20 เมษายน 2546 21:45 น.
ใบบอนแก้ว
...แว่วพระพายคล้ายเสียงร้องของน้องเจ้า
ระรินระรวยด้วยเศร้าพัดเข้าหา
ประสมถ้อยคอยพร่ำพรอดตลอดมา
ณ รัตติกาลผ่านฟ้าพาคำนึง
ระรื่นระงมพรมพลิ้วตามทิวไม้
ภิรมย์ใจมิเคยเหลือเมื่อคิดถึง
ปรารถนามาเคลียเคล้าเฝ้ารำพึง
ประดิษฐ์ประสิทธิ์คิดพึ่งถึงสิ่งดี
ไฉนน้องต้องเคลือบแคลงระแวงรัก
ณ กาลวิบัติซัดผลักใช่จักหนี
และอายุขัยใจมั่นนั้นมากมี
ผิวายปราณรานรักนี้ให้พี่ตาย
โอ้วิมานบ้านใจรักมีหลักพร้อม
พิสุทธิ์พิเศษเขตล้อมยอมถวาย
ตะหง่านอยู่คู่สิ้นฟ้าชีวาวาย
ณ ห้วงภวังค์ทั้งหลายหมายนางเดียว
ประทังอุทารสารรักตักเตือนจิต
ตระการเกินเดินหลงผิดไม่คิดเหลียว
สรรพสิ่งยิ่งแปรผันกันจริงเชียว
สลายมลายคลายเกี่ยวแล้วเที่ยวเลือน
เผชิญกรรมทำกันมาพาโศกหนัก
พระพายกระโชกโศกนักดั่งรักเฉือน
ระหกระเหินเมิลซ้ำคอยย้ำเตือน
ประเมินเหมือนรักเรานี้ที่เศร้าใจ...
.........บังคับพิเศษ.....- ให้นำคณะของ อีทิสังฉันท์ มาแยกออกวางไว้ต้นวรรคทุกวรรค...ครับ
.........หมายเหตุ.....เมิล หมายความว่า มองดู.....
19 เมษายน 2546 18:10 น.
ใบบอนแก้ว
...มองท้องฟ้าพาใจเคืองเบื้องบนหม่น
เหมือนเตือนคนไร้คู่เกี่ยวเปลี่ยวเปล่าเหงา
ฟ้าครานี้มีแต่ครึ้มซึมเท่าเรา
ที่มีเศร้าสุดโศกแสนแน่นในใจ
ดาราเอ๋ยเคยดื่นดาษกลาดเกลื่อนเหมือน
เป็นเช่นเพื่อนคู่เคียงฟ้าคราไหนไหน
แม้แต่แสงแห่งดารามาไกลไป
ย้ำทำให้คนขาดคู่ดูแย่แล
คล้ายหลายกรรมนำชักพามาเที่ยวเกี่ยว
ไร้ใครเหลียวคอยดูเราเฝ้าแยแส
จึงถึงจางห่างเหินไปใจแชแปร
เปลี่ยนเวียนแท้พารักเคยเลยร้างจาง
แสนแน่นในใจเราซิวิโยคโศก
รุมสุมโรคสุดร้ายแรงแย่งวางขวาง
หายาใดในโลกเล่าเฝ้าถางทาง
เท่าเอาใจในรักสร้างอย่างเดียวเชียว
ดุจสุดฟ้าถ้าดาวเดือนเยือนอยู่คู่
ฟื้นคืนสู่ราตรีให้ใครเที่ยวเหลียว
แสงแห่งฟ้าคราคืนหนึ่งซึ่งเดี๋ยวเดียว
ก็พอเหนี่ยวให้สุขฟื้นคืนฟ้ามา
จิตคิดถึงจึงครวญใคร่ในที่นี้
น้องของพี่รอคอยหน่อยค่อยมาหา
ไม่ไปลับกลับคืนเหมือนเดือนดารา
อยู่คู่ฟ้าเปรียบเทียบเท่าเราสองครอง...
.............บังคับพิเศษ.....- ซ้ำเสียงสระ 2 คำแรก และ 2 คำท้ายในแต่ละวรรคครับ
16 เมษายน 2546 21:44 น.
ใบบอนแก้ว
...อย่าขุ่นเคืองเรื่องอันใดในพี่นี้
ยอดยาหยีอย่าเคืองให้ใจนางหมาง
อย่าคิดแค้นแน่นดวงจิตคิดร้างจาง
ถึงจะห่างใช่จะปลื้มลืมใครไป
ยังห่วงหาอาวรณ์ถึงซึ่งรักนัก
สุดจะหักความคิดถึงตรึงใจไหว
ว่ารักพี่มีแต่น้องครองในใจ
แล้วจะให้รักร้างนิมิเคยเลย
ทุกเวลานาทีเปลี่ยนเวียนวันผัน
โอ้แจ่มจันทร์หนึ่งฤทัยไยเลยเฉย
ความรู้สึกนึกเพียงว่าอย่าเฉยเมย
ขอให้เอ่ยโปรดเถิดอย่าหาเรื่องเคือง
เห็นตะวันนั้นบ้างไหมใกล้ลับดับ
แสงที่จับเงาน้ำพาฟ้าเรืองเหลือง
เงาในน้ำค่ำเริ่มแบ่งแสงเรืองเนือง
แล้วมองเบื้องบนซินั่นจันทร์ดารา
แสงสว่างพร่างพรายพราวดาวจันทร์นั่น
เหมือนพี่นั้นที่เคยลับกลับมาหา
ไม่ลืมเลือนเพื่อนคู่คิดชิดกายา
คืนสู่ฟ้าเปรียบเช่นน้องครองในใจ
ควรตระหนักรักพี่นั้นมั่นแน่แท้
โอ้โฉมแม่ยิ้มเพื่อพี่นี้ได้ไหม
พี่ยิ่งเศร้าเจ้าจะร้องหมองไปไย
เอนซบไหล่ฟังเสียงคลื่นคืนนี้ดี...
.........บังคับพิเศษ.....- คำที่ 8,9 (ในกระทู้นี้) ในแต่ละวรรคให้ใช้เสียงสระเดียวกันครับ
15 เมษายน 2546 22:18 น.
ใบบอนแก้ว
...ในใจรักหนักด้วยฤทธิ์พิศวาส
ไม่ได้ขาดเยื่อใยเร้นแบ่งเป็นสอง
ยิ่งหญิงใดในโลกามาให้มอง
แค่แลจ้องเพียงครู่เดียวประเดี๋ยวใจ
สาวขาวหมวยสวยน่ารักมีลักยิ้ม
แย้มแก้มอิ่มหรือควรคู่สู้น้องไหว
น้องของพี่มีดีพร้อมมิยอมไกล
มอบชอบให้เพียงน้องนี้ที่หนึ่งเลย
ซึ้งตรึงใจใครไหนเล่าเท่าน้องนี้
ให้ไมตรีตราบสิ้นฟ้ามาเฉลย
วันผันผ่านนานออกไปให้คุ้นเคย
จนล้นใจใคร่พร่ำเอ่ยเปรยออกมา
มีชีวิตคิดเพียงอยู่เพื่อรู้ซึ้ง
ลึกนึกถึงว่าความรักยากรักษา
ยังหวังค้นคนรักแท้แน่สักครา
จ้องมองหาแสนยากนักจักเป็นจริง
แต่แค่ใจใครคนหนึ่งซึ่งงามนัก
ให้ใจรักคนนั้นหรือคือน้องหญิง
ถางทางเผื่อเมื่อเจอรักไว้พักพิง
สุขทุกสิ่งด้วยมีใจใครอีกคน
เป็นเส้นทางสร้างสู่รักที่พักพร้อม
มีที่กล่อมให้ใจหลับสิ้นสับสน
ลานบ้านใจไร้ใครเขาเข้าปะปน
ยังกังวลเรื่องอันใดหนอใจนาง...
......บังคับพิเศษ....- คำที่1,2 ในแต่ละวรรคต้องใช้เสียงสระเดียวกันครับ
หน้าส่วนตัว
1967
