26 สิงหาคม 2546 20:40 น.
ใบบอนแก้ว
๏ ณ แผ่นฟ้าดารารายแสงพรายพร่าง
นภาลัยได้สว่างกลางสิงขร
มิคิดไกลไปจากกันหรือบั่นทอน
มิไถ่ถอนให้เลือนลางยามกลางคืน
มิคิดร้างห่างเธอเลยขอเอ่ยชัด
มิห่างจรก่อนจำตัดยากขัดขืน
นะบังอรวอนเธอนั้นรักมั่นยืน
นะคนงามยามดึกดื่นสุขชื่นใจ
จะทนทุกข์คลุกเคล้าจิตเมื่อคิดถึง
จะสุขสมอารมณ์หนึ่งซึ่งทนไหว
ระคนตรมสมแล้วนี่ที่มาไกล
ระทมหวามยามที่ใจใฝ่หากัน
จะเป็นมิตรชิดชมชื่นยั่งยืนแท้
จะติดตามทรามวัยแน่มิแปรผัน
นะนงรามความในใจไม่เว้นวัน
นะยามใดในใจฉันนั้นมีเธอ
ประคองรักสักหน่อยเถิดย่อมเกิดค่า
ประจักษ์จิตคิดหน่อยหนาอย่าพลั้งเผลอ
วิเคราะห์คิดผิดมากไหมมิได้เจอ
วินิจฉัยใคร่เสนอกลัวเธอเลือน
สนองรักสักนิดหน่อยคอยรักษา
สมัครใจไว้แล้วหนาอย่าเชือดเฉือน
จะมีไหมในคืนค่ำคอยย้ำเตือน
จะได้เคียงเรียงรายเหมือนหมู่เดือนดาว ๛
ข้อบังคับพิเศษ - ใช้คณะของฉันท์ ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ ขึ้นต้นในแต่ละ
วรรค
11 สิงหาคม 2546 23:05 น.
ใบบอนแก้ว
๏ พระคุณพระแม่ล้น เหลือหลาย
เกินกล่าวเกินบรรยาย ยิ่งแท้
สุดเอ่ยสุดมากมาย เหมือนเท่า
หญิงหนึ่งหญิงใดแม้ แม่นั้นยากหา ๚
๏ ใครหนาใครกล่อมเลี้ยง เรากัน
คุณค่าคุณอนันต์ หน่อเนื้อ
เกิดก่อเกิดจากครรภ์ ของท่าน
เดือนผ่านเดือนคอยเอื้อ เอ่ยเอื้อนถนอม ๚
๏ อดออมอดซ่อนเปรี้ยว ปนหวาน
เลือกสั่งเลือกคัดสาร ส่งให้
จักเนิ่นจักเนานาน นัยหนึ่ง
เพราะแม่เพราะเลือกใช้ สิ่งน้อยเลือกสรร ๚
๏ จากครรภ์จากแม่ล้วน รักษา
เติบใหญ่เติบโตมา ไม่น้อย
คอยห่วงคอยแลหา หากห่าง ตาแล
รักท่านรักเต็มร้อย แหล่งหล้าหรือสม ๚
๏ คำคมคำเอ่ยอ้าง อันใด
แทนค่าแทนหทัย ท่านนี้
หยาดหนึ่งหยาดจากใจ จากแม่
เขียนบ่งเขียนบอกชี้ แซ่ซ้องใดเหมือน ๚
๏ เตือนใจเตือนต่อด้วย ใดหนอ
ควรใคร่ควรตรองพอ ผ่านย้ำ
หยดหนึ่งหยดลงคอ คือค่า น้ำนม
แสนชื่นแสนเลิศล้ำ หล่อเลี้ยงลูกขวัญ ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
914
