29 มีนาคม 2547 23:09 น.
ใบบอนแก้ว
...มีบ้างไหมใครกันรักฉันบ้าง
เพียงหวังสร้างรักนี้ที่สมหวัง
อย่าชังใจให้ป่วยด้วยคิดชัง
ขอเพียงครั้งเดียวหนอก็พอเพียง
ใจสุดเศร้าเขาผลักกระอักสุด
เขาเฉียงใจให้หลุดจนหยุดเฉียง
อยากเคียงคู่ผู้ใดให้ฉันเคียง
ช้ำเกินเสี่ยงรักร้างอย่างเหลือเกิน
เพราะซากรักหักย้ำอย่างซ้ำซาก
ตื้นเขินมากเมื่อเจออย่าเก้อเขิน
หรือเมินไกลไปหนาอย่ามองเมิน
เพียงการเกริ่นเรียกร้องสิ่งต้องการ
มีบ้างไหมใครหนอพอใจบ้าง
มาสารสร้างคนหลงนึกสงสาร
ตั้งนานแล้วแซ่วซมอยู่นมนาน
อย่ามองผ่านฉันไปไม่เหลียวมอง
ช่วยรักษาอย่าไร้สิ้นไอรัก
ใช่ของหนักเกินเข้าเป็นเจ้าของ
คอยครองคู่อยู่ใกล้ด้วยใจครอง
ให้ใจหมองฉันนี้มีสุขใจ
จะมั่นคงตรงรักภักดีมั่น
มีไหมนั่นรักนี้มีบ้างไหม
ขอใครคนสนค่าอย่าสนใคร
ค่าคนไร้คู่รักอีกสักคน...
หมายเหตุ.....บังคับซ้ำคำที่ 2 กับ คำสุดท้าย ในแต่ละวรรค