7 ตุลาคม 2547 19:48 น.
ใบบอนแก้ว
...หากรักมี ดีอยู่ ดูคึกคัก
ไม่ยึกยัก สู้ได้ ไม่ถอยหนี
ยอมด่าวดิ้น สิ้นใจ ให้รอยมี
เข้าต่อยตี ดีกว่า มาซานซม
แต่รักเธอ เกร่อจน ล้นจิตใน
มิคิดใคร่ รักนั้น มันหวานขม
ล้วนแรงร้าย หมายฆ่า มานานนม
ยิ่งบานบ่ม เกินสู้ รู้ไกกล
เหตุรักฉัน มันฟ้อง ต้องผิดพลาด
ที่คิดคาด ตายเป็น เห็นไหมผล
ยอมย่ำแย่ แพ้พ่าย คล้ายใจจน
ยอมไหม้หม่น เลิกพร่ำ ทำทีคอย
หากรักมี ดีอยู่ ดูคักคึก
ไม่ยักยึก สู้ได้ ไม่หนีถอย
ยอมด่าวดิ้น สิ้นใจ ให้มีรอย
เข้าตีต่อย ดีกว่า มาซมซาน
แต่รักเธอ เกร่อจน ล้นในจิต
มิใคร่คิด รักนั้น มันขมหวาน
ล้วนแรงร้าย หมายฆ่า มานมนาน
ยิ่งบ่มบาน เกินสู้ รู้กลไก
เหตุรักฉัน มันฟ้อง ต้องพลาดผิด
ที่คาดคิด ตายเป็น เห็นผลไหม
ยอมย่ำแย่ แพ้พ่าย คล้ายจนใจ
ยอมหม่นไหม้ เลิกพร่ำ ทำคอยที...
หมายเหตุ....เป็นกลอักษร ชื่อ...ลิ้นตะกวดคำน้อง...