหรือไรกัน
สุดท้ายนั้นตอบไม่ได้เพื่ออะไรและเพื่อใคร
1 กุมภาพันธ์ 2545 12:14 น.
ใบฟาง
คืนนี้ท้องฟ้าสดใส
ดาวพร่างพรายเต็ม้องฟ้า
มองแล้วให้ความรู้สึกว่า
เธอกำลังมองมาอยู่เหมือนกัน
ก็จะไม่ให้คิดอย่างนั้นได้อย่างไรล่ะ
ก็ในเมื่อห่างกันไปออกอย่างนั้น
รู้ว่าเรายังรักยังผูกพัน
แล้วก็ยัวมีกันและกันเสมอมา
รีบกลับมาเร็วๆนะ
มาสานต่อความฝัน
มาเพิ่มเติมความอบอุ่นความผูกพัน
กลับมามีกันและกันเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
809
